ကိုယ္ပိုင္သတ္ပံု

ကြ်န္ေတာ္က သတ္ပံုစာေလးေတြ အမ်ားၾကီးေရးပါတယ္။ အရင္က ဘယ္လိုေရးခဲ့တယ္။ အခုဘယ္လို ေရးေနၾကတယ္ ဆိုတာကိုသာ အကိုးအကားနဲ႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္သတ္ပံုဆိုတာ တခုမွမရွိပါ။

သတ္ပံုစာေအာက္မွာ ကိုယ္ပိုင္အျမင္ေတြ ေရးလာၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ၾကံဖန္ျပီးေျပာၾကတယ္။ ျမန္မာစာလံုးစစ္ရင္ တလံုးခ်င္း အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ဆိုတာ အျမဲ မမွန္ပါ။ ေရးထံုးက်မ္းေတြကို ကိုးကားရပါတယ္။

ျမန္မာစာမွာ သိပၸံလို ပံုေသနည္းခ်ထာကလည္း ေနရာတိုင္းမွာ မမွန္ပါ။ ဥပမာ ေရတြက္လို႔ရရင္ တစ္၊ မ ေနာက္ဘဲလိုက္ ဆိုတာ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မွန္ေပမယ့္ ေနရာတိုင္းမွာ မမွန္ပါ။

တျခားဘာသာတခုကေနယူျပီး ျမန္မာလိုေရးရင္ အသံထြက္အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္သင့္ပါတယ္။ အဲတာမ်ိဳးကို မူကြဲေပမယ့္ မွားတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ပါ။ ဥပမာ ဇန္နဝါရီ၊ ဇႏၷဝါရီ၊ ဂ်န္နဝါရီ။ အာထြာေဆာင္းကို အာထြာေစာင္းလို႔ေရးရင္ေတာ့ မွားတယ္။

အရင္ကမွန္ေနခဲ့တာကို အဆန္းထြင္ျပီးေျပာင္းတာမ်ိဳးက မျဖစ္သင့္ပါ။ ဥပမာ တ နဲ႔ တစ္။ မွားတယ္။

အေရးအသားဟာ ေခတ္အရေျပာင္းတယ္။ ပိုျပီးလြယ္ကူရွင္းလင္းေအာင္ ေျပာင္းရတာျဖစ္တယ္။ ပါဠိေတြ သကၠတေတြ နည္းလာတယ္။ ထပ္ဆင့္ေတြနည္းလာတယ္။ ဥပမာ မိုဃ္း၊ ၍႕၊ ၏့၊ က်မၼာေရး၊ စြဲး၊ စဲး၊ ထဲး၊ ၾဆာ၊ မင္းသၼီး၊ မိုဃ္း၊ မဲးဇာ၊ မႈ႔၊ ယၡင္၊ ျမမၼာ၊ သၡင္၊ သဲး၊ ဥဴး၊ ဧး။

ျမန္မာစာဆိုတာ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီလို စဥ္းစားေတြးေခၚရတာနဲ႔ မတူပါ။ အမ်ားက ဦးလို႔ေရးတာကို ေတာင္ျမိဳ႕ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဥဴးလို႔ေရးတယ္။ ဆရာေတာ္ၾကီးစာအုပ္ကို သတ္ပံုျပင္မထုတ္သင့္ပါ။ လူအမ်ားက ပုဂံလို႔ေရးေပမယ့္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ပုကံလို႔ေရးထားတာကို သြားမျပင္သင့္ပါ။ အဲလို ေတာ္တတ္ထူးခြ်န္သူေတြ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာေတာ့ ရွိမယ္မထင္ပါ။ ကိုယ္ပိုင္သတ္ပံုေတြ သည္းခံၾကပါရန္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ