Lost and Found ျမန္မာစာလံုးမွားမ်ား ေကာက္ရထား
ဆရာေမာင္သာႏိုးေရးထားတဲ့ စာတပုဒ္ကို ေစာေစာက ကိုးကားခဲ့ပါတယ္။ မိန္းမပ်ိဳကေလးရဲ႕ကိုယ္လံုးေလးကို ရာဂုမၼတၱႀကီးတဦးက ေပြ႔ခ်ီသြားတာကို ျမင္လိုက္ရေတာ့တယ္။ တစ္ဦးကို တဦးလို႔ျပင္လိုပါေၾကာင္း ကန္ေတာ့ပါဆရာလို႔ ေရးခဲ့တယ္။ ပို႔စ္တင္ျပီးမွ ဆရာေမာင္သာႏိုးစာမူရင္းကို ေတြ႔ပါတယ္။ တဦးလို႔သာေရးထားတာကို ေပ့ခ်္တင္သူကသာ တစ္ဦးလုပ္ထားတာျဖစ္ေနတယ္။ ဆရာေမာင္သာႏိုးေရးတဲ့ ျမန္မာစာ ဆင္းရဲၾကပံုမ်ားထဲကေန ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပပါရေစ။
၁။ နန္းေတာ္ေ႐ွ႕ဆရာတင္ရဲ႕ လက္ေရတျပင္တည္းကို လက္ေရတျပင္စီးရယ္လို႔ လုပ္တယ္။ လက္ရည္တျပင္တည္းဆိုတာ တစိတ္တည္း တ၀မ္းတည္းလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။
၂။ မင္းဂံဘုတ္သီခ်င္းထဲမွာ ႐ွန္တဘက္မဟုတ္ပါ။ ႐ွာတဘက္ပါ။ အဲဒီေခတ္ကို ေကာင္းေကာင္းမီလိုက္သူ လူထု ေဒၚအမာက ႐ွင္းျပေပမယ့္ ခုထက္ထိ ဒီသီခ်င္းဆိုသူတိုင္းက ႐ွန္တဘက္ေနတုန္းပဲ။
၃။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ပ်ိဳ႕မွာတမ္းသီခ်င္း ေမာင့္အပူေပြသူ ကို ေမာင့္အေပၚ ေဗြမယူေပါင္႐ွင္လို႔ မွားဆိုတယ္။
၄။ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ မၿပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကားသီခ်င္းမွာ ခ်စ္သူဟာလဲ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရာက္ႏွင့္တဲ့ကာျမင္ကို မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရာက္ႏွင့္ခဲ့တာျမင္လို႔ မွားဆိုတယ္။
၅။ ေသြးကာခ်ီ ဖူးပြင့္ငံုေ၀စီလို႔ လွလွပပေလး ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္ျပန္ဆိုသူက ေပြ႔ကာခ်ီ ေပြ႔ကာခ်ီ ဖူးပြင့္ငံုေ၀စီ လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ပ်က္ေရာ။
၆။ သက္႐ွိ ေခတ္ေဟာင္းေတးေရးဆရာတဦးကေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြ႔ဆံုခန္းမွာ သူ႔ေရးရင္းက ႐ွမ္းမေလးေတြ အေခ်ာရယ္ ေပါတယ္လို႔ ေရးတာ။ ဒါကို ႐ွမ္းမေလးေတြ ေခ်ာတယ္ ေပါတယ္လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ သြားေရာတဲ့။
၇။ လွ်ပ္ပန္းေခြႏြဲ႔ကို သီဆိုသြားသူတဦးက ဘ၀ဂ္ေစာင္းေအာင္ကို ဘ၀ဂ္ေဆာင္းေအာင္လို႔ ဆိုသြားတဲ့အေၾကာင္းပါ။ စသံ နဲ႔ ဆသံကို မပီဘဲ ေျပာၾကဆိုၾကတာ ရန္ကုန္မွာ ေခတ္စားေနေပမယ့္ သီခ်င္းဆိုရာမွာ ပရိသတ္ေ႐ွ႔မွာေတာ့ ပီေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။
၈။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေၾကာ္ျငာတခုမွာ ေ၀ဒနာကို ေ၀သနာလို႔ ေျပာသြားတာ။ ေစာင္းတန္းကို ေဇာင္းတန္းလို႔ ဖတ္သြားတာကို (အမွန္က ေစာင္းဒန္း) လဲ ၾကားလိုက္ရေသး။ ျမန္မာျပည္တ၀န္း နာမည္ဆန္းတဲ့။ ျဖစ္သင့္တာက ျမန္မာျပည္တ၀န္း နံမည္ဆန္း။ စာအတိုင္း ဖတ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ေရးတာက အမွန္၊ ဖတ္တာက အသံဆိုထားတာပဲ။ နံမည္လို႔ဖတ္မွ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကာရန္ညီမွာေပါ့။
၉။ ေၾကာ္ျငာတခုကေတာ့ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ႐ွိလိုက္တာတဲ့။ ဘယ္ျမန္မာလူမ်ိဳးကမွ အဲဒီလို မေအာ္ဘူး။ အမေလး ျမန္မာစကား မေျပာတတ္လိုက္တာ၊ ကယ္ပါဦးလို႔ပဲ ျပန္ေအာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ က်င္းပလိမ့္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သြားေရာက္လိမ့္မွာျဖစ္ေၾကာင္းတဲ့။ ျမန္မာစကားမွာ လိမ့္ နဲ႔ မွာ တြဲသံုးတာ ႐ွိကို မ႐ွိဘူး။ ဒီလူေတြ ဒီအသံုးအႏႈန္းကို ဘယ္ကမ်ား ေကာက္ရထားပါလိမ့္လို႔သာ အံ့ၾသမိရေတာ့တယ္။
၁ဝ။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ သၾကၤန္သီခ်င္းတပုဒ္မွာ ျမနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းတဲ့ ေ႐ႊမန္းေတာင္ရိပ္ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုအံ့့ႀကီး သီဆိုအသံသြင္းထားရမွာလည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ ၾကားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို ေနာက္ပါက္အဆိုေတာ္တဦးက ျမေလးေလးနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းေတာ့ရယ္လို႔ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္။ ရစ္ကာသန္းတဲ့ကို ရစ္ကာသန္းေတာ့လုပ္လိုက္တာကေတာ့ ျမန္မာစကားကို မတတ္တာပါပဲ။ ေ႐ွးအတိတ္တေဘာင္က အသက္ကေလးရယ္တဲ့ ႐ွည္ေစလို၊ ျမနႏၵာေရညိဳသန္းတဲ့ (တယ္) မန္းေတာင္ရိပ္ခိုရယ္လို႔ ႐ွိတယ္။ ဒါကို သီခ်င္းထဲမွာ သံုးထားတာပဲျဖစ္တယ္။ ေရညိဳသန္းေတာ့ မန္းေတာင္ရိပ္ခို ဆိုေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေရညိဳသန္းေသာအခါ မန္းေတာင္ရိပ္ခိုဆိုတာ စကားအဆက္အစပ္ကိုမ႐ွိေတာ့ဘူး။
ျမနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းတဲ့ ေ႐ႊမန္းေတာင္ရိပ္ ႕႕႕ https://www.youtube.com/watch?v=J7Q8xqRrMJc
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၃-၂ဝ၁၇
၁။ နန္းေတာ္ေ႐ွ႕ဆရာတင္ရဲ႕ လက္ေရတျပင္တည္းကို လက္ေရတျပင္စီးရယ္လို႔ လုပ္တယ္။ လက္ရည္တျပင္တည္းဆိုတာ တစိတ္တည္း တ၀မ္းတည္းလို႔ ဆိုလိုတာျဖစ္တယ္။
၂။ မင္းဂံဘုတ္သီခ်င္းထဲမွာ ႐ွန္တဘက္မဟုတ္ပါ။ ႐ွာတဘက္ပါ။ အဲဒီေခတ္ကို ေကာင္းေကာင္းမီလိုက္သူ လူထု ေဒၚအမာက ႐ွင္းျပေပမယ့္ ခုထက္ထိ ဒီသီခ်င္းဆိုသူတိုင္းက ႐ွန္တဘက္ေနတုန္းပဲ။
၃။ ၿမိဳ႕မၿငိမ္းရဲ႕ ပ်ိဳ႕မွာတမ္းသီခ်င္း ေမာင့္အပူေပြသူ ကို ေမာင့္အေပၚ ေဗြမယူေပါင္႐ွင္လို႔ မွားဆိုတယ္။
၄။ ဆရာၿငိမ္းရဲ႕ မၿပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကားသီခ်င္းမွာ ခ်စ္သူဟာလဲ မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရာက္ႏွင့္တဲ့ကာျမင္ကို မလွမ္းမကမ္းမွာ ေရာက္ႏွင့္ခဲ့တာျမင္လို႔ မွားဆိုတယ္။
၅။ ေသြးကာခ်ီ ဖူးပြင့္ငံုေ၀စီလို႔ လွလွပပေလး ဖြဲ႔ႏြဲ႔ထားပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္ျပန္ဆိုသူက ေပြ႔ကာခ်ီ ေပြ႔ကာခ်ီ ဖူးပြင့္ငံုေ၀စီ လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ပ်က္ေရာ။
၆။ သက္႐ွိ ေခတ္ေဟာင္းေတးေရးဆရာတဦးကေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြ႔ဆံုခန္းမွာ သူ႔ေရးရင္းက ႐ွမ္းမေလးေတြ အေခ်ာရယ္ ေပါတယ္လို႔ ေရးတာ။ ဒါကို ႐ွမ္းမေလးေတြ ေခ်ာတယ္ ေပါတယ္လုပ္ပစ္လိုက္ေတာ့ သြားေရာတဲ့။
၇။ လွ်ပ္ပန္းေခြႏြဲ႔ကို သီဆိုသြားသူတဦးက ဘ၀ဂ္ေစာင္းေအာင္ကို ဘ၀ဂ္ေဆာင္းေအာင္လို႔ ဆိုသြားတဲ့အေၾကာင္းပါ။ စသံ နဲ႔ ဆသံကို မပီဘဲ ေျပာၾကဆိုၾကတာ ရန္ကုန္မွာ ေခတ္စားေနေပမယ့္ သီခ်င္းဆိုရာမွာ ပရိသတ္ေ႐ွ႔မွာေတာ့ ပီေအာင္ ႀကိဳးစားဖို႔ ေကာင္းတယ္။
၈။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေၾကာ္ျငာတခုမွာ ေ၀ဒနာကို ေ၀သနာလို႔ ေျပာသြားတာ။ ေစာင္းတန္းကို ေဇာင္းတန္းလို႔ ဖတ္သြားတာကို (အမွန္က ေစာင္းဒန္း) လဲ ၾကားလိုက္ရေသး။ ျမန္မာျပည္တ၀န္း နာမည္ဆန္းတဲ့။ ျဖစ္သင့္တာက ျမန္မာျပည္တ၀န္း နံမည္ဆန္း။ စာအတိုင္း ဖတ္ေနစရာ မလိုပါဘူး။ ေရးတာက အမွန္၊ ဖတ္တာက အသံဆိုထားတာပဲ။ နံမည္လို႔ဖတ္မွ ျမန္မာျပည္နဲ႔ ကာရန္ညီမွာေပါ့။
၉။ ေၾကာ္ျငာတခုကေတာ့ လိပ္ေခါင္းေရာဂါ႐ွိလိုက္တာတဲ့။ ဘယ္ျမန္မာလူမ်ိဳးကမွ အဲဒီလို မေအာ္ဘူး။ အမေလး ျမန္မာစကား မေျပာတတ္လိုက္တာ၊ ကယ္ပါဦးလို႔ပဲ ျပန္ေအာ္ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ က်င္းပလိမ့္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သြားေရာက္လိမ့္မွာျဖစ္ေၾကာင္းတဲ့။ ျမန္မာစကားမွာ လိမ့္ နဲ႔ မွာ တြဲသံုးတာ ႐ွိကို မ႐ွိဘူး။ ဒီလူေတြ ဒီအသံုးအႏႈန္းကို ဘယ္ကမ်ား ေကာက္ရထားပါလိမ့္လို႔သာ အံ့ၾသမိရေတာ့တယ္။
၁ဝ။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ သၾကၤန္သီခ်င္းတပုဒ္မွာ ျမနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းတဲ့ ေ႐ႊမန္းေတာင္ရိပ္ရယ္လို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုအံ့့ႀကီး သီဆိုအသံသြင္းထားရမွာလည္း အဲဒီအတိုင္းပဲ ၾကားႏိုင္ပါတယ္။ ဒါကို ေနာက္ပါက္အဆိုေတာ္တဦးက ျမေလးေလးနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းေတာ့ရယ္လို႔ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တယ္။ ရစ္ကာသန္းတဲ့ကို ရစ္ကာသန္းေတာ့လုပ္လိုက္တာကေတာ့ ျမန္မာစကားကို မတတ္တာပါပဲ။ ေ႐ွးအတိတ္တေဘာင္က အသက္ကေလးရယ္တဲ့ ႐ွည္ေစလို၊ ျမနႏၵာေရညိဳသန္းတဲ့ (တယ္) မန္းေတာင္ရိပ္ခိုရယ္လို႔ ႐ွိတယ္။ ဒါကို သီခ်င္းထဲမွာ သံုးထားတာပဲျဖစ္တယ္။ ေရညိဳသန္းေတာ့ မန္းေတာင္ရိပ္ခို ဆိုေတာ့ ဘာအဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိေတာ့ဘူး။ ေရညိဳသန္းေသာအခါ မန္းေတာင္ရိပ္ခိုဆိုတာ စကားအဆက္အစပ္ကိုမ႐ွိေတာ့ဘူး။
ျမနႏၵာ ေရညိဳညိဳ ရစ္ကာသန္းတဲ့ ေ႐ႊမန္းေတာင္ရိပ္ ႕႕႕ https://www.youtube.com/watch?v=J7Q8xqRrMJc
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၃-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment