တူမတေယာက္က ေရးတယ္။ အေျပာင္းအလဲတခု အခ်ိဳးအေကြ႔တခု ႀကံဳတုိင္းႀကံဳတုိင္း ျဖစ္လာတဲ႔အေျခအေနကုိ လက္ခံတတ္ေအာင္ စိတ္ထားတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ႔ ေဖေဖကုိ သမီးေက်းဇူးတင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဖေဖရယ္ သမီးက ရင့္က်က္ဖုိ႔ လုိေသးတယ္။ ဒီတခါအေျပာင္းအလဲကုိေတာ့ သမီးလက္ခံဖုိ႔ႀကိဳစားတာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သမီးသိပ္ႀကိဳက္တဲ့ ဆရာႀကီးျမသန္းတင့္ရ့ဲ ေလရူးသုန္သုန္ ဝတၳဳထဲက စကားလက္အုိဟာယာလုိမ်ိဳး ဟုိေကြ႔ေရာက္ရင္ ဟုိတတ္နဲ႔ေလွာ္၊ ဒီေကြ႔မွာဒီတတ္နဲ႔ေလွာ္တတ္ေအာင္ သမီးႀကိဳးစားမယ္။ ေလာကမွာ ပညာဦးစီးတဲ့ အဆုံးအမရွိတဲ့ ဆရာေကာင္းသမားေကာင္းေတြရဲ့ အဆုံးအမကုိ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ရရပါလုိ၏။
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ အားမနာတမ္း ပြင့္ပြင့္လင္လင္းေျပာရရင္ ေလရူးသုန္သုန္ဝတၳဳကို လူေျပာမ်ားသေလာက္၊ အမႊမ္းတင္ၾကသေလာက္ မစြဲမက္ပါ။ ငယ္ငယ္ကဖတ္ဖူးခဲ့တဲ့စာအုပ္ေတြက ပိုျပီးစြဲထင္က်န္ရစ္ျပီး၊ ေရွ႕ကေန ဆြဲေခၚသြားခဲ့တယ္။ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက မာဂရက္ မစ္ခ်ယ္ရဲ႕ လိုင္းေတြလို မဟုတ္ပါ။
ငါ့တူမ -
• တက္ မရွိ လက္နဲ႔ေလွာ္။
• လက္ မအား ေျခဖဝါးနဲ႔ေလွာ္။
• လက္ေျခ မေကာင္း၊ ဆုေတာင္းနဲ႔သာ ေလွာ္ပါေလ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
Comments
Post a Comment