Light for Education ပညာဆီမီး ထိန္ထိန္ညီး
ပညာဆီမီးဆိုတာ တယ္မွန္တာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တံုးက ၅ တန္းကစျပီး၊ တညမွာ ဖေရာင္းတိုင္တေခ်ာင္း ကုန္ေအာင္ စာၾကည့္ရတယ္။ အေဖခ်မွတ္ထားတဲ့ စာၾကည့္စည္းကမ္းအရေပါ့။ အဲဒီတံုးက ဖေရာင္းတိုင္တေခ်ာင္းကုန္ရင္ တနာရီပဲ။ စံခ်ိန္ကိုက္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္ကာစက ဖေရာင္းတိုင္ဝယ္လို႔ရေသးတယ္။ အဝယ္ရခက္လာေတာ့ ေရနံဆီမီးခြက္နဲ႔ စာၾကည့္ရတယ္။ (မဆလ) ေခတ္ျဖစ္လာေတာ့ ေရနံဆီပါရွားကုန္ေရာ။ လွ်ပ္စစ္မီးသြယ္ႏိုင္လာေတာ့ အိမ္မွာ နယ္ကေန ေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကလည္းမ်ားေတာ့ အခန္း ႏွစ္ခန္းၾကားကထရံမွာ ေလးေထာင့္ ေပါက္ေဖါက္ျပီး၊ ၂ ေပမီးေခ်ာင္းလုပ္ေပးထားတယ္။ ႏွစ္ခန္းလံုး မီးလင္းေအာင္လို႔။ မီတာေၾကးက တယူနစ္ကို ၆၅ ျပား။
အတန္းၾကီးလာေတာ့ စာဖတ္စရာေတြမ်ားလာလို႔ တညတနာရီနဲ႔မရေတာ့ဘူး။ မီးပ်က္တာသိပ္မမ်ားလို႔ ဆယ္တန္းကို ေရွာေရွာရွဴရွဴေအာင္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ဆန္းျပားလာရတယ္။ ဘက္ထရီမီးတို႔၊ အင္ဗာတာတို႔၊ ဆိုလာတို႔ ေပၚလာတာကိုး။ မီးမပါ ပညာမရဘူး။ ခက္တာက အခုရေနတဲ့ပညာက ဖေရာင္းတိုင္မီးနဲ႔ ရွာရတာထက္ ညံ့ေနတယ္တဲ့။ ကိုင္း ႕႕႕ ေရနံဆီမီးခြက္ေခတ္ကို ျပန္သြားၾကစို႔။
သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ လွ်ပ္စစ္ကိုစကားထဲထည့္မေျပာၾကေတာ့ပါ။ ပညာရွာရာမွာ အင္တာနက္နဲ႔ ဝိုင္ဖိုင္ဟာ ထမင္းစားေရေသာက္။ ျပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ကြ်န္ေတာ္ျမန္မာဘာသာျပန္လုပ္ေနတဲ့ေက်ာင္းမွာ စာသင္ခ်ိန္ေနာက္ဆံုး နာရီဝက္ေလာက္မွာ ျပိဳင္ပြဲဂိမ္းကစာခိုင္းတယ္။ ဖိုး-ဂ်ီ ထည့္ထားတဲ့ဖုန္းသံုးရတယ္။ မပါတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ဆရာေတြရဲ႕ လက္ပေတာ့နဲ႔ ဖုန္းငွားျပီးကိုင္ေစတယ္။ https://getkahoot.com/ ထဲမွာ အေၾကာင္းအရာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို အေျဖမွန္နဲ႔ အျမန္ ျပိဳင္ေစတယ္။ ဥပမာ အမ်ိဳးေတာ္စပ္တဲ့စကားလံုးေတြ၊ ကိုယ္ယ္ခႏၡာအစိတ္အပိုင္းအေခၚေဝၚေတြ။ စပိန္စကားေျပာေက်ာင္းသူတေယာက္နဲ႔ ျမန္မာစကားေျပာေက်ာင္းသူတေယာက္တို႔က ဗိုလ္စြဲတယ္။ ကြန္ဂရက္က်ဴေလးရွင္း။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၃-၂ဝ၁၅
၂၆-၃-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment