Singapore ေမြးေန႔အတူ စကၤာပူ

ကြ်န္ေတာ့္ေမြးေန႔က စကၤာပူအမ်ိဳးသားေနနဲ႔ တိုက္ေနတယ္။ သူတို႔ႏိုင္ငံက ၉-၈-၁၉၆၅ ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရတယ္။ စကၤာပူက ကြ်န္ေတာ္ထက္ (၁၇) ႏွစ္ငယ္တယ္။

စကၤာပူဟာ ၂ ရာစုမွာ သီရိဗီေဂ်းယာ စုမာၾတာအင္ပါယာထဲမွာပါတယ္။ ၁၁ ရာစုမွာ အိႏၵိယ ခ်ိဳလာ အင္ပါယာထဲမွာ ပါတယ္။ ၁၆၁၃ မွာ ေပၚတူဂီကသိမ္းတယ္။ ဒတ္ခ်္နဲ႔ ျဗိတိသွ်ေတြေရာက္လာတယ္။ ၁၈၁၉ မွာ ဂ်ိဳဟာစူလတန္နဲ႔ အေရွ႕အိႏၵိယကုမၸဏီနဲ႔စာခ်ဳပ္တယ္။ ၁၈၂၄ မွာ ျဗိတိသွ်နဲ႔ စူလတန္နဲ႔စာခ်ဳပ္သစ္အရ စကၤာပူကို ျဗိတိသွ်ကအပိုင္ရတယ္။ လူ ၁ဝဝဝ ေလာက္သာရွိတယ္။ မေလးနဲ႔တရုပ္နည္းနည္း။ ၁၈၅ဝ မွာ ၈ ေသာင္းရွိလာတယ္။ တရုပ္တဝက္ေက်ာ္တယ္။ ပထမကမာၻစစ္အျပီး ျဗိတိသွ်က ေရတပ္စခန္းၾကီးေဆာက္တယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာဂ်ပန္ကသိမ္းတယ္။ ၁၉၄၅ မွာ မဟာမိတ္ေတြက ဗံုးအၾကီးအက်ယ္ၾကဲခ်တယ္။ ဂ်ပန္လက္နက္ခ်တယ္။ ျဗိတိသွ်လက္ထဲျပန္ရတယ္။

၁၉၅၉ မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရလာတယ္။ လီကြမ္ယုကဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာတယ္။ ၁၉၅ဝ ေက်ာ္မွာ တရုပ္ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက လက္နက္ကိုင္ပုန္ကန္တယ္။

၁၉၆၂ ေပါင္းစည္းေရးဆႏၵခံယူပြဲအရ ၃၁-၈-၁၉၆၃ မွာ စကၤာပူက မေလးဖက္ဒေရးရွင္းနဲ႔ပူးေပါင္းခဲ့တယ္။ မေလး + ဆာရာဝပ္ + ေျမာက္ပိုင္းေဘာ္နီယိုေတြပါတယ္။ အရြယ္အစားငယ္လြန္းလို႔ လံုျခံဳေရးစိုးရိမ္မႈေၾကာင့္ေပါင္းတာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံျဖစ္မွာစိုးတာလည္းပါတယ္။ မေလးနဲ႔ စကၤာပူေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား သေဘာမတူတာေတြမ်ားတယ္။

၁၉၆၄ စကၤာပူမွာ အဓိကရုဏ္းျဖစ္တယ္။ ၉-၈-၁၉၆၅ မွာ မေလးပါလီမန္က ၁၂၆ မဲ၊ သုညမဲနဲ႔ မေလးထဲကေန စကၤာပူကို ထုတ္ပယ္လိုက္တယ္။ အဲတာကို စကၤာပူလြတ္လပ္ေရးေန႔လို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ၁၉၆၉ မွာ လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္း တၾကိမ္မကျဖစ္တယ္။ ၁၉၆၇ မွာ ASEAN အာစီယန္ထူေထာင္ေတာ့ ပူးတြဲတည္ေထာင္သူေတြထဲမွာပါတယ္။ ၁၉၇ဝ မွာ NAM ဘက္မလိုက္အုပ္စုထဲပါတယ္။

စကၤာပူတည္ေထာင္ျခင္းကို ၆-၂-၁၈၁၉ လို႔မွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။ ၃-၆-၁၉၅၉ မွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရတယ္။ ၃၁-၈-၁၉၆၃ မွာ ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီကေန လြတ္လပ္တယ္။ ၁၆-၉-၁၉၆၃ မေလးရွားဖက္ဒေရးရွင္းထဲဝင္တယ္။ ၉-၈-၁၉၆၅ ေန႔မွာ လြတ္လပ္ေရးရျပီးကတည္းက ျဗိတိသွ်ဓနသဟာယထဲမွာပါတယ္။ စကၤာပူဟာ City-state ျမိဳ႕ႏိုင္ငံတခုျဖစ္တယ္။ ဧရိယာ ၇၁၈႕၃ ကီလိုမီတာက်ယ္တယ္။ ၂ဝ၁၄ လူဦးေရစာရင္းအရ ၅၄၆၉၇ဝဝ ရွိတယ္။

လီကြမ္ယုကို ကမာၻ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြက ခ်ီးက်ဴးၾကတယ္။ သေဘာမတူစရာမရွိပါ။ ကြ်န္ေတာ္ အိႏၵိယမွာေနစဥ္က မဏိပူျပည္နယ္၊ အင္ဖါးျမိဳ႕မွာ အစည္းအေဝးတခုသြားေတာ့ ပုဂၢလိကေက်ာင္းတခုက ေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးကေန ကြ်န္ေတာ့္ကို လက္ေဆာင္ေပးတာ လီကြမ္ယုအေၾကာင္းစာအုပ္ပါ။

လီကြမ္းယူ သူ႔ႏိုင္ငံအတြက္ အလြန္ေတာ္တဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး ရေအာင္လုပ္ေပးသြားတယ္။ လီကြမ္ယုက စကၤာပူတိုးတက္သြားေအာင္လုပ္ေပးသြားတယ္။ သူဟာ မေလးရွားကေနခြဲထြက္အျပီး၊ ရန္ကုန္ကိုလာၾကည့္တယ္။ ျမန္မာျပည္ကိုမီေအာင္ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္လုပ္ယူရမယ္လို႔ အားခဲသြားခဲ့တယ္။ မ်က္စိေအာက္တင္ စကၤာပူကို တကယ္တိုးတက္သြားတယ္။ အာရွက်ားေလးေကာင္ (တိုင္ဝမ္၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ စကၤာပူ၊ ေဟာင္ေကာင္) ျဖစ္လာႏိုင္ေစခဲ့တယ္။

ဒါေပမယ့္ လီကြမ္ယုလက္ထက္မွာ ဒီမိုကေရစီမရွိသေလာက္ပဲ။ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ နာမည္ပ်က္ခံသြားတာ လူ႔သက္တမ္း ေလးပံုတပံုေလာက္နဲ႔ တကယ္တိုးတက္ ခ်မ္းသာသြားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီမရွိတာ လူ႔သက္တမ္းတဝက္ၾကာေပမဲ့ ခ်မ္းသာဖို႔ေနေနသာသာ LDC မွာ တပ္စြဲထားတံုးပဲ။ လီကြမ္ယုက သူ႔ႏိုင္ငံအတြက္သာမက ျမန္မာျပည္က စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြအတြက္လည္း အလြန္ေကာင္းခဲ့သူပါ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ေငြေတြ သြားထားလို႔ရတယ္။ ေငြမည္းခဝါခ်ေပးတယ္။ လက္နက္ဝယ္ဖို႔ ၾကားခံလုပ္ေပးတယ္။ စစ္ေရးအျမင္ရွိသူေတြက စကၤာပူကို ေဆးသြားကုႏိုင္ၾကတယ္။

လီကြမ္ယု ထားဝယ္စီမံကိန္းအထိလာၾကည့္တာဟာ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီၾကီးေတြကေန စီးပြါးေရး လုပ္ကြက္ၾကီးေတြလာလုပ္ေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံရ့ဲလံုျခံဳေရးကို စိုးရိမ္လို႔ပါ။ စစ္ေရးအျမင္ရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ ကေတာ့ သူတို႔အတြက္ဘယ္ေလာက္ရမလည္းသာ ၾကည့္ၾကတယ္။ ျမန္မာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြ လီကြမ္ယုေျခဖ်ားမမီပါ။

စကၤာပူေန ျမန္မာေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၉-၈-၂ဝ၁၆

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ