Maung Tint Te ေမာင္တင့္တယ္
ငတင့္တယ္ကို လူငယ္ေတြက သိခ်င္မွသိၾကတယ္။ တေကာင္းေနျပည္ေတာ္ေခတ္ကပါ။ ပန္းပဲမ်ိဳး ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္ ရွိတယ္။ အႀကီးဆံုးက ေမာင္တင့္တယ္နဲ႔ ေဒြးျဖဴ နဲ႔ ေဒြးလွ၊ ႏွမႏွစ္ေယာက္။ ေမာင္တင့္တယ္ဟာ ကိုယ္ခႏၶာ သန္မာ ထြားက်ဳိင္းျပီး၊ ခြန္အားဗလ အလြန္ေကာင္းတယ္။ တေန႔တျခား ေမာင္တင့္တယ္ရ့ဲ သတင္းႀကီးလာတဲ့အခါ၊ အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြက မလိုမုန္းထားနဲ႔ ဘုရင္ကို ကုန္းစကားေလွ်ာက္ၾကတယ္။ ဘုရင္လုပ္သူကလဲ သူ႔ထီးနန္လုမွာ စိုးရိမ္လာျပီး၊ ေမာင္တင့္တယ္ကို ဖမ္းမိန္႔ ေပးလိုက္ပါေတာ့တယ္။ အျပစ္မရွိတဲ့ ေမာင္တင့္တယ္ဟာ မင္းျပစ္မင္းဒဏ္ကလြတ္ရာေဒသကို ပုပၸါးနယ္တ၀ိုက္မွာ ပုန္းေအာင္းရတယ္။ ေမာင္တင့္တယ္ကို ဖမ္းမရေတာ့ ဘုရင္ဟာ ဥပါယ္တံမ်ဥ္ ၾကံစည္ပါေတာ့တယ္။ ေမာင္တင့္တယ္ရ့ဲ ႏွမအႀကီးကို မိဖုရားေျမႇာက္ျပီး အယံုသြင္းပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေမာင္တင့္တယ္ကိုဖမ္းမိျပီး ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျပစ္ရာကေန ေမာင္တင့္တယ္ဟာ နတ္ျဖစ္သြားျပီး၊ အျပင္ ၃၇ မင္းထဲက မဟာဂီရိနတ္လို႔ အမည္တြင္လာပါတယ္။
ေကာက္ခ်က္ကေတာ့ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုစိုးရိမ္လို႔ ဘုရင္လုပ္သူက ပရိယာယ္ဆင္ျပီး၊ သတ္ျပစ္လို႔ နတ္ျဖစ္သြားသူ။ ဆိုးသြမ္းတဲ့ ဘုရင္၊ မင္း၊ အုပ္စိုးသူဆိုတာ အာဏာကိုထိပါးလာရင္ ပရိယာယ္ေတြဆင္မယ္၊ ဖမ္းမယ္၊ သတ္မယ္။ မင္းဆိုးတာသိပါ၊ ပရိယာယ္ကို ျမင္တတ္ပါ။ မင္းထက္ဆိုးတဲ့ ကပ္ေျမႇာင္အမတ္ေတြ၊ ဝန္ၾကီးေတြ၊ မင္းမႈထမ္းေတြကိုလည္း သတိထားၾကပါ။
ဒီစာကို အရင္အစိုးရလက္ထက္မွာေရးခဲ့တာ။ အခုလည္း ျပင္ေရးဘို႔ အေၾကာင္းမရွိပါ။ No Smile!
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၂-၇-၂ဝ၁၄
၂၇-၃-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment