တေန႔ေတာ့ မင္းတို႔သိမွာေပါ့

အဘအိုသည္ သားသမီးတို႔အိမ္တြင္ တလွည့္စီ ေနထိုင္စားေသာက္၏။
တေန႔တြင္ အဘအိုသည္ တူေတာ္သူ ဘဏ္တိုက္အရာရွိထံ ေရာက္လာ၏။




ငါ့မွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိလို႔ ႕႕႕ ေနာက္ျပီးေတာ့ အိမ္ကေလးတလံုးဝယ္ေပး ႕႕ ကူေဖၚေလာက္ဖက္သူငယ္တေယာက္လဲ ရွာေပး
အဘအိုသည္ အိမ္ငယ္ေလးတြင္ သူငယ္ေလးတေယာက္ႏွင့္ ေနစဥ္ -
တေန႔တြင္ ေမာင္ၾကီးေရာက္လာ၏။
ေနာက္တေန႔တြင္ ေမာင္ငယ္လာျပန္သည္။
အေဖ တေယာက္ထဲ မေနပါနဲ႔။
တေန႔ေတာ့ မင္းတို႔သိမွာေပါ့ ႕႕႕
တေန႔တြင္ သမီးမေႏွာင္း ေရာက္လာသည္။
အေဖထီေပါက္တဲ့ေငြ တသိန္းေတာ့ မေသမီ အားလံုးလွဴသြားမယ္။
အင္း ဒီတခါ အခံရ တယ္ဆိုးပါလား
သားေတြလဲ တေယာက္မွ် မေပၚလာဘူး
အေဖ့ ေဆးေလးတခြက္ ေသာက္လိုက္ပါအံုးေနာ္ ႕႕႕တခ်ိန္တြင္ အဘအိုသည္ တပည့္ကိုေခၚ၍
အေဖ မမာယင္ျပဳစုတဲ့သားသမီးကို ေပးခဲ့ဘို႔ အေဖရည္ရြယ္ပီးသားပါ။ မိေႏွာင္းတေယာက္ဘဲ အေဖ့ကိုျပဳစုတယ္။
တကယ္လို႔ မိေႏွာင္းမျပဳစုယင္ေကာ္
ေနာက္တေန႔တြင္ မေႏွာင္းသည္ ဘုန္းၾကီးတပါး ပင့္လာ၏။
အေဖ ေနာက္ဆံုးစကားေျပာမယ္။ မိေႏွာင္းအတြက္ တေသာင္းယူ။
မေႏွာင္းသည္ သူရသည့္ ေငြတေသာင္းကို ႕႕႕

၆-၁-၁၉၇၃ ေန႔ထုတ္ ေရႊေသြးဂ်ာနယ္ကစာကို သင္ခန္းစာနဲ႔ ျမန္မာစာအေရးအသားပါ တင္ျပပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ