ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေျပာင္းျပန္ေခတ္

ဆရာ ေမးခ်င္တာေတြေမးမလို႔ပါ။ ၁၉၆၁ ထုတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္း စာအုပ္ထဲမွာ ပါတာေတြထဲက
၁။ ပိသုကာ
၂။ တံခိုး
၃။ စြန္႔စားခမ္း။သေဘၤာပ်က္ခမ္း။ စကားေျပာခမ္း။
၄။ ကိုယ္လက္ဆြ႔ံအ။
၅။ အစိပ္အပိုင္း။
၆။ တံဘိုး
၇။ အခဏ္း (၆)
၈။ ခမ္းမျပဴ တင္းေပါက္ စသည္တို႔ကို အမွန္အမွား သိခ်င္ပါတယ္ဆရာ။
၉။ တ ကိုေတာ့ အဆတရာတေထာင္ တစတစ တသိန္း အဲ့ဒီလိုပဲေရးထားပါတယ္ဆရာ။

ဟုတ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက တကယ့္ကိုလူတမ်ိဳး။ တကယ့္ပညာတတ္။ သူ႔စာအုပ္ေတြမွာ ပုကံလို႔ေရးတယ္။ ပုဂံဝန္ေထာက္ဦးတင္ကို ပုဂံဝန္ေထာက္ဦးတင္လို႔သာေရးတယ္။ ဆိုလိုတာက ကိုယ့္စာမွာ ကိုယ္ကမွန္တယ္ထင္တာ ေရးတယ္။ သူမ်ားကို လိုက္မျပင္။ သူစာမူပို႔ရင္ သန္းထြန္းလို႔သာေရးတယ္။ ေဒါက္တာကို အယ္ဒီတာေတြက ထည့္ၾကတာတဲ့။

ခုေခတ္မွာ သူမ်ားအမွန္ေရးထားတာေတြကို လိုက္ျပင္ျပီး စာအုပ္ထုတ္ေဝေရာင္းစားၾကတယ္။ ေဒါင္းလုဒ္စာအုပ္ေတြ လုပ္ၾကတယ္။ ေဒါက္တာသန္းထြန္း ေျပာင္းျပန္လုပ္နည္း။

ျမန္မာစာမွာ အဲလို မူကြဲေတြ ဟိုေရွးကတည္းက ရွိခဲ့တယ္။ စာအုပ္ေတြမွာေရးတာတိုင္းကို စံကိုက္သတ္ပံုလို႔ ယူလို႔မရ။ သတ္ပံုက်မ္းကုိသာ အေလးထားရတယ္။ သတ္ပံုက်မ္းေတြကလည္း မတူတာေတြရွိတယ္။ ေက်ာင္းေတြမွာ ျပ႒ာန္း သတ္ပံုစာအုပ္ရယ္လို႔ မရွိ။ လက္စြဲ (ရက္ဖရင့္စ္) လို႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမွာ ဝဏၰေဗာဓနသတ္အင္းက လက္စြဲစာအုပ္ျဖစ္တယ္။ ဝိဝါဒကြဲႏိုင္တဲ့သတ္ပံုအတြက္ စာစစ္ဆရာေတြက အမွတ္ ေလ်ာ့တာကို အေတာ္စဥ္းစားၾကတယ္။

စစ္အစိုးရေခတ္မွာ တစက္ကေလးမွ အတိမ္းအေစာင္းမခံ။ စာအုပ္ထုတ္ေဝခြင့္မရ။ တစ္တလံုးဘယ္ေလာက္ ဒဏ္ရိုက္တယ္။ ရံုးေတြ ေက်ာင္းေတြမွာလည္း အထက္အရာရွိေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြက အာဏာရွင္အတိုင္း က်င့္သံုးၾကတယ္။ စာအုပ္ထုတ္ရင္ အယ္ဒီတာေတြက ဟစ္တလာလို။

အဲတာနဲ႔ ျမန္မာစာ တိုးတက္စည္ပင္မလာေတာ့ပဲ ေပၚလစီအရသတ္မွတ္တာသာ မွန္တယ္လို႔လုပ္ထားတယ္။ မဆလ ေခတ္က ဆိုရွယ္လစ္စီမံကိန္းေတြလိုပဲ။ သတင္းစာထဲမွာေတာ့ ေန႔တိုင္း ေအာင္ျမင္ေနခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ ဥပေဒသစ္ေတြအထက္မွာ ျမန္မာစာအဖြဲ႔ရွိတယ္။ ေဒါင္းလုဒ္စာအုပ္ လုပ္သူေတြက မူဆိုလီနီ။

၁၉၇၅ ခု စက္တဘၤာလထုတ္ ေဒါက္တာသန္းထြန္းေရးတဲ့ အသစ္ျမင္ ဗမာသမိုင္းမွာ သည္လိုေတြ ေရးပါတယ္။
ဗဒလင္းဂူ
ငေဆာင္ခ်
တရုပ္
အရိမဒၵနာ့
အနိရုဒၶ (အေနာ္ရထာ)
ျမစ္သာ ဆဲတရြာ
ထိလိုင္မင္ (ထိလိုင္မင္း၊ ကလန္စစ္သား၊ က်န္စစ္သား)
နာေတာင္မ်ာ (နာေတာင္မသခင္)
ကႅစြာ (က်စြာ)

ဗမာလို႔ေရးရင္ ရန္လုပ္ခံရတဲ့ေခတ္မွာ ေဒါက္တာသန္းထြန္းက သမိုင္းထဲေရာက္သြားျပီ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၆-၂ဝ၁၉
၂၃-၆-၂၀၁၉