Footprints အတိတ္ေျခရာ
ေနာက္တလွမ္းေရြ႕တိုင္း ရပ္ေနတဲ့ေအာက္မွာ ထင္က်န္ရစ္တာ ကိုယ့္ေျခရာ။ တခါတခါ ေဖါ့နင္းထားလို႔ မထင္မရွား။ ရြံ႔ဗြက္ထဲအသြား ေျခမ ကုပ္ထားရတာမို႔ အထင္းသား။ ျမက္ပင္ၾကား ကားတာရာကို ၾကိဳးလုပ္ထားတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔သြား၊ ဆူးေလပင္ၾကား ခံုဖိနပ္နဲ႔ ကစား။
ေဆးရံု ေဆးခန္းေတြမွာ ကတၲီပါသည္းၾကိဳးတပ္ သားေရဖိနပ္။ သပ္သပ္စီးစရာ ခြဲစိတ္ခန္းထဲအဝင္မွာ အျပင္က စီးလာတာကို ခြ်တ္။ နံပတ္က ဘာျဖစ္ျဖစ္၊ အေရာင္က ဘာေနေန၊ အဆင္ေျပတယ္လို႔သာ ေအာက္ေမ့ရတယ္။
ဆရာဝန္အျဖစ္ကေန ႏိုင္ငံေရးထဲအေရာက္ ဖိနပ္ေပါက္တယ္။ အသစ္စီးရတာမို႔ပါ။ တခါတခါ ေျခဗလာ၊ တခါတေလမွာ ရွဴးဖိနပ္ပါ။ နင္းစရာ ၾကမ္းခင္း၊ ကြန္ကရစ္ခင္း၊ ေကာ္ေဇာခင္း၊ ျမက္ခင္း။ ႏိုင္ငံေရးျမင္ကြင္းမွာ အေရာင္ေျပာင္းၾကသူေတြ ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ စုစုေပါင္းတရံတည္းသာ၊ ေမာင့္က်က္သေရ မပါ။ အတိတ္နံရံမွာ မွန္ေဘာင္သြင္းစရာ။
တရားခံေျခရာကို လိုက္ရွာတဲ့ ရွားေလာ့ဟုမ္းရဲ႕ ေရာင္းရင္းက ဆရာဝန္။ ဆရာဝန္ကို ရန္သူလိုဆက္ဆံတာက ေထာက္လွမ္းေရး။ ေဆးမင္ရည္စုပ္ထိုး ေနာင္ျပင္ရန္ခက္သည့္အမ်ိဳး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၆-၂ဝ၁၇
၂၁-၆-၂ဝ၁၉
Comments
Post a Comment