Health Change က်န္းမာေရး အေျပာင္းအလဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေဆးေက်ာင္းသားဘဝ ပညာတြင္းကနက္လွ၊
ေဆးစာအုပ္ကရွား လက္ဆင့္ကမ္းေပးသူရွိမွ ဖတ္စရာရ၊
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆရာဝန္ျဖစ္စ ေဆးကုတြင္းကနက္လွ၊
အစိုးရေဆးရံုေတြမွာ အစိုးရမဟုတ္သူမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးတြင္းကနက္လွ။
ျမင္းျမီးကိုသာ လက္ေဆာင္ရ၊ ခ်ဳပ္ရတဲ့ ကက္ဂတ္ ေခၚတဲ့ၾကိဳးက မရွိ၊
ခြဲစိတ္ကရိယာ ဗလာနတၳိ၊ ခြဲစိတ္လူက အျပည့္။
ဆရာဝန္ခင္ျမာ ၾကံမိၾကံရာ၊ ေဆးေက်ာင္းမွာမသင္ရတာ နည္းလမ္းရွာ၊
ပညာလဲရ၊ တာဝန္လဲေက်၊ ေတာသူေတာသားေတြ အတန္အသင့္ က်န္းမာ။
မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳေရာက္ အေခါက္တိုင္းဝယ္၊
ကုန္သြယ္ေရးလို တန္းစီစရာမလိုတဲ့ စီရံုကေဆးဆိုင္မယ္၊
ၾကိဳက္တဲ့ေဆး၊ ၾကိဳက္တဲ့ခ်ဳပ္ၾကိဳးနံပါတ္ကို ၾကိဳက္သေလာက္ဝယ္၊
ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ၾကီးကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနပါတယ္။
ေသြးထုတ္တဲ့ပိုက္ကကုန္၊ ၂၁ မိုင္ေဝးတဲ့ တံ့တားဦးေဆးရံု၊ လူၾကံဳနဲ႔ေခ်းရ၏၊
ေသြးစစ္စရာ မိုက္ကရိုစကုပ္မရွိ၊ ေနေရာင္ေထာင္ၾကည့္၊
အာထြာေဆာင္း မသိ၊ ဓါတ္မွန္ မရွိ၊ ဓါတ္ခြဲခန္းက ေဝးလွပါဘိ။
ေတာေဆးရံုမွာ ခြဲစိတ္ကိရိယာဆိုတာ ေဝလာေဝး၊
ရန္ကုန္ကို ဆင္းေျပး၊ လဟာျပင္ေစ်းမွာ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေမး၊
ကစ္ဒနီေထြး၊ ညႇပ္ေသးေသး၊ ကပ္ေၾကး၊
ေစ်းမဆစ္နဲ႔ ေပးသာေပး၊ ေတာသားေတြက်န္းမာေရးအတြက္ သယ္လာလို႔မေလး။
ေမ့ေဆးဆိုတာ အီသာ၊ အလြန္တရာနံပါလွ၊
ေဆးရံုမွာခြဲစိတ္ေနတာ အိမ္ကဆရာဝန္ကေတာ္ကအနံ႔ရ၊
အီသာကိုလည္း အျပင္မွာဝယ္၊ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ေက်းဇူး ၾကီးမားပါ့။
ေဆးျပား၊ ေဆးဝါး၊ အားကိုးစရာ၊
ထိုင္းကလာ၊ တရုပ္ကလာ၊ မိုးေရးကလာ၊
အတုေတြထဲမွာ နည္းနည္းသင့္ေလာက္တာေရြးရတာက ပညာ၊
ေဝဒနာကို ေစတနာနဲ႔သာကုေပးရ၊ ခုခ်ိန္က်မွ ေတာင္းပန္ရပါ။
ခုေခတ္မွာေျပာင္းလဲလာ၊ ေငြကလြဲလို႔ ဘာမွမရွား၊
ပုဂၢလိကေဆးရံုသြား၊ ႏိုင္ငံျခားသြား၊
စစ္ေဆးရံုေတြကေတာ့ ရာသက္ပန္ အပ်ံစား။
စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအေျပာင္းအလဲလမ္းမွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ က်န္းမာေရးမွသည္ လြယ္ကူၾကမ္းတမ္းေသာ က်န္းမာေရးဆီသို႔ ခ်ီတက္ေနပါသည္။
ကာရန္ကိုက္ေအာင္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာ မဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၆-၂၀၁၆
၂၉-၆-၂၀၁၉
ေဆးစာအုပ္ကရွား လက္ဆင့္ကမ္းေပးသူရွိမွ ဖတ္စရာရ၊
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆရာဝန္ျဖစ္စ ေဆးကုတြင္းကနက္လွ၊
အစိုးရေဆးရံုေတြမွာ အစိုးရမဟုတ္သူမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးတြင္းကနက္လွ။
ျမင္းျမီးကိုသာ လက္ေဆာင္ရ၊ ခ်ဳပ္ရတဲ့ ကက္ဂတ္ ေခၚတဲ့ၾကိဳးက မရွိ၊
ခြဲစိတ္ကရိယာ ဗလာနတၳိ၊ ခြဲစိတ္လူက အျပည့္။
ဆရာဝန္ခင္ျမာ ၾကံမိၾကံရာ၊ ေဆးေက်ာင္းမွာမသင္ရတာ နည္းလမ္းရွာ၊
ပညာလဲရ၊ တာဝန္လဲေက်၊ ေတာသူေတာသားေတြ အတန္အသင့္ က်န္းမာ။
မႏၲေလးေစ်းခ်ိဳေရာက္ အေခါက္တိုင္းဝယ္၊
ကုန္သြယ္ေရးလို တန္းစီစရာမလိုတဲ့ စီရံုကေဆးဆိုင္မယ္၊
ၾကိဳက္တဲ့ေဆး၊ ၾကိဳက္တဲ့ခ်ဳပ္ၾကိဳးနံပါတ္ကို ၾကိဳက္သေလာက္ဝယ္၊
ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ၾကီးကေတာ့ ေအာင္ျမင္ေနပါတယ္။
ေသြးထုတ္တဲ့ပိုက္ကကုန္၊ ၂၁ မိုင္ေဝးတဲ့ တံ့တားဦးေဆးရံု၊ လူၾကံဳနဲ႔ေခ်းရ၏၊
ေသြးစစ္စရာ မိုက္ကရိုစကုပ္မရွိ၊ ေနေရာင္ေထာင္ၾကည့္၊
အာထြာေဆာင္း မသိ၊ ဓါတ္မွန္ မရွိ၊ ဓါတ္ခြဲခန္းက ေဝးလွပါဘိ။
ေတာေဆးရံုမွာ ခြဲစိတ္ကိရိယာဆိုတာ ေဝလာေဝး၊
ရန္ကုန္ကို ဆင္းေျပး၊ လဟာျပင္ေစ်းမွာ စစ္စစ္ေပါက္ေပါက္ေမး၊
ကစ္ဒနီေထြး၊ ညႇပ္ေသးေသး၊ ကပ္ေၾကး၊
ေစ်းမဆစ္နဲ႔ ေပးသာေပး၊ ေတာသားေတြက်န္းမာေရးအတြက္ သယ္လာလို႔မေလး။
ေမ့ေဆးဆိုတာ အီသာ၊ အလြန္တရာနံပါလွ၊
ေဆးရံုမွာခြဲစိတ္ေနတာ အိမ္ကဆရာဝန္ကေတာ္ကအနံ႔ရ၊
အီသာကိုလည္း အျပင္မွာဝယ္၊ ေစ်းခ်ိဳေတာ္ေက်းဇူး ၾကီးမားပါ့။
ေဆးျပား၊ ေဆးဝါး၊ အားကိုးစရာ၊
ထိုင္းကလာ၊ တရုပ္ကလာ၊ မိုးေရးကလာ၊
အတုေတြထဲမွာ နည္းနည္းသင့္ေလာက္တာေရြးရတာက ပညာ၊
ေဝဒနာကို ေစတနာနဲ႔သာကုေပးရ၊ ခုခ်ိန္က်မွ ေတာင္းပန္ရပါ။
ခုေခတ္မွာေျပာင္းလဲလာ၊ ေငြကလြဲလို႔ ဘာမွမရွား၊
ပုဂၢလိကေဆးရံုသြား၊ ႏိုင္ငံျခားသြား၊
စစ္ေဆးရံုေတြကေတာ့ ရာသက္ပန္ အပ်ံစား။
စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ၾကီးအေျပာင္းအလဲလမ္းမွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းေသာ က်န္းမာေရးမွသည္ လြယ္ကူၾကမ္းတမ္းေသာ က်န္းမာေရးဆီသို႔ ခ်ီတက္ေနပါသည္။
ကာရန္ကိုက္ေအာင္ေရးထားတဲ့ကဗ်ာ မဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၆-၂၀၁၆
၂၉-၆-၂၀၁၉
Comments
Post a Comment