Disabled doctor ဒုကၡိတဆရာဝန္

မနက္အိပ္ယာထခ်ိန္နဲ႔ ညအိပ္ယာမဝင္ခင္အခ်ိန္ေတြမွာ ေမးခြန္းေတြ၊ စာေရးလာတာေတြကို ဖတ္ရ ျပန္ရပါတယ္။ အထူးကုဆရာဝန္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရတာ အခ်ိန္နည္းျပီး ေမးခ်င္တာမေမးရေၾကာင္းလည္းဖတ္ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္မွာ ေမးစရာေနရာ (၃) ခုေပးထားလို႔ လူနာ (၃) ေယာက္ကို တျပိဳင္တည္းၾကည့္ရပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္ကို (၃) ခု လုပ္ထားလို႔ ကြန္မင့္နဲ႔ မက္ေဆ့ခ်္တခုစီပါေတာ့ (၆) ေနရာအျပင္ (အီးေမးလ္) ကတေနရာနဲ႔ ကြန္မင့္မွာမေမးပါရန္ ဆိုေပမယ့္ မေမးတဲ့ေန႔မရွိေတာ့ တံခါးေပါက္ (၈) ေပါက္က တန္းစီေစာင့္ေနၾကသလိုပဲ။

ေနာက္အခက္အခဲက ျမန္မာစာနဲ႔ ျမန္မာစကားကို မွန္ကန္ပီသဘို႔လည္း ခဏခဏေရးတာအားလံုးသိမွာပါ။ စာေတြကို အျဖတ္အေတာက္မပါပဲ (စေပ့စ္ မျခာပဲ) စာရိုက္တာ နားမလည္ႏိုင္ပါ။ အဲေတာ့ ေမးခြန္းကို ကူးယူ၊ (ႏုတ္ပဒ္) မွာ (ေပ့စ္) လုပ္၊ (ဝဒ္) မွာ ျပန္ျပီး (ေကာ္ပီ-အင္န္-ေပ့စ္) လုပ္၊ အျဖတ္အေတာက္နဲ႔ သတ္ပံုျပင္တာ ကိုယ့္ဖါသာလုပ္ယူရေသးတယ္။ အခ်ိန္ပိုကုန္ပါတယ္။ ေမးနည္းစည္းကမ္းပို႔ေပးသူေတြထဲက တဝက္ေလာက္ကသာ ျပန္ေမးၾကတယ္။

အဲတာအျပင္ သတ္ပံုလြဲလို႔ ဖတ္တဲ့သူနားလည္ရင္ျပီးတာပဲလို႔ ကြန္႔သူေတြ၊ နားေထာင္တဲ့သူ သေဘာေပါက္ရင္ျပီးတာပဲလို႔ တြန္႔သူေတြရွိတယ္။ သည္လိုမွန္းသိရင္ အထူးကုျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့မိမွာပဲ။ အခုေတာ့ စကားမပီတဲ့သူေျပာတာ နားေထာင္ေနရတဲ့၊ စာမတတ္တဲ့သူေရးတာ ဖတ္ေနရတဲ့၊ ဒုကၡိတဆရာဝန္ဘဝေရာက္ေနရပါေတာ့တယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၇-၄-၂ဝ၁၆

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ