Etiquette ေလာကဝတ္

ဒီစာလံုးကို အဘိဓါန္မွာ က်င့္ဝတ္၊ ထံုးတမ္း၊ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာမႈလို႔လည္း ဘာသာျပန္ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ့္ဇာတိရြာကေလး သတိရေၾကာင္းေရးေလ့ရွိပါတယ္။ တကယ့္ ေတာရြာေလး၊ အရြယ္အစားလည္းေသး၊ ေစ်းေတာင္မရွိတဲ့ရြာ။ ကြ်န္ေတာ္က ရြာမွာေက်ာင္းခဏသာေနခဲ့ရတယ္။ ရြာကလူၾကီးေတြဆီကေတာ့ အသိပညာေတြ ရခဲ့ပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးက ရြာကိုသြားတိုင္း၊ ထမင္းဝိုင္းမွာ ဖိနပ္ခြ်တ္စားရတယ္။ လူၾကီးကို ဦးခ်ရတယ္။ ဟင္းခပ္ဇြန္းကို ထမင္းစားတဲ့လက္နဲ႔မကိုင္ရဘူး။ အသံမည္ေအာင္မစားရဘူး။ ဟင္းခပ္ျပီးရင္ ဇြန္းကို ဟင္းပန္းကန္မွာ အေနေတာ္ေအာင္ ျပန္ထားရတယ္စသျဖင့္ လိုက္နာစရာေတြကို ရြာကအမ်ိဳးေတြကေန သင္ေပးတယ္။ အိပ္ရင္ အေရွ႕ဖက္သာ ေခါင္းျပဳအိပ္ရတာ၊ လူၾကားထဲမွာ ေနတာထိုင္တာ၊ လူၾကီးနဲ႔ေပးစရာယူစရာရွိတိုင္း လက္ႏွစ္ဖက္သံုးရတာ၊ လူၾကီးေရွ႕မွာ ေခါင္းငံု႔ရတာ စတဲ့နီတိေတြလည္းပါတယ္။ ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးစည္းမ်ဥ္းေတြလည္းပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ ဟုိႏိုင္ငံသည္ႏိုင္ငံေတြဆီ ျပည္ပႏိုင္ငံေရးတာဝန္နဲ႔ အေတာ္ၾကီးခရီးသြားခဲ့တယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြပါ။ သူတို႔တိုင္းျပည္မွာ ဝတ္စားဆင္ယင္တာ၊ စားတဲ့ေသာက္တဲ့အခါ လိုက္နာစရာေတြြကို အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ မသြားခင္ေလ့လာထားရတယ္။ Etiquette စာအုပ္ပါဝယ္ထားတယ္။

တရုပ္ျပည္ကိုသြားရမယ္ဆိုေတာ့ ေလ့လာမႈအသစ္ျပဳရျပန္ပါတယ္။ တူနဲ႔စားတာေတာ့တတ္ပါရဲ႕ တူကို ပန္းကန္ေပၚမွာ ဘယ္လိုထားမလည္း စတာေတြကို မသြားခင္မွာၾကိဳတင္ဖတ္မွတ္ထားတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ စကားစပ္မိျပီး အဲလို ေလ့လာခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေျပာျပေတာ့ အိမ္ရွင္တရုပ္အရာရွိေတြက အဲတာေတြ မလိုပါဘူးဗ်ာတဲ့။

အေနာက္ႏိုင္ငံေတြမွာ ၾကိဳက္တာကိုၾကိဳက္သေလာက္ယူစားရတဲ့ ဘရိတ္ဖတ္စ္နဲ႔ ဘူေဖးလိုမွာ မကုန္လို႔ ပန္းကန္ထဲ က်န္ေနရင္ အထင္ေသးခံရတယ္။ ကိုတရုပ္ေတြကေတာ့ အရိုးေတြ အခြံေတြကို စားပြဲေအာက္ျပစ္ခ်တာပဲ။ တူကိုလည္း တင္ခ်င္သလိုတင္တယ္။ အိႏၵိယမွာကတမ်ိဳး။ ေရဖန္ခြက္တို႔ လက္ဖက္ရည္ခြက္တို႔ကို ေသာက္ျပီးရင္ ၾကမ္းေပၚမွာ ခ်ၾကတယ္။ ကုန္သေလာက္ျဖစ္သြားတဲ့ စားပန္းကန္ကို လက္နဲ႔ျခစ္ယူျပီးလွ်က္တာ၊ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိနဲ႔ မတည့္တာက မ်ားတယ္။

ဘယ္ႏိုင္ငံ ဘယ္လိုပြဲလမ္းေရာက္ေရာက္ ရြာကေနသင္ေပးလိုက္တဲ့ (အက္တစ္ကက္) ကိုေတာ့ လိုက္နာပါတယ္။ သူတို႔ စာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ့ အဲတာေတြမပါ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၁-၂ဝ၁၆
၂၅-၁-၂ဝ၁၇

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး