Propaganda ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး
လူအမ်ားကို ကိုယ္လိုရာဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္းျခင္းကို ဝါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္းလို႔ေခၚပါတယ္။ ဝါဒလို႔ျမန္မာျပန္ထားတာမို႔ ကြန္ျမဴစ္ေတြကသာ သံုးတယ္လို႔ထင္ၾကတာ မဟုတ္ပါ။ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားေတြကလည္း လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အာဏာရွင္ေတြလည္း အတူတူပဲ။
ဝါဒျဖန္႔ခ်ိျခင္းကို အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာသံုးပါတယ္။ အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီအတြက္နဲ႔ စီးပြါးေရးျပိဳင္ဆိုင္မႈေတြမွာ လုပ္တယ္။ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွာ စိတ္လႈတ္ရွားမႈကို ဦးတည္တယ္။ ပညာပိုင္းကိုအဓိကမထားဘူး။ သုေတသနရလဒ္ မျဖစ္တတ္ဘူး။ ေၾကာ္ျငာတာလည္း ဝါဒျဖန္႔တာျဖစ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာေကာင္းေတာ့ ဝယ္ခ်င္ၾကတယ္။ ေၾကာ္ျငာေဆးေတြ ခဏခဏေျဖေနရတယ္။
သတင္းအခ်က္အလက္ေတြ ျဖန္႔ခ်ိတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ အခ်က္အလက္ဟာ အစစ္အမွန္ေတြမဟုတ္ပါ။ ေရေရာထားတယ္။ ေကြ႔ေကာက္ထားတယ္။ ဖံုးကြယ္ထားတယ္။ အားလံုးမွားတာမဟုတ္ေပမဲ့ အမွားေတြလည္းပါတယ္။ ဖတ္တဲ့သူ၊ နားေထာင္တဲ့သူ၊ ၾကည့္တဲ့သူေတြကို ကိုယ္လိုရာဖက္ကို ဆြဲေဆာင္၊ စည္းရံုး၊ လႊမ္းမိုးေစဘို႔ တမင္သက္သက္လုပ္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားၾကီးအကုန္အက်ခံပါတယ္။
ပထမကမာၻစစ္၊ နာဇီဂ်ာမဏီ၊ ဒုတိယကမာၻစစ္၊ စစ္ေအးေခတ္၊ ဗီယက္နမ္စစ္၊ ယူဂိုဆလားဗီးယားစစ္ပြဲေတြမွာ က်က်နန သံုးခဲ့တယ္။ ဒိေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အာဖကန္စစ္ပြဲ၊ အီရတ္စစ္ပြဲေတြမွာသံုးခဲ့တယ္။ ကေန႔ေျမာက္ကိုရီးယား၊ ကေန႔အထိ ရုရွား၊ အေမရိကား၊ တရုပ္ျပည္၊ ဗီယက္နမ္နဲ႔ က်ဴးဘားႏိုင္ငံေတြမွာသံုးေနတယ္။ မက္ဆီကို မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္းမွာလည္း သံုးေနတယ္။ ဘာသာေရးမွာ ရိုမန္ကက္သလစ္နဲ႔ ပရိုတက္စတင့္ဆိုျပီးမကြဲခင္က အသစ္ျဖစ္ခ်င္သူဖက္က သူကသာ ပိုေကာင္းတယ္၊ မွန္တယ္လို႔လူေတြကို သိမ္းသြင္းစည္းရံုးနားခ်ခဲ့တယ္။
လူထုဆက္ဆံေရးဆိုတာလည္း ဒီအလုပ္အတြက္တာဝန္ေပးထားတာပဲ။ လူပုဂၺိဳလ္ (ဥပမာ ေမာ္စီတုန္း၊ ေျမာက္ကိုရီးယား ကင္မ္)၊ ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ (ဥပမာ ဆိုနီ၊ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္) ေတြအတြက္ သည္နည္းေတြကို သံုးပါတယ္။
အစိုးရျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးဌာနအလုပ္ကလဲ သူ႔အစိုးရေကာင္းေၾကာင္းေျပာတဲ့အလုပ္လုပ္ေနတာပါ။ မိုဟာမက္ ဆဟိဒ္ အယ္လ္ ရွာဟပ္ ဟာ ဆဒမ္ဟူစိန္ရ့ဲ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီးပါ။ သူတို႔အစိုးရျပဳတ္ခ်ခံရတဲ့အထိ ဆဒမ္ဟူစိန္ေကာင္းေၾကာင္းနဲ႔ စစ္ႏိုင္ေနေၾကာင္းတြင္တြင္ေျပာတဲ့သူျဖစ္လို႔ နာမည္တြင္ခဲ့ပါတယ္။
ဖဆပလလက္ထက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး လူထုေအာင္သံဆိုတဲ့ရုပ္ရွင္ကို ျမိဳ႕တိုင္း၊ ရြာတိုင္း၊ လမ္းတိုင္းမွာ ပိတ္ကားေထာင္ျပီး၊ အခမဲ့ျပခဲ့တယ္။ ဦးေနဝင္းတက္ေတာ့ သူ႔စာေတြသာဖတ္ေစဘို႔ တျခားစာမွန္သမွ် တရားမဝင္ သတ္မွတ္တယ္။ မဆလ တက္ကာစာ ေရွ႕သို႔ စာေစာင္အပါအဝင္ စာအုပ္စာတမ္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးထုတ္ခဲ့တယ္။ နဝတ လက္ထက္မွာ အခ်က္အလက္အမွားေတြပါတဲ့ စာအုပ္ေတြထုတ္ျပီး အခမဲ့ျဖစ္ျဖစ္၊ ေစ်းခ်ိဳခ်ိဳနဲ႔ေရာင္းတာျဖစ္ျဖစ္၊ မယူမေနရအမိန္႔နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ျဖန္႔တယ္။
ဝါဒျဖန္႔တာကို ဗံုးေပါလေအာသံုးတဲ့အစိုးရမ်ိဳးက သတင္းစာ၊ ေရဒီယို၊ တီဗြီ စတာေတြသံုးတယ္။ အခန္းအနားၾကီးေတြ က်င္းပတယ္။ လူစုလူေဝးၾကီးေတြလုပ္တယ္။ လမ္းဆံုလမ္းမေတြမွာ ပိုစကာၾကီးေတြေထာင္တယ္။ အႏုပညာသည္ေတြ၊ စာေရးသူေတြ၊ ကဗ်ာဆရာေတြ၊ ကာတြန္းဆရာေတြကို အခစားလုပ္ေစတယ္။
နိဂံုးမွာေရးပါရေစ။ စစ္သားေတြ လူထုကိုကူညီေနတဲ့ဓါတ္ပံုတပံုနဲ႔ ရဲသားေတြလည္း အဲလိုလုပ္ေနၾကတဲ့ဓါတ္ပံုတပံုကို သည္ဟာမ်ိဳးၾက မေျပာၾကဘူးဆိုတဲ့ အလိုမက်သံနဲ႔ေတြ႔မိလို႔ပါ။ သူေျပာတာမွန္ပါတယ္။ ေဖ့စ္ဘြတ္မွာ သည္လိုပံုမ်ိဳးကို ေရးၾကီးခြင္က်ယ္ ဘာလို႔ေထာပနာမျပဳၾကသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ေရွ႕သို႔စာေစာင္ကိုပဲ မ်က္စိထဲျပန္ျမင္မိတယ္။ တေထရာတည္းပဲ။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္က စစ္သားေတြ အရပ္သားအိမ္ေတြမွာ ေဆးျဖန္းေပးေနတဲ့ဓါတ္ပံုတခု ပို႔ေပးလာလို႔ ဝမ္းသာအားရ ေသြးလြန္တုပ္ေကြးကာကြယ္ေရးစာမွာ ယူသံုးလိုက္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းပါပဲ ဓါတ္ပံုပို႔သူက သည္လို စစ္သားေတြက လူထုကို ကူညီတာကို လူသိမခံရဲေသးေၾကာင္းေရးတာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ျဖဳတ္လိုက္ရပါတယ္။ စစ္သားေတြလုပ္တာေတြဟာ နားလည္ရခက္လွခ်ည့္။ စစ္ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဆိုတာကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္း နားလည္ပါဘိ။
အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီသမားေတြနဲ႔ နလဗိန္းတံုးေတြ။ ေကာ္ပိုရိတ္သမားေတြနဲ႔ နေဝတိမ္ေတာင္ေတြ။ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ အိုနာက်ိဳးကန္းေတြ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြနဲ႔ နေမာ္မဲ့နမာမဲ့ေတြ။ (ကန္ေတာ့ပါ။)
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၁-၂ဝ၁၅
၂၅-၁-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment