The Arts အႏုပညာေရခ်မ္းစင္
ေမးခြန္းတခုေမးတယ္။ က်န္းမာေရးမဟုတ္ပါ။ ဆရာ အႏုပညာရဲ႕အဓိပၸါယ္ေလးေျပာျပပါလားတဲ့။
ဟာ ႕႕႕ ဆရာက အဲဒီနယ္ပယ္မွာ ဆရာမလုပ္ႏိုင္ဘူးေနာ္။
ဆရာ ႏိုဘယ္ျမန္မာစာေပေဆြးေႏြးပြဲေခါင္းစဥ္က ဘဝအႏုပညာတဲ့ ဘုရားေဟာတရားေတြကလည္း အႏုပညာတရားလို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာအဘိဓာန္ကိုၾကည့္ေတာ့ အႏုပညာဆိုတာ စာေပဂီတ၊ ပန္းခ်ီစေသာ ႏူးညံ့ံေသာအရာလို႔ပါတယ္။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ေၾကးမံုျဖစ္သည္တဲ့။ အႏုပညာဆိုတာ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထား၊ ၾကံရည္ဖန္ရည္၊ ဓေလ့စရိုက္၊ ေနထိုင္မႈ အဆင့္အတန္းတို႔ကို ထင္ဟပ္ေစသည္။ လူ႔စိတ္ကိုလႈပ္ရွားေစႏိုင္ေသာပညာ၊ ေစတနာအေလွ်ာက္ စိတ္ကူးဥာဏ္ျဖင့္ ဖန္တီးရေသာပညာ။ အႏုပညာကို ခံစားရသူတို႔မွာ ရသကိုျဖစ္ေပၚလာေစလို႔ ရသပညာလို႔ေခၚတယ္။
ျမန္မာ့အစဥ္အလာ ပန္းဆယ္မ်ိဳးနဲ႔ စာေပေတြကေန ဘာသာေရးကို အႏုပညာနဲ႔ပံုေဖၚေနတာတခ်ိဳ႕ဟာ ၾကည္ညိဳစိတ္ ကဲလြန္ေစျပီး၊ အစြန္းမလြတ္တာေတြ၊ ေသြဖီတာေတြလည္းျဖစ္ေစတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။ ဘာသာေရး ေရးရတာမွာ အေတာ္သတိထားရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝ မံုရြာစတိတ္တူးမွာေနရတံုးက ရုပ္ရွင္မင္သား ထြန္းေဝလာေတာ့ ေျပာသြားတာ အႏုပညာဆိုတာ အတုပညာတဲ့။
အႏုပညာအစြမ္းေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္၊ ဝမ္းနည္း၊ ကရုဏာသက္၊ စက္ဆုပ္၊ အားတက္၊ ထိန္လန္႔၊ အံ့ၾသ၊ တည္ျငိမ္၊ စတာေတြကိုျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္တယ္။ အဲတာေတြကို အလကၤာလို႔လည္းေခၚတယ္။ စိတ္အရသာ (ကိုးပါး) လို႔လည္း ေခၚတယ္။
သိပၸံပညာကေန အသိတရားကိုေဖၚထုတ္ေပးတယ္။ အႏုပညာကေန ေစတနာကို လံႈ႕ေဆာ္ႏိႈးဆြေပးတယ္။ သိပၸံပညာက အေၾကာင္းတရားကို ရွာေဖြေပးျပီး၊ အႏုပညာက အက်ိဳးတရားကို ဖြဲ႔ျပတယ္။ အႏုပညာကို ပါဠိလို သုခုမပညာလို႔ ေခၚတယ္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ဗိသုကာ၊ သဘင္၊ အတီးအမႈတ္ပညာေတြလည္း အၾကံဳးဝင္တယ္။
မံုရြာ စတိတ္တူးေက်ာင္းကိုပဲ ထပ္ကိုးကားပါအံုးမယ္။ ရန္ကုန္ဘေဆြလာျပီး ေျပာေဟာတယ္။ သူက လက္ဝဲသမားနဲ႔ တူပါရ့ဲ နတ္ျပည္ဆိုတာ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွာရွိတယ္ဆိုရင္ နတ္ဦးေရ ဘယ္ေလာက္ေနႏိုင္မွာလဲလို႔ ေဝဖန္တယ္။ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား စဥ္းစားရတာေပါ့။ မိလိႏၵပဥႇကိုဖတ္မိတဲ့ အရြယ္ေရာက္မွ သစ္သားေခ်ာင္းတခုထဲကို သံမႈိရိုက္သြင္းျပတဲ့ဥပမာ ေတြ႔လာခဲ့တယ္။
လက္ဝဲေတြကေဝဖန္တာကိုလည္း တဖက္သတ္ေတာ့မျမင္ပါ။ ဘာသာတရားစာေပေတြကို ေရးဖြဲ႔ၾကသူတခ်ိဳ႕က လြန္ကဲၾကတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ စာပန္းခ်ီလို႔တင္စားတာမ်ိဳး။ ဖတ္မိသူ၊ ၾကည့္မိသူ၊ နာၾကားရသူေတြရဲ႕ စိတ္ကို အလြန္အၾကဴး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေစျပီး ကဲလြန္တဲ့စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေပးတယ္။ ေစတနာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ပါမယ္။ သင့္မွန္တယ္မထင္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ပထမဆံုးေဟာခဲ့ရတဲ့တရားေတာ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးလြတ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ အဘိဓမၼာ မလာေသးဘူး။ ေခတ္လူေတြက သူတို႔မွာရွိတဲ့ ေလာကဓါတ္ပညာေပတံေလးကို ထုတ္ထုတ္တိုင္းၾကတယ္။
ရန္ကုန္ဘေဆြကပါပဲ သံုးထပ္သားျပားေပၚမွာ သစ္ပင္ပံုဆြဲေပးတယ္။ ဆရာတေယာက္က ပင္စည္မွာ ေရအိုးတလံုး ထားေပးလိုက္ေတာ့ အားကစားလုပ္လို႔ ေမာပန္းေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို အေမာေျပေစတယ္။ တကယ့္ေညာင္ပင္က ေရခ်မ္းစဥ္မွာ ေသာက္ရသလို ခံစားမႈကိုေပးစြမ္းတယ္မဟုတ္ပါလား။
အတုလည္း စိတ္ကိုသက္ေရာက္ေစတယ္။ အဲတာလည္း အႏုပညာေပါ့။ ကဲတာေတြေတာ့ မၾကိဳက္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၁-၂ဝ၁၆
၂၄-၁-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment