Tonight I Can Write ဒီေန႔ညမွာ ငါ ကဗ်ာေရးႏိုင္ခဲ့ၿပီ
ငါ သူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့တာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ခဲ့ရသလဲ
ငါ႔အသံဟာ သူ႔ေသာတအာ႐ံုကို ထိေတြ႕ဖို႔ ေလကို ရွာဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္။ တျခားသူ တေယာက္ သူဟာ တျခားသူတေယာက္ရဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ေနေတာ့မယ္
တခါတုန္းက ငါ႔အနမ္းေတြလိုေပါ႔ သူ႔အသံ သူ႔ရဲ႕ ေတာက္ပတဲ့ကိုယ္ခႏၶာ သူ႔ရဲ႕ အဆုံးမရွိတဲ့ မ်က္လုံးေတြ ငါ သူ႔ကို မခ်စ္ေတာ့တာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူ႔ကို ခ်စ္ခ်င္လည္း ခ်စ္ဦးမွာပဲ အခ်စ္ဟာ သိပ္တိုေတာင္းၿပီး ေမ့ေလွ်ာ့ျခင္းဟာ သိပ္ရွည္လ်ားလွတယ္ဆိုတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳး။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဒီလိုညမ်ိဳးေတြမွာ ငါဟာ သူ႔ကို ရင္ခြင္မွာေပြ႔ထားၿပီး ငါ႔ဝိညာဥ္ဟာ သူ႔ကို ဆုံး႐ွံဳးခဲ့႐ံုနဲ႔ မေက်နပ္ေသးဘူးဆိုတဲ့ ကဗ်ာမ်ိဳး။
ဒီေဝဒနာဟာ သူ႔ေၾကာင့္ ခံစားရတဲ့ ေနာက္ဆုံး ေဝဒနာ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္လာမွာပဲ ဒီေနာက္ဆုံး ကဗ်ာေလးေတြကိုေတာ့ သူ႔အတြက္ ငါေရးလိုက္ပါတယ္။
တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္ မဟုတ္။ တစ္ခါတုန္းက မဟုတ္ပါ။ ျမသန္းတင့္ စာေတြဖတ္ျပီး ၾကီးျပင္းလာသူေတြထဲမွာ တစ္သမားမ်ားတယ္။ ပါးစပ္ကေတာ့ ဓါးေတာင္ကို ေက်ာ္မယ္တဲ့။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၁ဝ-၂ဝ၁၇
၂၅-၁ဝ-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment