သီတင္းကြ်တ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ည

ဘုရားေရွ႕ အိမ္ေရွ႕နဲ႔ မီးဖိုခန္းမွာ ဖေယာင္းမီးတခုစီ ထြန္းညွိပူေဇာ္တယ္။ ကေန႔ကေတာ့ ဘုရားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အရိုအေသျပဳအပ္တာေတြကို ရည္မွန္းတာပါ။

သီတင္းကြ်တ္ဆိုတာ အရိုအေသျပဳအပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္မွန္သမွ်ကို တေလးတစား ကန္ေတာ့ရတယ္။ ဆီမီးေတြ အမ်ားၾကီးမရွိပါ။ ေဒလီမွာတုန္းကလို မီးေရာင္စံုေတြလည္း မရွိပါ။ ရိုေသမႈနဲ႔ တန္ဖိုးထားမႈေတြကေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ အိႏၵိယျပည္နဲ႔ ဒီႏိုင္ငံမွာ အတူတူပါ။

မက္စင္ဂ်ာကေန တေယာက္ကေမးလို႔ ျဖည့္စာထည့္ပါမယ္။

ေဒၚျမျမေအးမိဘေတြကေတာ့ နတ္ေတြကိုပူေဇာ္တဲ့သေဘာလို႔ေျပာျပတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မိဘေတြ ရွိစဥ္ကလည္း ေစာင့္ေရွာက္ေပးတဲ့နတ္ေတြ။ မီးဖို၊ ဝင္းထရံ၊ ေရတြင္းကအစ ဖေယာင္းတတိုင္စီ ထြန္းၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က နတ္စာလံုး မထည့္ပဲထားတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၁ဝ-၂ဝ၁၈

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ