Color of Democracy မျပီးေသးေသာ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္

သစ္ပင္ေတြရဲ႕သဘာဝ အေရာင္အေသြးေျပာင္းလဲျခင္းဟာ အျပစ္ကင္းတယ္။ ႏိုင္ငံေရးမွာ အဲလိုေျပာင္းတာမ်ိဳးကို သဘာဝမက်ဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္။ သက္ရွိလူေတြနဲ႔ သစ္ပင္ေတြ မတူလို႔ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ မေျပာင္းေတာ့ပဲ တရားေသဆုပ္ထားတာမ်ိဳးကိုေတာ့ သေဘာမတူပါ။

တကယ့္အရွိကို ထင္ဟပ္ျပီး၊ အမ်ားစုဘက္မွာရပ္မွသာ ဒီမိုကေရစီမည္တယ္။ ၁၉၉ဝ တုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့တာ သိတယ္။ ၂ဝ၁ဝ နဲ႔ ၂ဝ၁၅ က ျခားနားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၉ဝ နဲ႔ ၂ဝ၁၅ လာတူေနတယ္။ အဲတာကတမ်ိဳး။ သဘာဝမက်တဲ့ႏိုင္ငံေရး ရွိခဲ့လို႔ျဖစ္တယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ႏွစ္တိတိက သည္လိုေန႔ ေန႔ခင္းေလာက္မွာ မိုးေလးဖြဲဖြဲရြာတယ္။ အျပင္မွာ အေရာင္စိုျပီး စံုလွတဲ့ ပန္းခ်ီကားကို ၾကည့္ရတယ္။ အရင္က အစိမ္းတေရာင္သာရွိခဲ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြဟာ အဝါ၊ လိမ္ေမာ္ဝါ၊ ဝါညိဳ။ မိုးကလည္းစုိစုိ၊ တကယ့္ကို ေရေဆးရွဳခင္းကားလို။ နီညိဳနဲ႔ အနီဟာ၊ လိုက္ဖက္ညီပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ပင္နီနဲ႔ အနီ လိုက္ဖက္ညီတယ္၊ လူေတြလည္း ညီတယ္၊ စည္တယ္၊ ျမည္တယ္၊ တည္တယ္လို႔ ေရးခဲ့ပါတယ္။

အဲတာ မျပီးေသးတဲ့ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္သာျဖစ္တယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၁ဝ-၂ဝ၁၅
၂၅-၁ဝ-၂ဝ၁၈

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ