လူမ်ိဳးတရုပ္

လူမ်ိဳးတရုပ္ကို ယခင္တသတ္၌လည္းထင္သည္။ ဤပသတ္အရာ၌လည္း ထင္သည္ျဖစ္၍၊ တာဝတိန္ကို န သတ္၊ မသတ္။ ပညတ္ကို တသတ္၊ ပသတ္ယူသကဲ့သို႔ ယူရဖြယ္ရွိ၏။

တရုတ္ျပည္တြင္ သမုတ္သည္လွ်င္၊ မဟုတ္ရည္ရႊင္ အစခ်ီေသာ ရတုကိုလည္း ေထာင္သင္းဆိုခဲ့။ တသီးဦးထုပ္၊ တရုပ္ျမင္းကဟူ၍ ျမစ္ရတုလွ်င္ ခ်ီသည့္ရတုတြင္ စပ္သည္။ ထိုရတုကိုလည္း ေထာင္သင္းဆိုခဲ့။ စာဆိုမျပား၊ သေဘာမျခားသင့္လ်က္ တသတ္ ပသတ္ စပ္ခဲ့သည္။

ပင္လယ္ဝဲဝုတ္၊ ျမစ္သမုတ္သို႔၊ တရုတ္ဥတည္ ဟူ၍၎၊ ေရႊဆိုင္ေငံဆုပ္၊ တရုပ္ေရတူ ဟူ၍၎၊ ယိုးဒယားမိဖုရား ဧခ်င္းတြင္ခ်ည္း တသတ္၊ ပသတ္ ႏွစ္ရပ္ရွိခဲ့။ ဤလည္း စာတေစာင္မျပား၊ သေဘာမျခားပင္ ထင္ခဲ့၏။

ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည္မွာသာ သင့္ မသင့္ မဆိုေကာင္းျပီ။စပ္အင္မ်ားရာ ေရးထံုးထင္ရာ သံုးေဆာင္သင့္ေတာ့သည္။ (ဧရာဝတီမူ) ဟု ဆိုခဲ့သည္။

ထိုအဆိုအမိန္႔တြင္ ဆရာေတာ္သည္ တရုပ္ေဝါဟာရ၌ တသတ္လည္းရွိပံု၊ ပသတ္လည္းရွိပံုတို႔ကို ေရွးဦးစြာ တင္ျပသည္။ ထို႔ေနာက္ စာဆိုတဦးတည္း၏ စာမ်ား၌ပင္ တခါတရံ တသတ္၍ တခါတရံ ပသတ္သည္ကို ေတြ႔ရေၾကာင္း သာဓကတင္ျပသည္။ ေရွးဦးစြာ အဆိုျပဳ၍ ထိုအဆိုကို ခိုင္ေအာင္ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ စပ္အင္မ်ားရာ ျဖစ္သင့္သည္ဟု ေလာကဝတ္ကို ေထာက္၍ ဆိုခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဒုတိယေက်ာ္ေအာင္စံထားဆရာေတာ္သည္ ျမန္မာ့အေမြအႏွစ္ တခုဟုဆိုအပ္ေသာ ဝါ ျမန္မာမႈဟု ဆိုအပ္ေသာ ျမန္မာဘာသာစကားတို႔၏ သဘာဝဆိုင္ရာ စည္းတို႔ကို၎၊ ျမန္မာအနက္ကို၎၊ ေျခငံေသာအေရးအသားျဖင့္ တခဲနက္ တင္ျပခဲ့သည္ျဖစ္ရာ၊ ထိုအခါမ်ိဳးကိုလည္း  ထိုေခတ္တြင္ စာေပသစ္ဟူ၍ပင္ ေခၚထိုက္သည္ဟု ယူဆပါသည္။

အဲတာက ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ရသစာေပနိဒါန္းထဲမွာ ေရွးကျမန္မာစာေပသစ္ (၅) ထဲမွာ ေရးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးက ျမန္မာစာေပသစ္ဂိုဏ္းမွာ ေလးဦးပါဝင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ၊ ဦးကုလား၊ ရွင္ဥကၠံသမာလာနဲ႔ ဒုတိယ ေက်ာ္ေအာင္စံထားဆရာေတာ္တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္လို႔ တင္ျပထားတယ္။

ျမန္မာစာေဝါဟာရေတြမွာ ေလးနက္တဲ့ေနာက္ခံေတြရွိၾကတယ္။ တတ္သိနားလည္တဲ့ပညာရွင္ေတြက အေလးအနက္ ေဆြးေႏြး တင္ျပထားၾကတယ္။ ျမန္မာစာမွာ တခ်ိဳ႕စာလံုးေတြမွာ မူကြဲရွိတယ္။ အမိန္နဲ႔ ဒါသာေရးေစဆိုတာ ပညာမဟုတ္ မလုပ္သင့္ပါ။ ဒီထဲမွာပါလို႔ ဒီစာလံုးသာမွန္တယ္ထင္တာ မွားတယ္။

တရုတ္မွန္တယ္။ တရုပ္ၾကိဳက္တယ္လို႔ လာမေရးၾကေစလိုပါ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ သတ္ပံုကိုပါ ေလ့လာၾကေစလိုပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၃-၁၀-၂၀၁၉
၂၄-၁-၂၀၂၀