လယ္ေစာင့္တဲေလးမွာ ေနပါတယ္

လယ္ေစာင့္တဲေလးေအာက္မွာ ေမးတာ။ ဆရာမဂၤလာပါ။ ဘယ္ရပ္ဌာေနမွာ ေနပါသလဲခင္ဗ်။

အင္ဒီယာနာပုလစ္ျမိဳ႕မွာ ၂ဝ၁၄ ကုန္ခါနီးကစျပီး ေနပါတယ္။

လယ္ေစာင့္တဲေလးကဗ်ာကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ေပးပါလို႔လည္း ေမးတယ္။ တခါတခါ အဓိပၸါယ္ဖြင့္မွ လြဲတာျဖစ္တတ္တယ္။

ေတာမွာ လယ္ေတြ ယာေတြရွိတယ္။ ကိုင္းေတြ ကြ်န္းေတြလည္းရွိတယ္။ လယ္မွာ စပါးစိုက္တယ္။ မိုးေရေသာက္လယ္က မ်ားတယ္။ မိုးရြာရင္ရတဲ့ေရနဲ႔ စပါးစိုက္ရတာ။ မိုးဆိုတာက အစိုးမရ။ မ်ားတဲ့အခါမ်ား ပါးတဲ့အခါပါး။ လယ္ထဲမွာ ေရျပည့္ေနခ်ိန္ မိုးရြာျပန္လို႔ ေရေဖါက္ထုတ္ရတယ္။ ညဥ့္နက္မွ မိုးသည္းလာလို႔ ထသြားရတာလည္းရွိတယ္။ လယ္ေစာင့္ရတယ္ဆိုတာ အဲတာအတြက္ပါ။ စာေျခာက္ဖို႔ မဟုတ္။ အသီးအႏွံေတြ လာခိုးတဲ့လူေစာင့္ဖို႔ မဟုတ္။ ကြ်ဲႏြားစားတာေစာင့္ဖို႔ မဟုတ္။ လယ္ထဲမွာ ေရအျမဲတမ္းရွိလို႔ ေျခတံရွည္ ေဆာက္ရတယ္။

ေရထဲမွာ ၾကာပင္ေတြ ရွိတယ္။ ၾကာနီတပြင့္ ျဖဴတပြင့္ တဲနဲ႔ ပနံတင့္။ ကဇြန္းပင္ကေတာ့ ရွိမွာေသခ်ာတယ္။ အရိုးနီ အရိုးစိမ္း အရြက္ဖါး ေရကစြန္း။

ေနာက္အသံုးက်တာတခုက လယ္လုပ္သြားရင္း နားစရာေနရာ။ အိမ္က ထမင္းၾကမ္းလာပို႔ခ်ိန္မွာ ထိုင္နား စားစရာ ေနရာ။ အနီးအနားလယ္ေတြက လူေတြနဲ႔အတူ ဝိုင္းဖြဲ႔ထိုင္ၾကျပီး ရပ္ေၾကာင္း ရြာေၾကာင္း မိုးေလဝသေၾကာင္း ေျပာဆိုစရာေနရာ။

လယ္ကန္သင္းေဘးမွာ ကတြတ္ေပါက္က ထြက္လာမဲ့ ငါးတို႔ ဗုဇြန္ (ပုစြန္) လံုးတို႔ကို ဗ်ိဳင္းေတြက ေစာင့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕ငွက္ေလးေတြက ေလဆန္မွာ ပ်ံေနၾကတယ္။ ေလကလည္း တသုန္သုန္ျဖဴးေနတယ္။ အဲလို လယ္ေတာနံ႔ဆိုတာ ျမိဳ႕ေတြမွာ မရွိပါ။ လယ္ေစာင့္တဲမွာ တံခါးမရွိပါ။ ခေနာ္ခနဲ႔ ေလွကားရွိတယ္။ ဓါတ္ေလွကား မဟုတ္ပါ။ ပိုင္သူနဲ႔ ထိုင္သူေတြက သမၼာအာဇီဝလုပ္ၾကတယ္။

ငယ္ငယ္က လယ္ေစာင့္တဲေလးမွာ စားရတဲ့ ထမင္းၾကမ္းနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္း လြမ္းပါတယ္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ကဗ်ာေတြကို သတ္ပံုဖ်က္ေရးၾကသူေတြလည္း ေနေကာင္းၾကပါေစ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၁-၂ဝ၁၈
၂၂-၁-၂၀၂၀