သခၤ်ဳိင္းအစ
ေလတုိက္လြင့္တုိင္း၊ ၾကမ္းတမ္း႐ုိင္းရင့္
သစ္ကု္ိင္းညွဳိးေျခာက္၊ အုိရင့္ေကာက္လိမ္
ေျမေအာက္ေၾကြက်၊ ပါးလ်လ်ႏွင့္
တရြက္တေလ၊ သစ္ရြက္ေလလြင့္
ေခ်ာင္းေရစုန္ေမ်ာ၊ ေလေၾကာေဝ့သက္
တဝက္တခ်ဳိ႕၊ ေဝးသုိ႔ပုိ႔ေဆာင္
ညဳိဝါျမေဖာက္၊ ေလးငါးေျခာက္ပုံ
ေကာက္ေၾကာင္းေလေပြ၊ ေျမေပၚပုံၾက (က်)။
ရြက္တေဝ့ကုိ
လွမ္းေပြ႕မထိ၊ ဖမ္းမမိ၍
မ်က္စိစူးစမ္း၊ ဆုံးစခန္းျမင္
ေမးျမန္းလုိပါ၊ ဤရြက္ဝါ၏
ဇာတိဘယ္မွ စသနည္း။ ။ (ၾကည္ေအး)
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က စာေတြဖတ္ပါတယ္။ ေဆးေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ အျပင္စာဖတ္ခ်ိန္နည္းခဲ့တယ္။ အလုပ္ရေတာ့ မမ်ားပါ။ ႏိုင္ငံေရးထဲေရာက္ေတာ့ ဘာသာရပ္တခုတည္းသာ။
အရင္စာေတြ ျပန္ဖတ္ရတာ အရသာရွိခဲ့တယ္။ အဓိပၸါယ္ရွိခဲ့တယ္။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က သခၤ်ဳိင္းအစတဲ့။ ဘဝ။
အခုေတာ့ ဖတ္ခဲ့သင္ခဲ့ရတဲ့စာေတြကသတ္ပံုေတြနဲ႔ မတူတာေတြခ်ည္းေတြ႔ေနရလို႔ အရသာမေကာင္းပါ။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အဓိပၸါယ္ပါလြဲတယ္။ ေနာက္ေပၚစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာ၊ ျမန္မာစာဆရာေတြက တစ္ရြက္တစ္ေလတဲ့။ တစ္ဝက္တစ္ခ်ဳိ႕တဲ့၊ ရြက္တစ္ေဝ့ကုိတဲ့။ ကဗ်ာေခါင္းစဥ္က သခၤ်ဳိင္းအစတဲ့။ ျမန္မာစာ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁ဝ-၁ဝ-၂ဝ၁၈
SanSan Cynthia Tin ေက်းဇူး။
Comments
Post a Comment