Next Election ဖြဲ႔စည္းပံုမျပင္ပဲ ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရင္

(BBC ေဆြးေႏြးခန္း ဖုန္းလိုင္းက ျပတ္ေတာက္သြားလို႔ တခါသာ ခပ္တိုတိုေျဖလိုက္ရပါတယ္။ ေဆာရီး။)

၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲကို သည္အတိုင္းသာက်င္းပမယ္ဆိုရင္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုလဲ တျပားသားမွမေလွ်ာ့၊ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာလဲ တပဲသားထက္မပိုေသး၊ ဒီေတာ့ အာဏာဆက္လက္ဆုပ္ကိုင္ထားေနျခင္းကို တေရြးသားမွ ေလွ်ာ့မဲ့ပံုမရွိပါ။

က်င္းပမဲ့ေရြးေကာက္ပြဲဟာ တရားမွ်တမႈအရေျပာရရင္ ႕႕႕ ၾကိဳတင္မဲေတြ၊ ဖေယာင္းသုတ္ခ်င္တာေတြ မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ အာမခံမွာပါပဲ။ တရားမွ်တပါမယ္လို႔ အရင္ကလိုေျပာမွာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒက ထူးျပီးေကာင္းလာတာမရွိ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ဥကၠ႒က အေျပာင္းအလဲမရွိပါ။ ဒီလိုထိပ္ဆံုးကေနရာေတြမွာ အေျပာင္းအလဲမရွိတဲ့သေဘာဟာ “အစံုလိုက္ တဆင္စာ လုပ္ထားတဲ့ပံုစံ” ျဖစ္ေနတယ္။ “လာမဲ့ကာလအတြက္ ေနာက္တဆင္စာအစံုကိုလဲ ပန္းတိမ္ အပ္ထားျပီးပံုရပါတယ္”။

အမတ္ေနရာ ၇၅% ကိုသာ မဲေပးၾကရမဲ့သူေတြအတြက္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေပ်ာက္သြားေစပါလိမ့္မယ္။ လူထုကို စိတ္ပ်က္ေအာင္လုပ္တာ မေကာင္းပါ။ တိုင္းျပည္နာတယ္။ တဆက္ထဲမွာ “ဒို႔ေရြးႏိုင္တာက သမတလဲမဟုတ္၊ ဝန္ၾကီးေတြလဲမဟုတ္၊ ယံုၾကည္မႈသိပ္မရွိတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္ ဥကၠ႒လဲမဟုတ္။ ယိုင္နဲ႔ေနေသးတဲ့ တရားေရး မ႑ိဳင္ထဲက တရားသူၾကီးေတြလဲမဟုတ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဥပေဒျပဳေရးလုပ္ခြင့္ရၾကမဲ့ အမတ္ေတြကိုေတာ့ ဒို႔ၾကိဳက္တာ ဒို႔ေပးၾကမယ္” လို႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ရွိလာႏိုင္တယ္။ ၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ နင္လားငါလား အေျဖရစရာ အေၾကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။

လူထုကမေရြးသူေတြအေရအတြက္ အေျပာင္းအလဲမရွိေတာ့ လႊတ္ေတာ္အသံက လူထုကိုေရာင္ျပန္ဟပ္တာရယ္လို႔ မမွန္တာက ဆက္ျပီးမမွန္ပဲရွိေနပါမယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၃-၄ ႏွစ္ကိုၾကည့္ရင္ အသံသာရွိ၊ အဆံမရွိပါ။ အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ဒီတခ်ည္မွာ ‘က်ည္ဆံသံ’ လႊမ္းလာတာပါ။

အဆီအေငၚမတည့္တာတခုက သူမ်ားတိုင္းျပည္ေတြမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုကေန သမတလုပ္ခြင့္ကို ကန္႔သတ္ထားတဲ့အခါ ဆက္လုပ္ခ်င္ေသးတဲ့ သမတက အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုကို မရရေအာင္ျပင္ၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာက ေနာက္လူတက္မလာေအာင္ ျပင္မျဖစ္ေအာင္ ပိတ္ထားတယ္။ ၁၉၉၅ တံုးက အာဂ်င္တီးနာမွာလုပ္ခဲ့တယ္။ ရုရွား ‘ဗလာဒီမာ ပူတင္’ ကေတာ့ တကိုယ္ေတာ္သမား။ သူ႔အတြက္ပဲသူၾကည့္တဲလူ။ ျမန္မာျပည္မွက အုပ္စုလိုက္။ သူ႔အုပ္စုအတြက္သူၾကည့္ၾကတယ္။

ဦးေရႊမန္းက သမတနဲ႔ကာခ်ဳပ္တို႔က အေရးၾကီးတယ္လို႔ေျပာတယ္။ “သူေျပာတာက တစိတ္တပိုင္းေတာ့မွန္တယ္”။ သမၼတကေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုကို လႊတ္ေတာ္ကသာ ျပင္ႏိုင္လို႔ သမၼတေရာ ကာခ်ဳပ္တို႔မွာပါ ဘာမွလုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူးတဲ့။ “သမတေျပာတာ တစိတ္တပိုင္း မမွန္ဘူး”။ စာအုပ္ၾကီးအတိုင္းေျပာေနတာပါ။ စာအုပ္ၾကီးကိုေရးခဲ့တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ မရိုးသားတာကို ႏွစ္ေယာက္လံုးက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ထားတယ္။ ကာခ်ဳပ္ဟာ ၂၅% ကိုကိုင္ထားသူျဖစ္လို႔ ကာခ်ဳပ္မွာ ၄ ပံု ၁ ပံုတာဝန္ရွိပါတယ္။ အမွန္က ၂၅% သာမကဘူး။ တနည္းအားျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ေရးအတြက္ ဗီတိုအာဏာကို အခု ထုတ္သံုးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းမွာ အဲဒီကိုယ္စားလွယ္ေတြရ့ဲ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟာ ဖြဲ႔စည္းပံု မျပင္ဆင္ေရး တခုတည္းသာလို႔ေျပာရမလိုပါ။

ဒီအာဏာကိုရယူထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း စစ္တပ္အမတ္ေတြက လႊတ္ေတာ္မွာ က်ိဳးေၾကာင္း ဆီေလွ်ာ္ေအာင္ မေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာ ေတြ႔ရတယ္။ တေယာက္က ၇၅% ေက်ာ္မွျပင္ရမယ္ဆိုတာ တရားမွ်တတယ္လို႔ ေျပာထြက္တာ အေတာ္အသည္းနာဘို႔ေကာင္းတယ္။ ဂဏန္းသေဘာအရ ၅ဝ-၅ဝ ဆိုတာ မမွ်တဘူးဆိုလိုက္တာျဖစ္ေနတယ္။

ေနာက္တတေယာက္ကလဲ ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ေျဖရွင္းမရတာမ်ိဳးကို စစ္ေရးနည္းနဲ႔ျဖရွင္းရတတ္လို႔ တပ္မေတာ္ဟာ ႏိုင္ငံေရး ဦးေဆာင္မႈက႑မွာ ဆက္ေနသင့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ကေန႔ကမာၻမွာ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ထဲမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး၊ သူမ်ား ႏိုင္ငံေတြဆီ တခုျပီးတခု စစ္သြားတိုက္ေနတဲ့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ စစ္တပ္ဟာ ဖြဲ႔စည္းပံုအရကို သူ႔ေနရာမွန္မွာသာရွိပါတယ္။ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ကေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲက ႏိုင္ငံေရးျပႆနာမွန္သမွ်ကို စစ္ေရးနည္း၊ စစ္ေရးအျမင္နဲ႔သာ ေျဖရွင္းေနခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ၁၄ - ၁၉၆၂ = ၅၂ ႏွစ္ရွိေနျပီ။ ဘယ္ဟာေတြေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသလဲ။ ျပည္တြင္းစစ္လဲ မရွင္းႏိုင္ခဲ့ပါ။ တိုင္းျပည္ တိုးတက္လာပါသလား။ စစ္တပ္ပါတာနည္းနည္းေလွ်ာ့ေတာ့ တိုင္းျပည္ နည္းနည္း ေကာင္းလာသလိုရွိလာတာ မဟုတ္လား။

ဖြဲ႔စည္းပံုအပါအဝင္ ကေန႔အခင္းအက်င္းေတြဟာ စစ္အစိုးရကေန အကြက္ခ်ထားတဲ့ ပံုစံသာျဖစ္တယ္။ လူေတြက ေဒၚစု သမၼတျဖစ္ရဘို႔ ျပင္ခ်င္ေနၾကတာမဟုတ္ပါ။ အဲလိုျဖစ္ခ်င္သူေတြလဲ အမ်ားၾကီးရွိတာေတာ့ မျငင္းပါ။ ႏိုင္ငံေရးအသိ ရွိသူေတြကေတာ့ အဲလို အကြက္ခ်စီစဥ္ထားမႈကို ဖ်က္ခ်င္ျပင္ခ်င္ၾကာတာျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီက်တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုဆိုတာ လူထုကေန အကြက္ခ်ရတာျဖစ္ရပါတယ္။

တပ္မေတာ္သားက ၂၅% ျဖစ္လို႔ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ခ်င္ရင္ ၇၅% ေက်ာ္ရမယ္တဲ့။ ေနရာ ၂ဝ% သာရရင္ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဘို႔ ၈ဝ% ေက်ာ္ လုပ္မဲ့သေဘာ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဒီေတာ့ လႊတ္ေတာ္ဟာ “အေရအတြက္ကို အဓိကထားတဲ့လႊတ္ေတာ္” သာ ျဖစ္ေနတယ္။

စစ္အစိုးရကေနေျပာင္းလဲလာတာဟာ “အေရအတြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံ” သာျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ လိုေနတာက အရည္အေသြးျဖစ္တယ္။ ဘြဲ႔ထူးဂုဏ္ထူးေတြ မဟုတ္ပါ။ “လူထုအၾကိဳက္ခံရတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ လူထုကေန တရားမွ်တ လြတ္လပ္စြာေရြးထားတဲ့ ဥပေဒျပဳႏိုင္သူ၊ လူထုက ရိုးသားစြာယံုၾကည္တဲ့ တရားစီရင္ႏိုင္သူေတြ” ျဖစ္လာရမွာပါ။

လႊတ္ေတာ္ဟာ ဥပေဒျပဳေရးတာဝန္ရွိတာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ျဖစ္ မွန္ပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းပံုေရးဆြဲေရး၊ ျပင္ဆင္ေရးမွာ တစိတ္တပိုင္းသာ တာဝန္ရွိသင့္တာပါ။ ဒီအေရးမွာေတာ့ လႊတ္ေတာ္ဟာ တံဆိပ္တံုးႏွိပ္တဲ့တာဝန္မ်ိဳးသာျဖစ္ရမွာပါ။ ထိပ္တံုးခပ္တာမ်ိဳးျဖစ္ေနတာ မသင့္ပါ။

သမၼတကပဲေျပာပါတယ္။ သူ႔အရင္ကလဲ သူ႔ရ့ဲေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိသူကလဲေျပာတယ္။ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ျပည္သူလူထုက အေရးအၾကီးဆံုးပဲတဲ့ဗ်ာ။ ကိုင္း ႕႕႕ အေရးၾကီးတယ္လို႔ သမုတ္ခံရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုေတာ့ ေရးျပီးျပီ၊ ျပည္သူလူထုက ဘယ္လိုလဲ။ ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ပါလို႔ လက္မွတ္ေပါင္း ၅ သန္းေက်ာ္ ထိုးထားတယ္။ ဒီေနရာက်ေတာ့ အေရအတြက္ မဟုတ္ေတာ့ပါလား။

“ငါးသန္းအားနဲ႔ ယူေသာ္မရ” လို႔ ဆိုရိုးစကားသစ္ေပၚလာျပီေပါ့ဗ်ာ။ “တေယာက္အားနဲ႔ တားေသာ္ရ၏” လို႔ပါ ဆက္ ေျပာရေတာ့မယ္။ ဘယ္တေယာက္လဲ။ ကာခ်ဳပ္မဟုတ္ပါဘူးျငင္းရင္ေတာ့ ‘ကာခ်ဳပ္အထက္ကလူ’ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ေသခ်ာတာက အုပ္စုတခု။

လာမဲ့ ေမလမွာ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္မယ္လို႔ဆိုလိုက္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီက ဆႏၵခံယူပြဲသမိုင္းက ေကာင္းခဲ့တာမရွိပါ။ ေမလကိုေတာ့ ၁၉၉ဝ ကိုၾကည့္ျပီး အတိတ္နိမိတ္ေကာင္းယူခ်င္ပါတယ္။ လူထုရ့ဲတခဲနက္ဆႏၵေတြထြက္လာမွာပါ။ ဒါမွလဲ စိုးရိမ္တာက သန္း ၅ဝ အားနဲ႔ယူေသာ္မရ မျဖစ္ေစခ်င္ပါ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၂-၁၁-၂ဝ၁၄