ခ်စ္သူႏွင့္ေဝး တို႔မေလးကား ေရးလည္းမတတ္ ဖတ္မတတ္ႏွင့္

သတင္းတပုဒ္မွာ စကၠန္႔ ၃ဝ ခန္႔ မ်က္ရည္က်ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတလို႔ ဖတ္ရတယ္။ ကေလးစာေပပြဲေတာ္ ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားသတင္းမွာပါ။ သမတဦးထင္ေက်ာ္က ကိုယ့္အတြက္ထက္ အမ်ားအက်ိဳးကို စဥ္းစားတတ္တဲ့ စိတ္ကေလးေတြ ျဖစ္လာေအာင္ စာေပေလးေတြကို ေလ့လာေစခ်င္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္မွာ ကေလးတိုင္းက ဆရာမင္းသုဝဏ္ေရးခဲ့တာေတြနဲ႔သာ ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရတယ္။ ပန္းသည္၊ ဝါဆိုဝါေခါင္နဲ႔ ဆြမ္းအုပ္နီနီကဗ်ာေတြဟာ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြမွာ သင္ရိုးဖတ္စာျဖစ္ခဲ့တယ္။ သေျပသီးေကာက္၊ သေျပညိဳနဲ႔ တို႔မေလးကဗ်ာေတြကို လူရြယ္တိုင္းက ႏွစ္သက္စြဲလမ္းခဲ့ၾကတယ္။ ပ်ဥ္းမငုတ္တိုနဲ႔ ဖိုးေမာင္လာၿပီ ကဗ်ာေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးအဆက္ဆက္မွာ အားေတြျဖစ္ေစခဲ့တယ္။

တုိ႔မေလး

အိမ္ေခါင္မိုးမွာ သူထုိးလာသည္။

ေပလႊာစာခ်ပ္၊ အေဝးရပ္က
ဆံျဖတ္ေမာင္ေရး၊ အလြမ္းေတးကို
မေလး ဖတ္ႏုိင္ခဲ့ဖူးၿပီ။

ေ႐ႊဝသို႔သြား၊ ခ်စ္သူအားလွ်င္
မွာၾကားပို႔ေလ၊ လြမ္းစာေခြဟု
မေျပမလွ၊ ႏြဲ႕လ်လ်ႏွင့္
မိန္းမလက္ေရး၊ ငယ္ေသးေသးကုိ
မေလးျခစ္ႏိုင္ခဲ့ဖူးၿပီ။

သို႔ပင္ျဖစ္လည္း
ခ်စ္သူႏွင့္ေဝး၊ တို႔မေလးကား
ေရးလည္းမတတ္၊ ဖတ္မတတ္ႏွင့္
စာငတ္ေပငတ္၊ အသိငတ္သည္
မတ္တတ္ေျခာက္သည့္ သစ္ပင္လို။

ကံေထာက္မ၍ ၊ ဤယေန႔မူ
ေႏြေငြ႔လွ်ပ္လွ်ပ္၊ ပူစပ္စပ္တြင္
ထန္းပလပ္ရိပ္၊ တမာရိပ္၌
ခ်စ္ရိပ္ခိုဝင္၊ စာကိုသင္ေသာ္
မပင္မပန္း၊ အျမင္ဆန္းသည္
မ်က္ကန္းမေလး ျမင္ေလၿပီ။ (မင္းသုဝဏ္)

ကေန႔ေခတ္ အရာရာက်ဆင္းဆုတ္ယုတ္ေနတာထဲမွာ ျမန္မာစာပါတယ္။ စကားေရာ သတ္ပံုပါ အမွားေတြ အလြဲေတြနဲ႔သာ ေျပာေန၊ ေရးေန၊ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝေနၾကတယ္။ ကေလးစာေပဆိုတာ ကေလးသြားရည္စာ ၾကည့္ပါေျပာရင္ရတယ္။ ဆရာမင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ပန္းသည္ကဗ်ာကို ျပန္ထုတ္သူေတြက တစ္ေၾကာ့ႏွစ္ေၾကာ့ လုပ္ေနၾကတာ မသင့္ေလွ်ာ္ပါ။ လူၾကီးဆိုသူေတြကိုယ္တိုင္က အဲလိုေတြ ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ကေလးေတြကေနစမွသာ ရေတာ့မယ္။

ပန္းသည္

ေမာင္ေလးေရ ထပါေတာ့၊
ေရာင္နီ လာလွေပါ။

တေၾကာ့ ႏွစ္ေၾကာ့ ေတးကိုသီ၊
ငွက္က်ား ႏႈတ္ပလီ။

ေတာင္ဆီနားက ခေရပန္း၊
ပင္ေအာက္ၾကိဳင္လို႔ လန္း။

ဘန္းေလးယူခဲ့ ေမာင္ေလးရယ္၊
သြားေကာက္ေခ်စို႔ ကြယ္။
ပန္းသယ္လုပ္စို႔ - တျပံဳးျပံဳး၊
ပန္းေတြ - တကံုးကံုး။ (မင္းသုဝဏ္)

လူၾကီးေတြက မျမင္ၾကလည္း၊ ခ်စ္သူမေဝး တို႔မေလးမ်ား စာေရးလည္းတတ္ စာဖတ္တတ္ပါေစသတည္း။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၅-၁၁-၂ဝ၁၆