Midwife သားဖြါးဆရာမ

သားဖြါးဆရာမရဲ႕အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္က သားဖြါးပညာရပ္ကို ေဆးပညာနည္းက် သင္ယူတတ္ေျမာက္ထားသူ ျဖစ္ပါတယ္။ သားဖြါးဆရာမေတြဟာ ေမြးဖြြားျခင္းဆိုင္ရာက်န္းမာေရးအတြက္ ကာကြယ္ေရးနဲ႔ ကုသေရးမွာ ေရွ႕တန္းက ေနၾကရတယ္။ စိတ္ခ်ရေအာင္နဲ႔ ကုန္က်စရိတ္နဲ႔မွ်ေစတာကို လုပ္ေပးၾကရတယ္။

ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ခ်ိန္၊ ေမြးဖြါးခ်ိန္နဲ႔ ေမြးဖြါးျပီးကာလသံုးပါအတြက္ အတတ္ပညာကို သင္ယူထားသူ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ ေနရာေတြမွာ သားဖြါးျခင္းနဲ႔တိုက္ရိုက္မဆိုင္တာကိုပါ လုပ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ်ိဳးပြါးျခင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ပဏာမ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈကိုသာ လုပ္ေစတယ္။ ဥပမာ မီးယပ္ပိုင္းစမ္းသပ္ျခင္း၊ မိသားစုစီမံကိန္းနဲ႔ ေသြးဆံုးျခင္းကို ျပဳစုေပးျခင္းေတြျဖစ္တယ္။ မဖံြ႔ျဖိဳးေသးတဲ့ တိုင္းျပည္ေတြမွာေတာ့ လူထုက်န္းမာေရးလုပ္သားေတြ လုပ္ရတာေတြကိုပါ လိုအပ္ရင္လုပ္ေစတယ္။ အခုလက္ရွိျမန္မာျပည္ကလိုေပါ့။ အဲလိုလုပ္တာမွာ ေကာင္းတာေရာ အားနည္းတာပါ ရွိတတ္တယ္။

ျမန္မာျပည္မွာ အရင္ကေတာ့ သားဖြါးဆရာမကို တႏွစ္ခြဲသင္တန္းေပးတယ္။ ဒိေနာက္မွာ အလြတ္သင္ေက်ာင္းေတြက သင္တန္းကာလ အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္လာတယ္။ အစိုးရခန္႔သားဖြါးဆရာမေတြကို ေက်းလက္က်န္းမာေရးဌာနေအာက္မွာျဖစ္ျဖစ္ တိုက္နယ္ က်န္းမာေရးဌာနေအာက္မွာျဖစ္ျဖစ္ တာဝန္ေပးတယ္။ သူတို႔အပိုင္နယ္ဆိုတာ ရြာ ၄-၅ ရြာရွိတတ္တယ္။ သားဖြါးကိရိယာ တစံုထက္ပိုျပီး ေထာက္ပံ့ေပးတာ မရွိပါ။

သားဖြါးဆရာမေတြလုပ္ၾကရတဲ့ က်န္းမာေရးစီမံခ်က္ေတြက အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္နဲ႔ ကေလးကာကြယ္ေဆး ထိုးလုပ္ငန္းကေတာ့ သူတို႔ရ့ဲ ပင္မအလုပ္နဲ႔ဆက္စပ္ေနတယ္။ ေရာဂါတိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းေတြက သြယ္ဝိႈက္ျပီးသာ ဆိုင္တယ္။ ကူးစက္ေရာဂါ ႏွိမ္နင္းေရးထဲမွာ ေရာဂါေတြကေပါင္းစံုတယ္။ တန္းစီေရးရင္ စာအေတာ္ရွည္သြားမယ္။ ဝမ္းေရာဂါ၊ တီဘီ၊ ငွက္ဖ်ား၊ အိတ္ခ်္အိုင္ဗြီ။ စာေရးရတာက စာလံုးေလး ၂ လံုး ၃ လံုး၊ ေရာဂါေတြက အၾကီးစားေတြ။ လုပ္စရာေတြဆိုတာက တရက္တည္းျပီးမဟုတ္။ တလလည္းမဟုတ္။ တသက္စာအလုပ္။

သားဖြါးဆရာမေတြကို စီမံကိန္းအလုပ္ေတြနဲ႔ မႏိုင္ဝန္ကိုထမ္းရတာကို ေလ့လာဆန္းစစ္မႈလုပ္ရင္ အက်ိဳးေတြနဲ႔ အဆိုးေတြ ေတြ႔ပါမယ္။ သားဖြါးဆရာမတိုင္းကေန ေမြးလူနာေတြကို အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးႏိုင္ေစခ်င္တယ္။ ေတာသူကိုယ္ဝန္ေဆာင္ေတြက ျမိ့ဳသူေတြလိုခြဲမေမြးခ်င္ၾကဘူး။ ေတာက သားဖြါးဆရာမေတြကလည္း ျမိ့ဳကအိုဂ်ီေတြလို ခြဲဘို႔မလိုသူေတြကို ခြဲတာမ်ိဳးမလုပ္တတ္သူေတြျဖစ္ၾကတယ္။

သားဖြါးဆရာမေတြကိုေပးထားတဲ့ မလြဲမေသြလိုတဲ့ပစၥည္းကိရိယာေတြ မစံုဘူးလို႔ေျပာၾကတယ္။ တခါသံုးလက္အိတ္ အလံုအေလာက္ ရွိၾကရ့ဲလား။ ေတာမွာ HIV နဲ႔ ဘီပိုးမစစ္ၾကတာမ်ားေတာ့ ပိုးရွိေနတဲ့လူနာဆီကေန သားဖြါးဆရာမေတြ ကူးစက္ခံရမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဘီပိုးကာကြယ္ေဆးေတာ့ ထိုးထားၾက။ စီပိုးကလည္း ေသြးကေနကူးတာ။ ကာကြယ္ေဆး မေပၚေသးဘူး။ ကံတရားသာ အားကိုးၾက။ HIV အေရးေပၚကာကြယ္နည္းလည္း လက္လွမ္းမီေအာင္ လုပ္ထားၾက။ အဲတာေတြက ကိုယ့္အိတ္စိုက္ပဲ။ သူမ်ားေတြက အာလ္ထြာေဆာင္း သရီး-ဒီ၊ ဖိုး-ဒီေတြနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးေနခ်ိန္မွာ ဆရာမဆို႔မွာ ပံုထဲကလို ထရမ္းပက္နဲ႔ လုပ္ေပးေနၾကရတယ္။ ေဆာရီး။

ဒီစာကို ေရးထားတာၾကာျပီ။ သားဖြါးျခင္းဆိုတာ လူရွိတဲ့ေနရာတိုင္းမွာလိုအပ္တယ္။ သားဖြားဆရာလို တကယ့္ကို အေျခခံက်လြန္းလွတဲ့ သားဖြါးပညာတခုတည္းကိုသာ သင္ေပးထားရျပီး အေထာက္အကူ ပစၥည္းကရိယာေတြလည္း မစံုမလင္တဲ့အေျခအေနကိုအားကိုးေနရတဲ့ လူဦးေရက အေတာ္ကိုမ်ားတယ္။ လူ႔အသက္ ၂ ေခ်ာင္းအတြက္ျဖစ္တယ္။ အဲတာဟာ မျဖစ္သင့္ေတာ့တဲ့ လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္ေကာင္းလာမွသာ က်န္းမာေရးလည္း ေကာင္းမယ္။ က်န္းမာေရးနဲ႔ ပညာေရးမွာ ႏိုင္ငံသားေတြ ဘယ္မွာေနေန တန္းတူ အခြင့္အလမ္းရွိရမယ္။ အခုထိ အေျခခံဆိုတာေတာင္ မျပည့္စံုေသးတဲ့ဘဝ။ တိုးတက္ေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။

အားမနာပါးမနာေျပာပါရေစ။ စကၤာပူသာေျပာေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဆင့္က အာဖရိကတိုက္ထဲက ညံ့တဲ့ ႏိုင္ငံေတြနဲ႔သာ ႏိႈင္းရႏိုင္တဲ့ဘဝမွာသာရွိေသးတယ္။ လူေတြကလည္းေကာင္းျပီး တိုင္းျပည္ေကာင္းမွသာ ျဖစ္မယ္။ လူေတြဆိုတာ ဖ်က္ဆီးခံထားရတာၾကာလြန္းလို႔ အေကာင္းအဆိုးခြဲျခားတတ္သူ၊ စိတ္ေနသေဘာေကာင္းသူ နည္းကုန္တာကို ေျပာတာ။ ေဆာရီး။ ေကာင္းေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရမယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၄-၂၀၁၉

Midwife သားဖြါးဆရာမ သို႔မဟုတ္ ၂၅ ရြာစား

ေက်းဇူးပါဆရာ စစ္ကုိင္းတုိင္း ေဒသႀကီး ပင္လည္ဘူးၿမုိ႔နယ္ S/C တခုမွာ ယေန႔ထိ ၂၅ ရြာ ကုိ M/W တေယာက္ တာဝန္ယူေနရဆဲျဖစ္ပါတယ္ဆရာ

ကြ်န္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အေျခခံက်န္းမာေရး သို႔မဟုတ္ ပဏာမက်န္းမာေရးအတြက္ သားဖြါးဆရာမေတြကသာ တာဝန္ယူၾကရတယ္။ သူတို႔တာဝန္ယူရတဲ့ေက်းရြာက ၁၀ ရြာကေန ရြာအစိတ္ေလာက္ထိ က်ယ္တယ္။ သြားေရးလာေရးကလည္း ခက္တယ္။

ေကာင္းလာေအာင္လုပ္စရာေတြက အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာလာမွသာ ျဖစ္ႏိုင္တာေတြလည္းပါတယ္။

တိုင္းျပည္ခ်မ္းသာဖို႔ဆိုတာ လူၾကီးလုပ္သူေတြခ်မ္းသာတာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္။ တာဝန္ၾကီးယူထားသူေတြသာ ခ်မ္းသာတဲ့ေခတ္ မကုန္ေသး။ သူတို႔က ေနာက္ထပ္အာဏာရေရးကို အသည္းအသန္လုပ္ေနၾကတယ္။

မ်ိဳးဆက္သစ္ထဲကတခ်ို႕ကလည္း အလိုတူအလိုပါေတြ။ နာမည္ေတြ ေျပာစရာမလိုေလာက္။ တိုင္းျပည္ မက်န္းမာေအာင္ လုပ္ေနၾကသူေတြ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၄-၂၀၁၉