Light for Education ပညာဆီမီး ထိန္ထိန္ညီး
• ပညာဆီမီးဆိုတာ တယ္မွန္တာပဲ။
• ကြ်န္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တံုးက ၅ တန္းကစျပီး၊ တညမွာ ဖေရာင္းတိုင္တေခ်ာင္းကုန္ေအာင္ စာၾကည့္ရတယ္။ အေဖခ်မွတ္ထားတဲ့ စာၾကည့္စည္းကမ္းအရေပါ့။ အဲဒီတံုးက ဖေရာင္းတိုင္တေခ်ာင္းကုန္ရင္ တနာရီပဲ။ စံခ်ိန္ကိုက္။
• ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတက္ကာစက ဖေရာင္းတိုင္ဝယ္လို႔ရေသးတယ္။ အဝယ္ရခက္လာေတာ့ ေရနံဆီမီးခြက္နဲ႔ စာၾကည့္ရတယ္။ (မဆလ) ေခတ္ျဖစ္လာေတာ့ ေရနံဆီပါရွားကုန္ေရာ။
• လွ်ပ္စစ္မီးသြယ္ႏိုင္လာေတာ့ အိမ္မွာ နယ္ကေနေက်ာင္းလာတက္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကလည္းမ်ားေတာ့ အခန္း ႏွစ္ခန္းၾကားကထရံမွာ ေလးေထာင့္ေပါက္ေဖါက္ျပီး၊ ၂ ေပမီးေခ်ာင္းလုပ္ေပးထားတယ္။ ႏွစ္ခန္းလံုး မီးလင္းေအာင္လို႔။ မီတာေၾကးက တယူနစ္ကို ၆၅ ျပား။
• အတန္းၾကီးလာေတာ့ စာဖတ္စရာေတြမ်ားလာလို႔ တညတနာရီနဲ႔မရေတာ့ဘူး။ မီးပ်က္တာသိပ္မမ်ားလို႔ ဆယ္တန္းကို ေရွာေရွာရွဴရွဴေအာင္ပါတယ္။
• ေနာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားေတြမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ထက္ ဆန္းျပားလာတယ္။ ဘက္ထရီမီးတို႔၊ အင္ဗာတာတို႔၊ ဆိုလာတို႔ ေပၚလာတာကိုး။
• မီးမပါ ပညာမရဘူး။ ခက္တာက အခုရေနတဲ့ပညာက ဖေရာင္းတိုင္မီးနဲ႔ရွာရတာထက္ ညံ့ေနတယ္တဲ့။
• ကိုင္း ႕႕႕ ေရနံဆီမီးခြက္ေခတ္ကို ျပန္သြားၾကစို႔။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၃-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment