ျပည္ေျပးတေယာက္ ဟိုေရာက္ သည္ေရာက္
၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ဇြန္လထဲမွာ ေနမေကာင္းျဖစ္တယ္။ နယူးေဒလီမွာေနတယ္။ အိႏၵိယအေရွ႕ေျမာက္ေဒသကေနျပန္လာျပီး ေနမေကာင္းပါ။
အစေတာ့ (ကန္ေတာ့ပါ) ႏွာေစးတယ္။ ရိုင္ႏိုက္တစ္ေရာဂါရတာလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေရာဂါအမည္တပ္တယ္။ ေခ်ာင္းဆိုးျပီး ခြ်ဲထြက္လာတယ္။ အဖ်ားကေတာ့ ေငြ႔ေငြ႔သာ၊ အေနရခက္တယ္။ အားမရွိျဖစ္ေနတယ္။ ထမင္းမစားခ်င္ပါ။ ႏို႔မံႈ႕တဗူး ဝယ္ေသာက္တယ္။ တခါတခါ သံပရာရည္ ေသာက္တယ္။ ဗိုက္နာေရာဂါ ျပန္ေပၚလာတယ္။
၁၆၊ ၁၇၊ ၁၈ ရက္ေတြမွာ ဒိုင္ယာရီမေရးႏိုင္ပါ။ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ ကိုစိုးမင္းအိမ္လခ ရူးပီး ၁၁ဝဝ နဲ႔ ပန္ကာဖိုး ၅ဝဝ သြားေပးရတာသာ မွတ္ထားႏိုင္တယ္။ ၁၉-၆-၁၉၉၃ ေန႔က်မွသာ ျပန္ေရးႏိုင္တယ္။
ေပါင္ထိပ္အရိုးစြန္းေတြပါ ပြန္းနာျဖစ္လာတယ္။ လူလည္း အေတာ္ပိန္သြားတယ္။ အာသန္ျပည္နယ္ ဂါဝါဟာတီျမိဳ႕ကို ေရာက္ေတာ့ ခါးပတ္ခ်ိတ္တာ တေပါက္စာက်ဥ္းေပးရတာ သတိထားမိခဲ့တယ္။
အိႏၵိယႏိုင္ငံ၊ မဏိပူျပည္နယ္၊ အင္ဖါးျမိဳ႕အနီးရွိသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေလခြန္းစခန္းမွာေရာက္ေနသည္။
ေက်ာင္းသား ကင့္ထဲမွာ စိုးစိုး (ျမင္းျခံ) ၏ ညာဖက္ေပါင္ျခံအူက်ျခင္းကို ရွိသည့္ပစၥည္းမ်ားျဖင့္ ထံုေဆးထိုးျပီး၊ ခြဲစိတ္ကုသေပးသည္။ ခြဲတာစိတ္တာ တခါမွဝင္မကူေသးေသာ ကိုေလးကို လက္ေထာက္လုပ္ခိုင္းသည္။ ေရာဂါမွာ အိုမင္တိုဆီးလ္ေခၚ အူအေမွးက်ေနျခင္းျဖစ္သည္။
မံုရြာမွာ ေအာင္စိမ္းဦး၏ဇနီး ဇင္မာဝင္း ကိုယ္ဝန္ ၈ လကိုလည္း ၾကည့္ေပးခဲ့သည္။
ေမာင္ေမာင္ဦးအားလည္း ေဆးထိုးေပးခဲ့သည္။
ေက်ာင္းသား ကင့္ရံုးက ဓနမဂၢဇင္း ဖတ္ျဖစ္သည္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၄-၇-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment