ေတြးမိပါစ (ေဇာ္ဂ်ီ)
သည္ေခ်ာင္းမွာ အမည္ေမႊး ေအးျငိမ့္သာယာ။
ေမႊးသမွ် ျပန္တရာ ခံစရာအေရး
အတိုက္ခံႏိုင္မွ အေမႊ႔ခံႏိုင္မွ
ထိုးဝါးတိုင္ ဒီဆိုင္ဝဲတဲ့
ေရႊဘဲရန္ စုန္ဆန္လမ္းမွာ
ရမ္းတတ္တယ္ ေလး။
ေမႊးမွလဲ မဟုတ္ပါ
ရိုးသံရွင္ ပဲ့တင္ထပ္ ေခ်ာင္းရပ္ဧရာ။
စုန္ဆန္ရ လမ္းတကာမွာ လမ္းမ,သာရွာၾက။
တစိုက္စိုက္ကယ္နဲ႔
အတိုက္ကို အၾကိဳေတြ႔ပါလို႔
အေမႊ႔ဒဏ္ခံေနၾက ေတြးမိပါစ။
တစ္ကဗ်ာဆရာမ်ား
ပို႔စ္ေတြထဲမွာ သတင္းပါတယ္၊ အတင္းပါတယ္။ တရားပါတယ္၊ မတရားပါတယ္။ စာပါတယ္၊ ကဗ်ာပါတယ္။ ဖတ္ပါတယ္။ မ်က္စိကလည္း သတ္ပံုမွားတာ မ်က္မွန္မပါပဲ ထင္းကနည္းျမင္တယ္။ လူခ်င္းမင္မင္တဲ့ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ သူ႔ကဗ်ာ တင္တယ္။ ႏွစ္ခါလံုးမွာ တစ္ေတြနဲ႔ေရးထားတယ္။ တျခားမသိတဲ့ကဗ်ာေတြဖတ္တိုင္း တစ္ေနတယ္။
ေဇာ္ဂ်ီတို႔ မင္းသုဝဏ္တို႔ တင္မိုးတို႔ထက္သာတဲ့ တစ္ျဖစ္ခ်င္ၾကသူေတြ။
ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ ေတြးမိပါစကဗ်ာကို ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဘူတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ေဗဒါလိုဘဝ ေလွ်ာက္ခဲ့ရပါလားလို႔ ေတြးမိလာတယ္။
ျပန္တရာ ခံစရာအေရး၊
စုန္ဆန္လမ္းေဘးက ဘဲတရာအေရး၊
အတိုက္ခံ အေမႊ႔ခံအေရး၊
ဒီမိုကေရစီအေရးထဲက ဒီဆိုင္ဝဲအေရး။
အခုေတာ့ဗ်ာ
လမ္းမေပၚမွာ တစ္ရာလို႔ေရးသူေတြကိုသာ
မေမႊးတဲ့ေဗဒါ လမ္းေဘးမွာ ေငး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၄-၁၁-၂ဝ၁၆
၂၉-၆-၂ဝ၁၇
Comments
Post a Comment