ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ သံရိုက္ျခင္း

ကေလးကဗ်ာ ၾကည့္စရာတင္ေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ားက စိတ္ဝင္စာၾကတာေတြ႔ရတယ္။ သတ္ပံုကိုပါ သတိထားသူလည္း ရွိတယ္။ ေကာင္းတယ္။ ေမးၾကေသးတယ္။ ဘားနဲ႔ ဖား။ တေကာင္နဲ႔ တလံုး။

အဲဒီကဗ်ာေတြက လြတ္လပ္ေရးမရခင္ကတည္းက ေရးထားတာေတြျဖစ္တယ္။ ဘားလို႔ ေရးထားတယ္။ လြတ္လပ္ေရးရျပီး ႏိုင္ငံေရးမွာ စားဖါးဆိုတဲ့အသံုး ရွိလာတယ္။ တေကာင္ကို တစ္ေကာင္လုပ္တာက ၁၉၈၁ ေနာက္မွာ။

သတ္ပံုစာေလးေတြေရးတာ တရာ (တစ္ရာ မဟုတ္) ေလာက္ရွိျပီထင္တယ္။ အကိုးအကားေတြကို ပံုနဲ႔ျပပါတယ္။ မွန္တယ္ မွားတယ္လို႔ ဒိုင္လူၾကီး မလုပ္ပါ။ အေဟာင္းေတြကက အကုန္မွန္၊ အသစ္ေတြမွားလို႔လည္း ေကာက္ခ်က္မခ်ပါ။ ဥပမာ အေကာင္းစားေတြရွိတယ္။

စာနဲ႔ စကား ေျပာင္းလဲတာေတြက ေခတ္တိုင္းမွာ ရွိပါတယ္။ ေျပာင္းတယ္ဆိုတာ ပိုျပီးလြယ္ကူရွင္းလင္းေအာင္ ပါဠိေတြ၊ သကၠတေတြ၊ ထပ္ဆင့္ေတြနည္းလာတာက သင့္ျမတ္တယ္။ မိုဃ္း၊ ၍႕၊ ၏့၊ က်မၼာ၊ စြဲး၊ စဲး၊ ထဲး၊ ၾဆာ၊ မင္းသၼီး၊ မဲးဇာ၊ မႈ႔၊ ယၡင္၊ ျမမၼာ၊ သၡင္၊ သဲး၊ ဥဴး၊ ဧး၊ စတာေတြကို မသံုးၾကေတာ့ပါ။ စြယ္စံုက်မ္းထဲပါ စာလံုးေပါင္းတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေျပာင္းေရးလာၾကတယ္။ ဂ်ဴးလယပ္ဆီဇာ၊ ဆအူးဒီအာေရဗ်၊ ကြန္မ်ဴနစ္၊ စသည္။ ထင္းမီးအစား လွ်ပ္စစ္နဲ႔ ဓါတ္ေငြ႔ သံုးလာတာ ေကာင္းတယ္။

ထပ္ဆင့္တိုင္းကို လိုက္ေျပာင္းတာေတာ့ မသင့္ပါ။ မႏၲေလး၊ မိတၳိလာ၊ သလႅာဝတီ၊ မုတၲမ စတာေတြကို သည္အတိုင္းသာ ထားသင့္တယ္။

သမတကို သမၼတလို႔ေရးလာတာ တခါတရံကို တစ္ခါတစ္ရံလို႔ေရးတာက လြယ္တာကို ခက္ေအာင္၊ မွန္တာကို မွားေအာင္လုပ္တာ ျဖစ္တယ္။ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္နဲ႔ သံရိုက္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။

မွန္ေနျပီးသားကို ဉာဏ္ကြန္႔ျပီး ဒါမွမဟုတ္ လူၾကီးမ်က္ႏွာလိုမ်က္ႏွာရလုပ္ျပီး ေျပာင္းတာမ်ိဳးကို သေဘာမတူပါ။ ကေန႔ အတတ္ၾကီးလုပ္ျပီး ေဟာေျပာေရးသားေနၾကတာေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးကင့္ပိန္း လုပ္ေနတာနဲ႔တူတယ္။

ခက္သည္ကို လြယ္ေစေလာ့၊ သတ္ပံုအမွား ေရာင္းမစားနဲ႔။ အမွားဖက္က ေရွ႕ေနမလိုက္သင့္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၆-၂ဝ၁၇