Dr. Norman Bethune ေဒါက္တာေနာ္မန္ဗက္သြန္း
ျမန္မာျပည္ကစာဖတ္သူတိုင္း ေနာ္မန္ဗက္သြန္းကိုသိၾကပါတယ္။ အမ်ားစုက တရုပ္ျပည္မွာ စြန္႔စြန္႔စားစား ေစတနာ အျပည့္နဲ႔ သြားေရာက္ကူညီတဲ့ ကေနဒါဆရာဝန္လို႔သိၾကမွာပါ။ ေဒါက္တာဗက္သြန္းက သူ႔ရဲ႕ ကမာၻေက်ာ္သမိုင္းတြင္တဲ့ လူမႈေရးေဆးကုသမႈကို စပိန္ျပည္တြင္းစစ္ကတည္းကစခဲ့တာပါ။ ဖက္စစ္ဖန္႔က်င္ေရးသမားျဖစ္တယ္။ စစ္သားေတြကိုေရာ ရြာသူရြာသားေတြကိုပါ ေဆးကုေပးပါတယ္။
သူကပဲ စပိန္ျပည္တြင္းစစ္မွာ မိုဘိုင္းေသြးသြင္းကုသမႈကို ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာမွာစခဲ့ပါတယ္။ သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ေသြးအဆိပ္သင့္လို႔ ၁၂-၁၁-၁၉၃၉ ကြယ္လြန္ခဲ့ရပါတယ္။ သူဟာ တီဘီေရာဂါသည္လည္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ၁၉၂ဝ ေက်ာ္ကာလေတြမွာ တီဘီကို ထိေရာက္ေအာင္မကုႏိုင္ေသးပါ။
ေရာဂါေတြနဲ႔ ဆင္းရဲမႈဆက္စပ္ေနတာကို သူကစိတ္ဝင္စားျပီး စာနာစိတ္ေတြေပါက္ပြါးလာတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကေနဒါမွာ အခမဲ့ေဆးကုသႏိုင္ေရးအတြက္ က်န္းမာေရးဌာနေတြ၊ အစိုးရေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္အန္တုပါတယ္။ သူပဲရွံဳးပါတယ္။ ၁၉၃၅ မွာ ဆိုဗီယက္ယူနီယန္ကို အလည္သြားပါတယ္။ ကေနဒါကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၃၆ စပိန္ျပည္တြင္းစစ္မွာ သြားကူညီပါတယ္။ တရုပ္ျပည္ကို ၁၉၃၈ မွာသြားပါတယ္။ စစ္မ်က္ႏွာအေရးေပၚ ခြဲစိတ္ခန္းလုပ္ပါတယ္။
ေနာ္မန္ဗက္သြန္းကို ဂုဏ္ျပဳျပီး ကေနဒါမွာေရာ တရုပ္ျပည္ကေနပါ တံဆိပ္ေခါင္းႏွစ္မ်ိဳးကို ဒီဇိုင္းတူနဲ႔ ထုတ္ေဝေပးပါတယ္။ ေဘဂ်င္းျမိဳ႕မွာရွိတဲ့ ဝန္ပိုင္ခံတပ္ထဲမွာ သူ႔ရုပ္တုထားရွိပါတယ္။
ေက်ာ္ေအာင္ေရးတဲ့စာအုပ္မွာ ျမန္မာစာကို သတ္ပံုမွန္နဲ႔သာ ေရးထားကို တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ သတ္ပံုဖ်က္ခံထားရတဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနာ္မန္ဗက္သြန္းေရးထားခဲ့တာေတြက မွန္ေနဆဲပါ။
သူ႔ရဲ႕ေဆးပညာစည္းကမ္းက အင္မတန္သေဘာက်စရာေကာင္းတယ္။
• ေဆးပညာဆိုတာ ေစ်းၾကီးပစၥည္းကုန္သြယ္ေရးတခု ျဖစ္တယ္။
• ေပါင္မုန္႔ကို ေက်ာက္ျမက္ရတနာလို ေရာင္းဝယ္ၾကတယ္။ အျမတ္အစြန္းရဘို႔ပဲ။
• ေဆးပညာကေန ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြါးျဖစ္ေရးပဲ။ ေလာဘသမားေတြပဲ။
• လူခ်င္းေတြ႔ရင္ မင္းဘယ္ေလာက္ရသလဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္လုပ္ေပးႏိုင္သလဲ မဟုတ္ၾကဘူး။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၁၂-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment