Lincoln Memorial လင္ကြန္း

ကေန႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ အေရးပါတဲ့အစည္းအေဝးေတြၾကားမွာ လင္ကြန္းအမွတ္တရဗိမာန္ကုိ လာၾကည့္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တေခါက္ေရာက္ဖူးတယ္၊ ၾကာပါျပီ။ မၾကာေသးခင္ကေတာ့ လင္ကြန္းေမြးခဲ့ရာ သစ္လံုးအိမ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ အခု ေရးဖူးတဲ့စာေလး ျပန္တင္ပါရေစ။

ဂ်ာနယ္တခုက အင္တာဗ်ဴးေမးခြန္းေတြကို စနစ္တက်ေရး ေမးပါတယ္။ လားလား ႕႕႕ ကြ်န္ေတာ့္ ႏိုင္ငံေရး ဘဝဇာတ္ေၾကာင္း အကုန္ေမးထားတယ္။ အေတာ္အတန္ျပည့္စံုေအာင္ေရးရင္ အခန္းဆက္ျဖစ္ေတာ့မယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အခန္းဆက္ေရးရတာမ်ိဳး သေဘာမက်တတ္ပါ။ အရင္ကလည္း စာအုပ္ေရးပါလို႔ ေျပာၾကတာေတြ မၾကာမၾကာရပါတယ္။ စိတ္ကူးေတာ့ မရွိေသးဖူးလို႔ေျဖခဲ့တယ္။

ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ သေဘာထားမတိုက္ဆိုင္တာေတြ၊ မေလ်ာ္ဝါဒျဖန္႔တာေတြ၊ ေျခထိုးတာေတြ၊ ေခ်ာက္တြန္းတာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ သူသူကိုယ္ကိုယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မွန္တယ္ထင္ၾကတာခ်ည္းပဲ။ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ကိုယ့္ႏႈတ္ကိုယ္ မထိန္းဘဲေျပာတာေတြကို ၾကားတဲ့သူလူထဝက္ေလာက္က အဟုတ္မွတ္တတ္တယ္။ အဲတာမ်ိဳးကို ရွင္းျပခ်င္မိတယ္။

ဒါေပမယ့္ မေရးျဖစ္တဲ့ အခ်က္ (၄) ခ်က္ရွိပါတယ္။

အဖြဲ႔အတြင္းေရးကိစၥကို အျပင္နဲ႔မီဒီယာကို ထုတ္မေျပာရဖူးဆိုတဲ့စည္းကမ္းအရ ကြ်န္ေတာ္က ေရငံုထားႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့၊ တဖက္ကေန သူမွန္-သူမ်ားမွား၊ သူမ်ားေတြေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ ၾကားကလူေတြက ဘယ္ဟာ အမွန္လည္းမသိရဘူး။ သံသယအက်ိဳး တဝက္စီရတယ္ဆိုရင္ မွန္တဲ့သူက နာတယ္။ သူမ်ားျပႆနာကို သြားရည္တျမားျမားနဲ႔ ေရးသား အားေပးခဲ့တဲ့ မီဒီယာဆိုတာလဲပါခဲ့တယ္။ အဲလိုဟာေတြကို အခုေနမွာထုတ္ေရးရင္ အက်ိဳးမ်ားစရာ မရွိဘူးထင္ေနတယ္။

ကိုယ့္အေပၚ သိပ္ဆိုးခဲ့သူဟာ တျခားသူအေပၚ သိပ္ေကာင္းတာရွိႏိုင္ေတာ့ သူ႔ပရိသတ္က နားလည္းမွာမဟုတ္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျပည္ပမွာ အတိုင္းအတာတခုအထိ၊ ဦးေဆာင္ေနရာမွာေနခဲ့ရတာကမ်ားတယ္။ ကိုယ့္အသင္းအဖြဲ႔တခုလံုးရဲ႕ အေကာင္းအဆိုးကိုလဲ တာဝန္ယူတဲ့သူျဖစ္တယ္။ တာဝန္အရ အျပစ္ေပးအေရးယူတာလဲ လုပ္ခဲ့ရပါတယ္။ အေရးယူခံရသူ တခ်ိဳ႕က တခ်ိန္တံုးက ေသြးေသာက္လို ဘယ္ေလာက္ေနခဲ့ေနခဲ့ အေရးယူတဲ့ကြ်န္ေတာ့္ကို ရန္သူလို႔ သတ္မွတ္သြားေတာ့တယ္။ တာဝန္ၾကီးမႈရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးပါပဲ။

အခုေနမွာထုတ္ေရးရင္ အက်ိဳးမ်ားစရာမရွိဘူးထင္ေနတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏိုင္ငံေရးမွာေတာ့ သူမ်ားမွားတာကို ခဝါခ်သလို လုပ္ဘို႔ မသင့္ဘူးလို႔ယူဆတယ္။ အဲလိုတကယ့္အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲမွာ ဟုိဖက္သည္ဖက္ကလူေတြ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေသးတာကမ်ားတယ္။ ေနာက္ေၾကာင္းေတြကိုျပန္ေရးရင္ ႏႈတ္အာၾကမ္းခဲ့သူေတြကို ဆြေပးသလိုမလုပ္ခ်င္ပါ။ သူတို႔က ၾကမ္းတမ္းဆဲ။

တခါက အေမရိကန္သမတလင္ကြန္းက အင္မတန္စိတ္ဆိုးျပီး လူတေယာက္ကို ခါးခါးသီးသီး အျပစ္တင္ေရးသားထားတဲ့ စာတေစာင္ေရးတယ္။ စာကို အိပ္ယာေအာက္မွာထားရာကေန ေမ့ေနလို႔ စာမပို႔ျဖစ္ပါ။ ေနာင္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့ အဲဒီလူဟာ သူ႔အတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ျဖစ္လာပါသတဲ့။ ဒီအတၳဳပတၲိကို ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ဖတ္ဖူးခဲ့တယ္။ ခုလို ေဖ့စ္ဘြတ္ကလည္းမေပၚေသးတာ အရင္လူေတြ ကံေကာင္းၾကတယ္။

(မီမို) ေရးခ်င္ပါရ့ဲ ေရးစရာေတြလည္း အျပည့္ရွိပါရ့ဲ၊ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းထဲမွာ လင္ကြန္းကေရာက္ေရာက္လာတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၅-၉-၂ဝ၁၆

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး