Satire and humor ရီစရာ ေနရာတကာမေျပာပါ
၂။ ဒါမွဆရာ ႕႕႕ တခါတေလ သေရာ္စာ တင္ပါဆရာရ့ဲ။
• ကြ်န္ေတာ္ ရီစရာေရးတာက သူမ်ားအတြက္ရည္ရြယ္တာပါ။ စာသင္ေပးရင္း မျပင္းရေအာင္။ မွတ္မိေအာင္။ တျခားအရာေတြနဲ႔ ေခါင္းပူေနခ်ိန္မွာ ေပါ့ပါးသြားေအာင္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။
• Sense of humor ဟာသဉာဏ္နဲ႔ Satire သေရာ္စာမတူတဲ့အေၾကာင္းေလး တခါေရးဘူးတယ္။ Satire သေရာ္တာမွာ Criticism ေဝဖန္ကန္႔ကြက္တာပါတယ္။ ရွံဳ႕ခ်တာပါတယ္။
• ကြ်န္ေတာ္ စာေရးတာမွာ တခါတခါဟာသေလးေႏွာတာကို သေရာ္စာလဲမေျမာက္ဘူးလို႔ အေျပာခံရဘူးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က သူမ်ားကို သေရာ္တာမ်ိဳးကို သိပ္မၾကိဳက္ပါ။ စစ္အုပ္စုကိုေတာင္မွ ခပ္ေထ့ေထ့သာေရးတယ္။ ေရးျပီးရင္ အားနာေနတတ္ေသးတယ္။
• သူမ်ားကို သေရာ္လို႔၊ ရီစရာေျပာလို႔ ဘာအက်ိဳးရမလည္းၾကည့္သင့္တယ္။
• ရီစရာေျပာၾကတာမွာ အေႏွာင့္အသြားလြတ္တာမ်ိဳးဆို ပိုေကာင္းတယ္။ လူအမ်ားၾကားေအာင္၊ ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ေျပာတာ၊ ေရးတာမ်ိဳးဆိုရင္ ခ်က္ေအာက္မေရာက္တာမ်ိဳးကသာ သင့္ျမတ္တယ္။
• စိတ္ေဝဒနာသယ္ေတြနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ထိထိမိမိျဖစ္တဲ့ဟာသ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လဲ ငါကမွ နပိုလီယန္အစစ္ ဆိုတဲ့ ဟာသကို ေျပာဘူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုျပန္စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့ စိတ္ေဝဒနာသည္ေတြကို ႏိွမ္သလိုေျပာတာ မေကာင္းဘူးလို႔ ယူဆလာပါတယ္။ တျခားေရာဂါသည္ေတြနဲ႔ ဆိုင္တာေတြလဲ အတူတူဘဲ။
• ပညာဥာဏ္နည္းသူေတြက မွားလုပ္၊ လြဲေျပာတာကို ရီစရာလုပ္တာမ်ိဳးလဲ မသင့္ဘူး။ ျမန္မာစကား အနည္းအပါးသာ တတ္တဲ့ တိုင္းရင္းသူဆရာမေလးတေယာက္ ေဆးခန္းေရာက္ကာစမွာ (စီနီယာ) ေတြကို ဆီးစစ္တာသင္ေပးခိုင္းတယ္။ ခဏေနမွ ဆီးထဲမွာအနည္ပါတာကို Urine for Albumin လို႔ ဗိုလ္လိုလဲ ကြ်န္ေတာ္က သင္ေပးတယ္။ ျပီးမွ ေသခ်ာေအာင္ ျပန္ေမးပါတယ္။ ေအး ႕႕႕ အခုစစ္တာဘာလဲ။ သူေျဖတာက ေသးတဲ့။
• ေနာက္ဆရာမအသစ္ေတြ ေရာက္ျပန္ရင္ အဲဒီနမူနာေလးေျပာျပတယ္။ ဒါေပမဲ့ အရင္ဆရာမနာမည္ကို ထည့္မေျပာပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၄-၂ဝ၁၅
Comments
Post a Comment