တခုေသာသၾကၤန္ခါ
တို႔စရိုက္ တို႔ဘာသာ
ႏွစ္ဆန္းခါ ပိေတာက္ၾကြားခ်ိန္မို ့
ကစားကာ ေရၾကည္ၾကည္နဲ ့
ပီေပသည္ ၿမန္မာမ်ိဳးကိုလ
တိုးဆင့္၍ ခ်စ္ခဲ့တာ ။
႕႕႕ လာေဟ့လာေဟ့
ဘုရားကုန္းက၊ တအုန္းအုန္းနဲ႔၊ တရံုးရံုးလာၾက
ဘယ့္ႏွာပါလိမ့္
ထိန္႔လိုက္တဲ့ အိုးစည္၊ ႏွဲကလဲ ပီသနဲ ့
သီသူက သီၾက၊ ကသူက ကလာ
ေက်ာေပၚမွာ ေကာ္ေဇာ၊ အေမႊးေရာ သနပ္ခါး
ခ်ိဳဖ်ားမွာ ပိေတာက္ပန္းေတြက
တလွ်မ္းလွ်မ္း ေရႊအဆင္
ႏြားစိတ္ထဲ အခဲသားဝင္လိုက္ရ
ရႊင္လိုက္မည့္ၿဖစ္ၿခင္း။
ဝဋ္မကင္းသူကိုၿဖင့္
လႊတ္ၿခင္းမွာ ဝါသနာပါတဲ့
ေရႊၿမန္မာ သည္လူမ်ိဳးမွာလ
အက်ိဳး သည္လိုတူလိုက္ပါ့
ေရႊမဥၹဴ ႏႈတ္ခ်ိဳခြန္းရယ္နဲ ့
သြန္းလိုက္မိပါ။
႕႕႕ ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့၊ တန္ခူးခါမွာ
ဒါနက တေဝေဝ၊ ေရေတြက တရႊဲရႊဲ
ေပ်ာ္ပြဲက တဝင့္ဝင့္၊ ကဲလို႔သာ ဆင့္ေရာ့
အရြယ္သင့္ အရြယ္ငယ္
ၿမန္မာေတြ ထယ္လိုက္ၾက ႕႕႕
ဘယ္ေၿမဟာ ေစတီေပါမယ္လဲ့
ဘယ္ေၿပဟာ အေပ်ာ္ေက်ာမယ္လဲ့
စိတ္ေဇာ ၿမန္ဗမာမွာၿဖင့္
သံသရာ ဂရုထားသူမို ့
ပါးလိုက္ၾက ေပ်ာ္ေပ်ာ္သာ
အခါက ႏွစ္ဆန္း။
႕႕႕ လကလဲရႊင္လန္း
ရြက္ေဟာင္းက်ေၾကြ၊ ရြက္သစ္ကယ္ေဝ
ေလေၿပ ဖ်န္းၿပန္ေတာ့
လြမ္းစရာေပါ့ ႕႕႕
ဥၾသငယ္ သာ
ပင္ၿမင့္မွာ သံဝါဝါနဲ ့
သၾကၤန္ခါ သူကညွင္းေလေတာ့
မေလးေမာင္ သည္ရင္တြင္းဆီသို ့
သီခ်င္း သူဝင္လာ၍
ၿဖဴစင္စြာ ဂူဆင္၍သာပါ့
ေအာင္းေမြ႔ရႊင္လန္း။
ဒီကဗ်ာကို ဆရာေဇာ္ဂ်ီက ၁၉၃၃ မွာေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခုေသာသၾကၤန္ခါ မဟုတ္ပါ။ ဘုရားကုန္းက၊ တစ္အုန္းအုန္းနဲ႔၊ တစ္ရံုးရံုးလာၾက မဟုတ္ပါ။ တစ္လွ်မ္းလွ်မ္း ေရႊအဆင္ မဟုတ္ပါ။ ဒါနက တစ္ေဝေဝ၊ ေရေတြက တစ္ရႊဲရႊဲ မဟုတ္ပါ။ ေပ်ာ္ပြဲက တစ္ဝင့္ဝင့္ မဟုတ္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၅-၄-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment