Hammer မွတ္ကေရာ ဥပေဒ

ျမန္မာျပည္ဟာ ကြ်န္ေတာ့္ဟုမ္း ျဖစ္လို႔ပါလို႔ ေရးထားတယ္။ အဲတာက စိတ္သေဘာထား။ ဥပေဒကေတာ့ တျခား။

မေန႔က ေဒါက္တာစိန္ဝင္းနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္တယ္။ သူ႔သေဘာထားကို ေျပာျပတယ္။ သူက အခုထိ ျမန္မာႏိုင္ငံသား။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား မဟုတ္ပါ။ သူက ယူအက္စ္ေအမွာေနတာ ၁၉၉၂ ကတည္းက။ စီတီဇင္ေလွ်ာက္ရင္ ရေနတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္ေလာက္ရွိျပီ။ သူေရာ ကြ်န္ေတာ္ပါ အခုထိ ေနထိုင္ခြင့္သာ ရထားတာ၊ ျမန္မာျပည္ကေနလာတဲ့ တရားဝင္ဒုကၡသည္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားပဲမွတ္ယူတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ျမန္မာျပည္ျပန္ရင္ ႏိုင္ငံျခားသားလို႔ သတ္မွတ္ယူဆျပီး ဆက္ဆံခံရမယ္။ ကားလက္မွတ္၊ ေဟာ္တယ္ခ အစစ ၃ ဆ ေပးရမယ္။ ေရႊတိဂံုဘုရားဖူးလည္း အဲလိုပဲထင္တယ္။

ပီအာ ေခၚတာကို ေလွ်ာက္ထားခြင့္မရွိသူ ၃ စားရွိသတဲ့။ ရျဖဴဂ်ီ ေခၚ ကြ်န္ေတာ္တို႔လို ဒုကၡသည္ေတြ၊ အဆိုင္လီ ေခၚ အဆိုင္လမ္ ခံယူသူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာရာဇဝတ္မႈရွိသူေတြတဲ့။

ျပည္ပေရာက္ေနသူေတြ တိုင္းျပည္အတြက္ တတ္သိထားတာေတြကို သယ္လာျဖန္႔ျဖဴေပးပါလို႔ေတာ့ မိန္႔ခြန္းေတြမွာ ပါတယ္။ လက္ရွိဥပေဒအရ ျပည္တြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ခြင့္မရွိပါ။ ေဒါက္တာစိန္ဝင္းက သခၤ်ာပါေမာကၡ။ စာသင္ခ်င္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တတ္တာေလးေတြ လုပ္ေပးခြင့္ရွိမွာမဟုတ္။ 

မင္းတို႔က ဒို႔ကိုေတာ္လွန္ျပီး ထြက္သြားၾကတာ၊ မွတ္ကေရာဥပေဒက အခုထိရွိေသးတယ္။ တူနဲ႔ထုတဲ့ဥပေဒ။ ပန္းပဲဖိုကတူ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၁၆-၄-၂ဝ၁၈

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ