အမွားေရွာင္တတ္ရင္ ျမန္မာစာအစစ္ကို ေတြ႔ပါမယ္
ျမန္မာစာေပကို နွစ္သက္ျပီး ေလ့လာခ်င္တယ္ဆိုတာ အလြန္ေကာင္းတယ္။ အရင္ကလည္း ႏွစ္ေယာက္သံုးေယာက္က အဲဒီသေဘာ ေမးၾကတယ္။ ျမန္မာစာေပက အေတာ္အဆင္ျမင့္တယ္။ ကြ်န္လည္း လက္လွမ္း သိပ္မမီ။ ေနာက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္က ျမန္မာစာဆရာ မဟုတ္။
ဘယ္ဘာသာရပ္မဆို ေဆးပညာျဖစ္ျဖစ္ သင္ပုန္းၾကီးက စရတယ္။ အုတ္ျမစ္။ တျဖည္းျဖည္းတက္လာရတယ္။ ဆယ္တန္းဆင့္ေရာက္ရင္ ဆက္ျပီး ပြားစည္လို႔ရလာျပီ။ စာေတြ ဖတ္ရမယ္။ ကာတြန္းကေန စြယ္စံုက်မ္း။ သန္ရာစာ ေရြးရမယ္။ ဘယ္သူမွ အားလံုးမစံုႏိုင္။ စိတ္ၾကိဳက္ေရြးျပီး အထူးျပဳႏိုင္တယ္။
ခုေခတ္မွာ ပညာသုတ ရွာရတာ အေတာ္ကိုလြယ္ကူလာတယ္။ လြယ္ေတာ့ အမွားမ်ားတယ္။ အုတ္ျမစ္စီထားတဲ့ အုတ္ခဲ အစစ္ကို ရြံ႔ျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ထားလို႔။
ေဆးပညာမွာ သစ္လာေလ မွန္ေလ။ ျမန္မာစာမွာေတာ့ ေဟာင္းႏြမ္းေလ မွန္ေလ။ ေခတ္ေပၚရသစာေတြ ေကာင္းပါရဲ႕ အိမ္အိုဧည့္ခန္းထဲက အလွထိုးပန္းအုိးနဲ႔ တူေနတယ္။ အကိုးအကား နည္းနည္းေတာ့ ထည့္ေရးပါမယ္။
၁။ ပုဂံေခတ္
သူတည္းတေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည့္။ (အနႏၲသူရိယ အျမက္ေျဖလကၤာ)
၂။ ပင္းယေခတ္
တာဝတိ ံသာ၊ နတ္ရြာေလာ၊ နတ္ရြာေလာ။ ဟုတ္တည္း ရွင္ခ်င္း ရွင္ခ်င္း။ ဟုတ္တည္း ေဆြရင္း ေဆြရင္း။ ဟုတ္တည္း သည္ရင္း သည္ရင္း။ (ျမင္စိုင္းငါးစီးရွင္ ကာခ်င္း)
၃။ အင္းဝေခတ္
ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါး၊ ရွင္ဥတၲမေက်ာ္၊ သွ်င္မဟာသီလဝံသ၊ ရွင္အုန္းညိဳ၊ ရွင္ေခမာ။
၄။ ေတာင္ငူေခတ္
နဝေဒး၊ နတ္သွ်င္ေနာင္၊ ရေဝရွင္ေထြး။ မင္းေဇယ်နႏၵမိတ္၊ ဗညားဒလ၊ မဟာပညာေက်ာ္ စသည္။
၅။ ေညာင္ရမ္းေခတ္
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္၊ ဦးကုလား မဟာရာဇဝင္ၾကီး၊ ဝန္ၾကီးပေဒသရာဇာ ပ်ိဳ႕၊ တ်ာခ်င္း၊ ျပဇာတ္၊ သီခ်င္းၾကီး၊ သီခ်င္းခံ၊ နတ္သံ။
၆။ ကုန္းေဘာင္ေခတ္
အတုလဆရာေတာ္၊ ဧခ်င္းဆရာဦးေဖ်ာ္၊ စိႏၲေက်ာ္သူဦးၾသ၊ လက္ဝဲသုႏၵရဦးျမစံ၊ ေရႊေတာင္နႏၵသူ၊ ေရႊေတာင္နႏၵမိတ္၊ ငစဥ့္ကူးမင္း၊ တြင္းသင္းတိုက္ဝန္မဟာစည္သူ၊ ျမဝတီဦးစ၊ ကင္းဝန္မင္းၾကီး၊ စေလဦးပုည၊ ဦးၾကင္ဥ၊ ဦးတိုး၊ ဝက္မစြပ္ျမိဳ႕စား နဝေဒး၊ အေနာက္နန္းမေတာ္မျမေလး၊ လိႈင္ထိပ္ေခါင္တင္။ မင္းပူး၊ ေမာင္းေထာင္၊ မံုေရြး၊ မန္လည္၊ က်ည္းကန္ရွင္ၾကီး၊ လယ္တီဆရာေတာ္။
၇။ ကိုလိုနီေခတ္ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးရကာစေခတ္
သိပၸံေမာင္ဝ၊ ဦးေအးေမာင္၊ ေဇာ္ဂ်ီ၊ မင္းသုဝဏ္၊ ကုသ။ ေတာ္စိန္ခို၊ ဦးေဖေမာင္တင္။ ဂ်ိမ္းလွေက်ာ္ရဲ႕ ေမာင္ရင္ေမာင္ မမယ္မဝတၳဳ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္သည္ေမာင္မိႈင္းဝတၳဳ၊ စပယ္ပင္ဝတၳဳ၊ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ၾကီး ရာဇဝင္ေတာ္ၾကီး။ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းစာေတြ။
၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ဆ႒သံဂါယနာတင္ ပါဠိ-ျမန္မာစာအုပ္ေတြကို ျမန္မာစာသတ္ပံုမွန္နဲ႔ေရးသားခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း (၁၅) တြဲကို ၁၉၅၄ ကစထုတ္တယ္။ သတ္ပံုမွန္နဲ႔ေရးသားခဲ့တယ္။ ျမန္မာစာေပအလြန္စည္ပင္ထြန္းကားခဲ့တယ္။ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ပညာရွင္ေတြအမည္ အမ်ားၾကီး။ မဆလ ေခတ္မွာ အသိပညာပိတ္ပင္ျပီး လိုရာဆြဲစာေတြသာရွိတယ္။
၈။ နဝတ ေခတ္
ဆင္တာအဖြဲ႕ မလုပ္ေကာင္းတာေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၉၁ ကစထုတ္တဲ့ ျမန္မာအဘိဓာန္မွာ မွားယြင္းလြဲေခ်ာ္တာေတြ ပါေနတယ္။ အဲဒီေနာက္ ထုတ္သမွ်စာတိုင္းမွာ ေပၚလစီသတ္ပံုနဲ႔သာျဖစ္တယ္။ အခုစာေရးေနတဲ့အခ်ိန္ထိ။
၉။ ယေန႔ေခတ္
ျပန္ထုတ္စာအုပ္ ၉၀% ေက်ာ္ သတ္ပံုျပင္ေတြျဖစ္တယ္။ ေဒါင္းလုဒ္စာအုပ္ ၈၀% ေက်ာ္ သတ္ပံုျပင္ေတြျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္မူသတ္ပံု မွားေနဆဲ။ ကန္ေတာ့။ ေဆာရီး။
မွန္မွန္ကန္ကန္ မူရင္းအတိုင္း ေရးသားထုတ္ေဝထားခဲ့တာေတြကိုသာ လိုက္လံရွာေဖြ ဆည္းပူးပါေလ။ ရြံ႕ခဲေတြကို ဖယ္ရွား၊ အမွားေရွာင္တတ္ရင္ ျမန္မာစာအစစ္ကို ေတြ႔ပါမယ္။ အလြန္ျမတ္ႏိုးစရာ ေကာင္းတယ္။ ရပါမယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၅-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment