ေၾသာ္ လူ႔ဘံုခန္းဝါ၊ လူ႔ျပည္ရြာမွာ၊ ဝမ္းစာခဲခက္၊ မုရင္းထမင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းႏွင့္၊ ဆန္တြင္းက နက္လြန္းလို႔၊ အသက္ရွိစဥ္၊ မေသခင္ကို၊ ေကာက္လ်င္ျကီးဆန္၊ နီတာလံနွင့္၊ ငါးသန္ေသးနုပ္၊ ေရလံုျပုပ္မ်ားကို၊ တလုပ္ကယ္ဝဝ၊ စားလိုက္ရလွ်င္ျဖင့္၊ အာကပါးစပ္၊ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေလငဲ့၊ မရပ္မနား၊ ေရကိုေရာင္းလို႔၊ ဝမ္းေက်ာင္းပါျငားကတဲ၊ စားရသည့္ေန႔၊ တလလံုးတြင္မွ၊ သံုးနပ္ေလာက္ကယ္သာ ေတြ႔ရတယ္။ ။ ေငြ႔ႏွယ္ေၾကးႏွယ္၊ ဘဟာ့ႏွယ္မ်ားကို၊ ကြယ္ေလငဲ့၊ ပိတ္ပိတ္ေပ်ာက္၊ အမြဲတကာ့ထြတ္ေခါင္၊ ဖြတ္မင္းေနာင္မွာ၊ ျပာေတာင္ျကီး ေပါက္ကေရာ့၊ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ မြဲနိုင္တဲ့၊ ငါကိုယ္ေနာ္။
ဦးပုညေရးသားတဲ့ ဂဂၤါမာလ ေခၚ ေရသည္ျပဇာတ္၊ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္မွာထုတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အထက္တန္းမွာ သင္ခဲ့ရ ဖတ္ခဲ့ရတယ္။ တလုပ္ကယ္ဝဝကို တလုပ္ကယ္ဝဝလို႔သာ ေရးရတယ္။ တလလံုးတြင္မွကို တလလံုးတြင္မွလို႔သာ ေရးရတယ္။
ျမန္မာျပည္ ဓါတ္ေငြ႔သည္ဘဝေရာက္ေတာ့ သတ္ပံုေတြ ေျပာင္းကုန္တယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၅-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment