The Arts အႏုပညာ
ဆရာမ = ဆရာ အႏုပညာရဲ႕အဓိပၸါယ္ေလးေျပာျပပါလား။
ဟာ ႕႕႕ ဆရာက အဲဒီနယ္ပယ္မွာ ဆရာမလုပ္ႏိုင္ဘူးေနာ္။ ေဆးပညာကိုသာ သိတယ္။
ဆရာမ = ဆရာ ႕႕႕ တကယ္သိခ်င္ေနတာ။ တေန႔က ႏိုဘယ္ျမန္မာစာေပေဆြးေႏြးပြဲေခါင္းစဥ္က ဘဝအႏုပညာတဲ့ ဘုရားေဟာ တရားေတြကလည္း အႏုပညာတရားလို႔ ဆိုပါတယ္။
ညက အိပ္မေပ်ာ္ခင္ စဥ္းစားေနခဲ့ေသးတယ္။ ပန္းဆယ္မ်ိဳးနဲ႔ စာေပေတြကေန ဘာသာေရးကို အႏုပညာနဲ႔ ပံုေဖၚေနတာတခ်ိဳ႕ဟာ ၾကည္ညိဳစိတ္ကဲလြန္ေစျပီး၊ အစြန္းမလြတ္တာေတြ၊ ေသြဖီတာေတြလည္းျဖစ္ေစတယ္လို႔ သံုးသပ္မိတယ္။ ဆက္ေတြးအံုးမယ္။ ေရးျဖစ္မလားေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ဘာသာေရး ေရးရတာမွာ အေတာ္ သတိထားရမယ္။
ဆရာမ = က်မေလ အႏုပညာရဲ႕တိက်တဲ့အဓိပၸါယ္ကို သိခ်င္လာတယ္။ က်မမွာက စြယ္စုံက်မ္းမရွိဘူး။
ျမန္မာအဘိဓာန္ကိုၾကည့္ေတာ့ စာေပဂီတ၊ ပန္းခ်ီစေသာ ႏူးညံံေသာအရာလို႔ပဲပါတယ္။ စြယ္စံုက်မ္းမွာ ၁ဝ မ်က္ႏွာ ရွိတယ္။ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈေၾကးမံုျဖစ္သည္တဲ့။ အႏုပညာဆိုတာ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ စိတ္ေနသေဘာထား၊ ၾကံရည္ဖန္ရည္၊ ဓေလ့စရိုက္၊ ေနထိုင္မႈအဆင့္အတန္းတို႔ကို ထင္ဟပ္ေစသည္။ လူ႔စိတ္ကိုလႈပ္ရွားေစႏိုင္ေသာပညာ၊ ေစတနာအေလွ်ာက္ စိတ္ကူးဥာဏ္ျဖင့္ ဖန္တီးရေသာပညာ၊ အႏုပညာကို ခံစားရသူတို႔မွာ ရသကိုျဖစ္ေပၚလာေစလို႔ ရသပညာလို႔လည္းေခၚတယ္။
ဆရာမ = ခံစားမႈ အေကာင္းအဆိုး အားလုံးအက်ဳံး၀င္မွာေပါ့ေနာ္။
ဟုတ္။ ဆရာ မံုရြာစတိတ္တူးမွာေနရတံုးက ရုပ္ရွင္မင္သား ထြန္းေဝလာေတာ့ ေျပာသြားတာ ၾကားလိုက္တယ္။ အႏုပညာဆိုတာ အတုပညာတဲ့။ အႏုပညာအစြမ္းေၾကာင့္ ဝမ္းေျမာက္၊ ဝမ္းနည္း၊ ကရုဏာသက္၊ စက္ဆုပ္၊ အားတက္၊ ထိန္႔လန္႔၊ အံ့ၾသ၊ တည္ျငိမ္၊ စတာေတြကိုျဖစ္ေပၚလာေစႏိုင္တယ္။ အဲတာေတြကို အလကၤာလို႔လည္းေခၚတယ္။ စိတ္အရသာ (ကိုးပါး) လို႔လည္း ေခၚတယ္။ သိပၸံပညာကေန အသိတရားကို ေဖၚထုတ္ေပးတယ္။ အႏုပညာကေန ေစတနာကို လံႈ႕ေဆာ္ႏိႈးဆြေပးတယ္။ သိပၸံပညာက အေၾကာင္းတရားကို ရွာေဖြေပးျပီး၊ အႏုပညာက အက်ိဳးတရားကို ဖြဲ႔ျပတယ္။ အႏုပညာကို ပါဠိလို သုခုမပညာလို႔ေခၚတယ္။ ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ဗိသုကာ၊ သဘင္၊ အတီးအမႈတ္ပညာေတြလည္း အက်ံဳးဝင္တယ္။
ဆရာမ = တရားေတြကိုေရာ အႏုပညာလို႔ ေျပာလို႔ရသလားဆရာ။
ေရွးစကားတခု ထပ္ကိုးကားပါအံုးမယ္။ မံုရြာ စတိတ္တူးေက်ာင္းကိုပဲ ရန္ကုန္ဘေဆြလာျပီး ေျပာေဟာတယ္။ သူက လက္ဝဲသမားနဲ႔တူပါရ့ဲ နတ္ျပည္ဆိုတာ ျမင့္မိုေတာင္ထိပ္မွာရွိတယ္ဆိုရင္ နတ္ဦးေရ ဘယ္ေလာက္ ေနႏိုင္မွာလဲလို႔ ေဝဖန္တယ္။ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား စဥ္းစားရတာေပါ့။ မိလိႏၵပဥႇကိုဖတ္မိတဲ့ အရြယ္ေရာက္မွ သစ္သားေခ်ာင္းတခုထဲကို သံမႈိရိုက္သြင္းတဲ့ဥပမာ ေတြ႔လာခဲ့တယ္။ သူေဝဖန္တာကိုလည္း တဖက္သတ္ေတာ့မျမင္ပါ။ ဘာသာတရားစာေပေတြကို ေရးဖြဲ႔ၾကသူတခ်ိဳ႕ လြန္ကဲတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ စာပန္းခ်ီလို႔တင္စားတာမ်ိဳး။ ဖတ္မိသူ၊ ၾကည့္မိသူ၊ နာၾကားရသူေတြရဲ႕ စိတ္ကို အလြန္အၾကဴး ဆြဲေဆာင္မႈရွိေစျပီး ကဲလြန္တဲ့စိတ္လႈပ္ရွားမႈကို ေပးတယ္။ ေစတနာေတာ့ အမွန္ျဖစ္ပါမယ္။ သင့္မွန္တယ္မထင္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား ပထမဆံုး ေဟာခဲ့ရတဲ့တရားေတာ္ဟာ အစြန္းႏွစ္ပါးလြတ္ဖို႔ျဖစ္တယ္။ အဘိဓမၼာ မလာေသးဘူး။ ရန္ကုန္ဘေဆြကပါပဲ သံုးထပ္သားျပားေပၚမွာ သစ္ပင္ပံု ဆြဲေပးပါတယ္။ ပင္စည္မွာ ေသာက္ေရအိုးတလံုး ထားေပးလိုက္ေတာ့ အားကစားလုပ္ၾကလို႔ ေမာပန္းေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကို အေမာေျပေစတယ္။ တကယ့္ေညာင္ပင္က ေရခ်မ္းစဥ္မွာေသာက္ရသလို ခံစားမႈကို ေပးစြမ္းတယ္မဟုတ္ပါလား။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၁-၂ဝ၁၅
၃ဝ-၁-၂ဝ၁၈
Comments
Post a Comment