The carpenter လက္သမား

ပုလဲမွာေနစဥ္က ကြ်န္ေတာ့အေဆာက္အဦမွန္သမွ် ေဆာက္ေပးတဲ့ လက္သမားဆရာတေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔ကို သူ႔ဆရာ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း အငယ္တန္းအင္ဂ်င္နီယာက ပိုတေပ၊ လိုတေပ ကိုေရႊလို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။ ကိုေရႊဟာ အေတာ္ဆံုးလက္သမားဆရာမဟုတ္ေပမဲ့ သူေဆာက္ေပးခဲ့တဲ့ ကြ်န္ေတာ့္အိမ္ေလးနဲ႔ ေဆးခန္းေလးဟာ သမိုင္းတင္ေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ ျပည္ပထြက္ေျပးျပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း အန္တီ ႕႕႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ကို ထမင္းသာေကြ်း၊ လက္ခမယူပါတဲ့။ မံုရြာကအိမ္ေလးကို သူပဲလာေဆာက္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒီေခတ္မွာ ႏိုင္ငံေရးသမားမိသားစုကို ကူညီရဲတဲ့သူဆိုတာ အလြန္မတန္ရွားပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္က
- ေဆးပညာစာေတြေရးတာ၊ အေတာ္ဆံုးဆရာဝန္ျဖစ္လို႔မဟုတ္ပါ။
- ျမန္မာစာအေၾကာင္းေရးတာ၊ ပညာရွင္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။
- အဂၤလိပ္စာလည္းေရးတယ္။ အဂၤလိပ္စာမေတာ္တဲ့ေက်ာင္းသားျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
- ကဗ်ာလိုလိုလည္းေရးတာပဲ။ ျမန္မာစာကို (၁၂) တန္းအထိသာသင္ခဲ့ရပါတယ္။
- သမိုင္းစာေတြပါေရးတယ္။ သမိုင္းကို (၉) တန္းအထိသာသင္ခဲ့ရပါတယ္။

ေဖ့စ္ဘြတ္မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေဝဘန္သူက သုခမိန္ေတြလိုလို။ ေဆးနည္းေပးသူေတြက ဆူပါအထူးကုေတြလိုလို။ တရားစာေရးသူေတြက ကြ်တ္တန္းဝင္ျပီးသူေတြလိုလို။

ေတာ္တယ္ဆိုတာကို ဘြဲ႔ေတြတံဆိပ္ေတြကိုမၾကည့္ပဲ ေစတနာအရာကိုၾကည့္ျပီးသာ ဆံုးျဖတ္ပါေလ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၆-၁-၂ဝ၁၆
၂၆-၁-၂ဝ၁၈
ဓါတ္ပံု = ပုလဲကအိမ္ ၃ဝ-၁၁-၂ဝ၁၅

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး