Manipur မဏိပူ

မဂၤလာပါဆရာ။ ဒီေန႔ ဆရာ႔ရဲ႕ Manipur မဏိပူကသည္းဆိုတဲ့ Blog ေလးဖတ္လိုက္ရတယ္။ ဒီလင္႔ခ္က ပို႔စ္ေလးတစ္ခုပါ။  http://doctortintswe.blogspot.com/2015/10/manipur-film-unveils-myanmars-hell-hole.html ဒါနဲ႔ ဆရာ့အေၾကာင္းေလးကို Google မွာ ရွာၾကည့္ေတာ့ သိခ်င္တာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္။ ဘာၿဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဆရာ႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာပံုစံက မဏီပူရ္နဲ႔ ပိုတူတယ္။ ဒီေမးခြန္း က Personal ေမးခြန္းၿဖစ္ေနလို႔ Message box မွာပဲ ေၿဖၾကားေပးပါ ဆရာ။ အဲတာေၾကာင့္ ေမးတာကို အကုန္မထည့္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္က ကသည္းမဟုတ္ပါ။ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ စာတပုဒ္ ေရးထားတယ္။ မဏီပူသြားရင္ သူတို႔လူမ်ိဳးလို႔ထင္ၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မွာ မဏီပူမိတ္ေဆြေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ အားလံုးနဲ႔ ခင္မင္တယ္။ အင္ဖါးကဆရာဝန္ ၂ ေယာက္နဲ႔ဆို ညီအကိုေတြလိုခင္မင္တယ္။ တေယာက္က အိုဂ်ီ။ ေနာက္တေယာက္က ေမ့ေဆးဆရာဝန္။

မဏိပူ၊ မဏိပူရ၊ မဏိပူရ္၊ ကသည္း၊ ပုဏၰား စသျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေခၚၾကတယ္။ တရားဝင္ မဏီပူရ္ျပည္နယ္ျဖစ္ျပီး လူမ်ိဳးကို မိုက္ေသး (မိုက္သည္း) လို႔ ေခၚပါတယ္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံရဲ႕ အေရွ႕ေျမာက္က ျပည္နယ္တခုျဖစ္တယ္။ မီဇိုရမ္၊ နာဂလင္း၊ အဆမ္ ေခၚ အာသန္ျပည္နယ္နဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံတို႔နဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္။ သမိုင္းစာအုပ္ထဲက ကခ်ာဆိုတာ မဏိပူနဲ႔ မီဇိုရမ္ ၾကားကေနရာတခုကို ေခၚတယ္။

လူဦးေရ ၃ သန္းေနထိုင္တယ္။ မိုက္သည္းလူမ်ိဳး ၅၃% သာမက၊ နာဂ၊ ကူကီးလူမ်ိဳးစုေတြပါ ေရာေႏွာေနထိုင္ၾကတယ္။ ဟိႏၵဴဘာသာဝင္မ်ားတယ္။ ခရစ္ယန္နဲ႔ ဘဂၤလားကေနေရာက္လာတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြလည္းရွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာဝင္လည္း နည္းနည္းရွိတယ္။

အရင္က ဘုရင္အုပ္စိုးတယ္။ လက္က်န္ဘုရင့္နန္ေတာ္ကိုလည္း ေရာက္ဖူးတယ္။ ေသးသိမ္သြားျပီ။ ျဗိတိသွ်လက္ထက္မွာ သူတို႔က ဗမာျပည္ထက္ အိႏၵိယနဲ႔သာတြဲေနလိုၾကတယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာက လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြက မ်ားတယ္။ အခုထိ အိႏၵိယစစ္တပ္က အထူးအာဏာယူထားတယ္။ နာဂလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔က မဏိပူျပည္နယ္ထဲက နာဂေတြေနတဲ့ ေနရာကိုပါ လိုခ်င္ေနတယ္။ မဏိပူလက္နက္ကိုင္ေတြက အရင္က တရုပ္ကြန္ျမဴနစ္ဆီ အကူအညီေတာင္းတယ္။ ေနာက္ ျမန္မာစစ္အစိုးရဆီက အကူအညီရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ပဌမဆံုးအၾကိမ္ေရာက္ေတာ့ အင္ဖါးျမိဳ႕မွာ ေသနတ္သံေတြ ၾကားရတယ္။ သူပုန္ေခၚတာေတြက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဒုကၡမေပးတဲ့အျပင္ ကူညီၾကတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရဆီက အကူအညီရတဲ့အဖြဲ႔ကေတာ့ တခါတခါရန္ရွာတယ္။

မဏိပူေတြက အကအခုန္ဝါသနာပါတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ၾကတယ္။ ေတာင္ၾကားလြင္ျပင္မွာ ငါးကန္ေလးေတြရွိတယ္။ အားကစားလည္း မဆိုးၾကပါ။ ယက္ကန္းပညာ သူတို႔ဆီကနဲ႔ ထိုင္းကေန ဗမာေတြကယူလာတယ္။ မဏိပူယဥ္ေက်းမႈက ထူးျခားတယ္။ ဇာတ္ၾကီးတယ္။ ပြဲေတာ္တခုကဖိတ္လို႔ သြားစားရတယ္။ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ ေယာက္်ားေတြက အက်ႌမဝတ္ သူတို႔ခ်က္တဲ့ဆီ တျခားလူမဝင္ရ။ သန္႔ရွင္းေရးအထူးသတိထားတယ္။ စားစရာမယ္ေပါင္း ၂ဝ ေက်ာ္တယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြက ထဘီဝတ္တယ္။ ပတ္ထည္ေပမဲ့ ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးေတြ၊ မီဇိုးအမ်ိဳးသမီးေတြလို မဟုတ္။ မဏိပူမေတြက ထဘီအစကို ခါးမွာ ပုဝါခ်သလို ခ်ထားတယ္။ အဝါေရာင္နဲ႔ ပန္းေရာင္ေရာထားတဲ့အေရာင္ ပတ္လည္စင္းထဘီ ဝတ္ၾကတာ မ်ားတယ္။ အေပၚက အျဖဴမ်ားတယ္။

ျမန္မာဘုရင္ေတြနဲ႔ စစ္ခဏခဏျဖစ္ခဲ့တယ္။ စစ္သူၾကီးမဟာဗႏၶဳလတပ္ရဲ႕ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြကို မဏိပူေတြက မေမ့ၾကပါ။ ဒုတိယကမာၻစစ္မွာ ဂ်ပန္နဲ႔အဂၤလိပ္ေတြ စစ္တလင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။

အင္ဖါးတကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာဌာနရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ယူအက္စ္ကို မထြက္လာခင္က အင္ဖါးယူနီဗာစတီမွာ စကား သြားေျပာရေသးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ခ်ိန္ကပါ။

Photo: Consultation for Peace and Human Rights in Burma (Myanmar) was held at EBCC Conference Hall, New Lamka, Manipur on March 23 2013.

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၁-၂ဝ၁၈