မိတ္ေဆြမ်ား သို႔ အိတ္ဖြင့္ေပးစာ (၂)
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ သို႔
မူ၀ါဒ ေကာင္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ နဲ႔ ၀န္းက်င္
အစ္ကိုေလးေရ
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရအသစ္မွာ မူ၀ါဒ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိဘူးလို႔ စင္ကာပူ ပြဲတက္ ပညာရွင္ေတြက ေ၀ဖန္ၾကတယ္။ ေ၀ဖန္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရတစ္ရပ္မွာ မူ၀ါဒတစ္ရပ္ ပီပီျပင္ျပင္ ရွိဖို႔ လိုတယ္ဆိုတာ ဆီသည္မ လက္သုတ္ အျမင္ ျဖစ္လို႔ ဒီစကားကို ထပ္တလဲလဲ ရြတ္ေနတဲ့ ပညာရွင္ဟာ ဆီသည္မ လက္သုတ္ ပညာရွင္ထက္ မပိုႏုိင္ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀က မႏၱေလးမွာ အၿငိမ့္ လူပ်က္ေတြက အဂၤလိပ္စကားလံုး ေပၚလစီကို ေပၚစလီ လို႔ ပ်က္လံုးထုတ္ၾကတာ အကိုေလး မွတ္မိမွာေပါ့။ အဲဒီ အသံုးအႏႈန္းကို ယူသံုးၿပီး တနည္းေျပာရမယ္ဆိုရင္ အဲဒီ ပညာရွင္ ဟာ ဆီသည္မလက္သုတ္ စင္တင္ ေပၚစလီ ပညာရွင္ထက္ မပိုဘူး အစ္ကိုေလး။
ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွာ မူ၀ါဒေကာင္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ႏိုင္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းမွ မရွိတာကိုး။ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေတြ ကို အာဏာသိမ္း စစ္ဗိုလ္ခ်ုဳပ္ႀကီးေတြက ဖ်က္ဆီးခဲ့ၿပီးမွကိုး။ မူ၀ါဒ ခ်မွတ္တာ က ‘ငါ့သေဘာ’ ျဖစ္ၿပီး၊ ဗ်ဴရိုကေရစီ လို႔ ေျပာတဲ့ ျပည္သူ႔၀န္ေဆာင္မႈ ယႏၱရားက အႏွစ္သာရသေဘာအားျဖင့္ ‘ခိုင္းတာလုပ္’ ယႏၱရား ျဖစ္တာ အစ္ကိုေလးလည္း သိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးခ်ဳပ္ တခ်ိဳ႕ က ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က ‘စာေရးႀကီးသာသာပါ’ တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြ က ‘အမိန္႔ေစာင့္ ၀န္ထမ္း’ ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတာ ဘာဆန္းသလဲ အစ္ကိုေလးရာ။ ၀န္ထမ္းေတြေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ စနစ္ေၾကာင့္ ဒါေတြ ျဖစ္ရတာပါ။
ျဖစ္ရပ္ေလးတစ္ခု ကို သတိရမိပါရဲ့ အစ္ကိုေလးေရ။ ၂၀၁၂ ေဖေဖာ္၀ါရီလ မွာ ျမန္မာျပည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပန္၀င္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ အီးဂရက္စ္ က ဦးလွေမာင္ေရြ တို႔ ေခၚသြားလို႔ ေနျပည္ေတာ္ က အေသးစားအလတ္စား လုပ္ငန္းမ်ား မူ၀ါဒ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲ ကို ေလ့လာခြင့္ရပါတယ္။ ၀င္ေဆြးေႏြးပါ လို႔ တုိက္တြန္းတာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ၀င္ေဆြးေႏြးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ထိုင္လိုက္ေရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္ေဘး မွာ ထိုင္ေနတဲ့ အျခား ၀န္ႀကီးဌာန က ညႊန္မွဴးတစ္ေယာက္ က ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာတယ္ေလ .. သိပ္အေလးအနက္မထားပါနဲ႔ ဆရာတဲ့။ ခု ေျပာေနတဲ့ မူ၀ါဒ ဆိုတာကလည္း ေနာက္ ၂ ႏွစ္ ၃ ႏွစ္ ၾကာရင္ ဘာမွ မဟုတ္ေတာ့ဘူးတဲ့ အစ္ကိုေလးရာ။ ဂ်ာမန္အစိုးရ နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အဖြဲ႕ ဂ်ီအိုင္ဇက္က ဦးစီး ေဖာ္ထုတ္ေပးေနတဲ့ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲဗ်။ မူ၀ါဒ အေပၚ ယံုၾကည္ပံုမ်ား ေျပာပါတယ္။ ဒါ လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ ႏွစ္ က။ ၂၀၁၃ ႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလ ထင္ပါရဲ့ အဲဒီ က စၿပီး ပညာေရး မူ၀ါဒအတြက္ အလုပ္အဖြဲ႕ေတြ ဖြဲ႕ၿပီး ေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နာမည္ မေျပာေတာ့ဘူး အစ္ကိုေလးရာ .. အရပ္ဘက္ က၊ တကၠသိုလ္ မွာ ဆရာလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အရာရွိႀကီး တစ္ေယာက္ ကို ေမးၾကည့္တယ္ .. ခုလုပ္ေနတာ ဘယ္လို ထင္သလဲလို႔။ ထံုးစံအတုိင္း ေနမွာပါ ဆရာ ရာ လို႔ ေျပာတယ္ဗ်။ မူ၀ါဒ ကိစၥ ဆိုတာ အင္မတန္ ပ်င္းရိညည္းေငြ႕စရာ ေကာင္းၿပီး၊ တကယ္လည္း ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္တဲ့ အႏွစ္မဲ့ ကိစၥေတြလို႔ အဲဒီတုန္းက နားလည္ၾကေပတာေပါ့။ အဲဒါ ကို အဂၤလိပ္ လိုေတာ့ blah .. blah လို႔ ေျပာတယ္ မဟုတ္လား အစ္ကိုေလး။ ျမန္မာလို အသံ ဖလွယ္လိုက္ရင္ အဲဒီ မူ၀ါဒ ထံုးစံကိစၥႀကီး ကို “ဗလာ .. ဗလာ” လို႔ ဆိုရေပမွာေပါ့။ အဲဒီ ဗလာ၊ ဗလာ စနစ္ႀကီး ကို ခုလို ယွဥ္ ျပႏုိင္မယ္ ထင္ပါရဲ့။
အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္းအစဥ္ အားနည္း (သို႔) မရွိ
စစ္အစုိးရ ေအာက္ က စခဲ့ၿပီး၊ ခုထိ လႊမ္းေနဆဲ စနစ္ မွာ မူ၀ါဒ ဟာ ၀န္ႀကီး ကိစၥ လို႔ ပဲ ၀န္ထမ္းေတြ က သေဘာထားၾကပါတယ္။
ဒါ .. ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္တယ္ အစ္ကိုေလးရ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ေတာ့ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀န္ႀကီး က မူ၀ါဒ ကို ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္တာကိုး။ ဒီ ဗလာ .. ဗလာ စနစ္ နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္း ရဲ့ ကြာျခားခ်က္ကေတာ့ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာမွာ လုပ္ထိုက္မလုပ္ထိုက္ နဲ႔ အက်ိဳးရွိမရွိ ဆန္းစစ္တာပါပဲ။ ၀န္ႀကီးကလည္း ႏုိင္ငံေရး အရ၊ သူလုပ္ခ်င္တာ အေပၚ ဗ်ဴရုိကေရစီ က အဲဒီလို ဆန္းစစ္ေပးတာ ကို လက္ခံသလို၊ ဗ်ဴရုိကေရစီမွာလည္း အဲဒီလို ဆန္းစစ္ေပးႏိုင္တဲ့ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္ပံု၊ စနစ္ နဲ႔ လုပ္ရည္ကိုင္ရည္ေတြ ရွိၿပီး ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ အဲဒီ ဆန္းစစ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ က ဗ်ဴရိုကေရစီ မွာ မရွိဘူး။ ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ အားနည္းလြန္းလွတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ မူ၀ါဒတစ္ရပ္ ကေန လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ကို ခုလို ပံု နဲ႔ ျပ ေဖာ္ျပႏုိင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
အစ္ကိုေလးေရ .. ျဖစ္ေနခဲ့တာကေတာ့ ၀န္ႀကီးက ဒါ ျဖစ္ခ်င္တယ္ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ တန္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရေတာ့တာပါပဲ။ ခုေတာ့ ၀ိုင္းစဥ္းစားၾကတဲ့ အဆင့္ ကို ေရာက္လာၿပီ လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရေပမယ့္၊ အားေကာင္းပံုေတာ့ မရေသးပါဘူး။ အထက္မွာ ၀ိုင္းစဥ္းစားတာ ကေန အဂၤါစံုေအာင္ ေရြ႕ဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ မူ၀ါဒေကာင္းတစ္ရပ္ ခ်မွတ္ႏို္င္ဖို႔ ဆိုရင္၊ ႏိုင္ငံေရး အဆင့္ အစိုးရ (၀န္ႀကီး)၊ ဗ်ဴရုိကေရစီ နဲ႔ လူထု ၾကား အျပန္အလွန္ ေျပာဆိုႏိုင္ ဆက္ဆံ အလုပ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ တည္ေဆာက္ပံုေတြ၊ ယႏၱယားေတြ ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ အစိုးရ လက္ထက္မွာ ဌာနေတြ အေနနဲ႔ လူထု အသံေတြကို နားေထာင္ဖို႔ အထက္ကခုိင္းတဲ့ အသံေတြက်ယ္ေလာင္ခဲ့ေပမဲ့၊ ကိုယ့္ဌာနအတြင္း က ၀န္ထမ္းေတြ ရဲ့ အသံကိုေတာ့ အထက္အဆင့္ဆင့္ က နားေထာင္ဖို႔ စိတ္၀င္စားမႈ ကို မရွိခဲ့ဘူး လို႔ အဆင့္အသီးသီးက ၀န္ထမ္းေတြက ေျပာၾကတာကို ကၽြန္ေတာ္ အမ်ားႀကီး ၾကားခဲ့ရတာေပါ့ အစ္ကိုေလးရာ။
လူထု က ရခ်င္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈ က အထက္ မွာ ကၽြန္ေတာ္ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျဖစ္စဥ္ ရဲ့ ရလဒ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ခု စင္ကာပူ မွာ ေ၀ဖန္တယ္ ဆိုတဲ့ မူ၀ါဒ ဆိုတာ က အစသာရွိေသးတာပါ။ ပညာရွင္ေတြ က ေ၀ဖန္ၾကတဲ့အခါ၊ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုလံုး ေပ်ာက္ေနတာ ကို ေမ့ေနၾကပံုရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ က အေနာက္က်ႀကီးက်ခဲ့တာမို႔ မူ၀ါဒေရးရာ နဲ႔ ေျပာရရင္၊ အစိုးရ တစ္ခု နဲ႔ တစ္ခု သိပ္ကြာျခားမယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ မထင္ပါဘူး အစ္ကိုေလး။ ကြာျခားႏုိင္တာကေတာ့ ျဖစ္စဥ္တည္ေဆာက္ေရး အပိုင္းပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ျဖစ္စဥ္တည္ေဆာက္ဖို႔ ဆိုရင္ ၀န္ထမ္းေတြ ရဲ့ ယံုၾကည္မႈ ထူေထာင္ေရး က အဓိက က်လွပါတယ္။ မူ၀ါဒ ကို ေရြးခ်ယ္ခ်မွတ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ထဲမွာ ၀န္ထမ္း အႀကီးအကဲေတြ ပါ၀င္ခြင့္ရဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ယံုၾကည္မႈ ကို ျဖစ္ေပၚေစတာ ဟာ ရလဒ္ မဟုတ္ဘူး၊ ျဖစ္စဥ္သာ ျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္မႈ ကို ေလ့လာတဲ့ သုေတသနေတြ က ဆုိတယ္ အစ္ကိုေလး။ မူ၀ါဒ ေလ့လာတဲ့ ပညာရွင္ေတြ က မူ၀ါဒ ကို ထိုးေပးခ်င္တတ္ၾကတယ္။ ျဖစ္စဥ္ ကို တည္ေဆာက္ၿပီး၊ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ ကေန ေပၚေပါက္လာမယ့္ မူ၀ါဒ ျဖစ္ဖို႔ နည္းနည္းမွ အေလးမထားၾကတာ ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕ရတယ္ အစ္ကိုေလးရ။
တကယ္ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၀င္လာတဲ့အခါမွာ အစိုးရ အေျပာင္းအလဲထက္ မူ၀ါဒ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ရင္ကို တုိင္းျပည္ က မဆိုးေလာက္ဘူး လို႔ ယူဆၿပီး ၀င္လာခဲ့ၾကတာပါ။ ဒါ ကို သံေတာ္ဆင့္ အင္တာဗ်ဴးမွာလည္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္ အစ္ကုိေလး။ ဒါေပမဲ့ ဗ်ဴရိုကေရစီ ကုိ ထိေတြ႕ နားလည္လာတဲ့အခါ မူ၀ါဒ နဲ႔တင္ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ နားလည္သြားပါတယ္။ မူ၀ါဒ ေျပာင္းသြားတာ နဲ႔ အေျပာင္းအလဲေတြလည္း ရွိႏိုင္တယ္ ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဥပမာ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး မွာ လယ္သမားေတြ စပါးသာမက ကုိယ္စုိက္ခ်င္ရာ စိုက္ခြင့္ မူ၀ါဒမ်ိဳး က အေျပာင္းအလဲ ကို ျဖစ္ေစႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမူ၀ါဒ ကို ဘယ္လို အစီအစဥ္မ်ိဳး နဲ႔ အားေပးမွာလဲ ဆုိတာက်ေတာ့ တည္ဆဲ ဖြဲ႕စည္းပံု နဲ႔ စနစ္ အတုိင္း ဆက္သြားလို႔ကေတာ့ တယ္ထိေရာက္လွမယ္ မဟုတ္ေလဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ က ဦးေဆာင္သူေတြအေပၚ၊ ကိုယ္လုပ္ေနရတဲ့ စနစ္အေပၚ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္အေပၚ အားထားယံုၾကည္မႈ မရွိရင္ အေကာင္အထည္ေတြ႕ရဖို႔ ခက္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယံုၾကည္မႈ က အဓိက က်ၿပီး၊ အတိတ္ နဲ႔ ခြာႏုိင္မယ့္ သူေတြကိုသာ ၀န္ထမ္းအမ်ားစု နဲ႔ ျပည္သူ က ယံုၾကည္လိမ့္မယ္ ဆိုတာ အဲဒီ စက္မႈ ၀န္ႀကီးဌာနမွာ လုပ္တဲ့ အလုပ္ရံုေဆြးေႏြးပြဲကစၿပီး၊ ကၽြန္ေတာ္ ရိပ္မိလာခဲ့ ေပတာေပါ့ အစ္ကုိေလးရာ။
ေရးဘူးေပါက္တာ မေပါက္တာ မလိုခ်င္ဘူး၊ ေရပါတာပဲ လိုခ်င္တယ္ ဆိုတာ ျမန္မာျပည္အေနအထား နဲ႔ ကိုက္တယ္ မထင္ပါဘူး။ ျဖစ္စဥ္ေတြ ကို တည္ဖို႔ လိုအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ မွာ ပိုလို႔ေတာင္ မကိုက္ဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတုိးတက္ေရး မဟာဗ်ဴဟာ ကို စဥ္းစားတဲ့အခါ၊ ျဖစ္စဥ္လား၊ ရလာဒ္လား ဆိုတာ ျမန္မာျပည္အတြက္ အေျခခံက်တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခြန္းျဖစ္ပါတယ္ အစ္ကိုေလး။ ဒီ အေျခခံ ျပႆနာ ကို ထည့္မတြက္ဘဲ၊ ရလာဒ္ ျဖစ္တဲ့ မူ၀ါဒ အေပၚခ်ည္း အာရံုျပဳေနမယ္ဆိုရင္ ပညာရွင္ေတြ ဟာလည္း ရလာဒ္ပဲ လိုခ်င္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ရဲ့ လားရာအတုိင္း ေဂ်ာင္းၾကရလိမ့္မယ္ လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ယူဆေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။
Comments
Post a Comment