Folded hands လက္အုပ္ခ်ီျခင္း

ထိုင္းခရီးစဥ္သတင္းမွာ ေတြ႔ရတာေလးေတြကေန ေရးခ်င္လာတယ္။ ဘာသာေရးအရ ဂုဏ္ျမင့္မားသူကိုမဟုတ္ပဲ လူအခ်င္းခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီျပီး အရိုအေသေပးတာ၊ ရွိခိုးတာ၊ ႏႈတ္ဆက္တာကို အာရွတိုင္းျပည္ေတြမွာ ေရွးကတည္းက ရွိခဲ့ပါတယ္။ တရုပ္ျပည္၊ အိႏၵိယျပည္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ကေမာၻဒီယား၊ နီေပါ၊ ဘူတန္။

လက္ဝါးႏွစ္ဖက္ကိုပူးကပ္ျပီး ရင္ပတ္မွာထားရင္းနဲ႔ ဟင္ဒီစကားေျပာေနရာေတြမွာ Namaste (နာမာစေတး) လို႔ ပါးစပ္ကဆိုတယ္။ (ဆန္းစ္ကရစ္) စကားျဖစ္တယ္။ ဦးညြတ္တာ၊ အရိုအေသေပးတာျဖစ္တယ္။ တရုပ္ျပည္မွာ Zhou (ဇိုး) မင္းဆက္ကတည္းကလို႔ ယူဆရတယ္။

ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ Wai (ေဝ) လို႔ေခၚတယ္။ Sawatdi (ဆဝါဒီး) (ခပ္-ခ) လို႔ပါးစပ္ကေနဆိုရတယ္။ ေက်းဇူးသေဘာနဲ႔ ေတာင္းပန္မႈသေဘာသက္ေရာက္တယ္။ ကေမာၻဒီယားမွာ Sampeah (ဆမ္ပီး) လို႔ဆိုတယ္။ သီရိလကၤာမွာ Ayubowan (အာယုဘိုဝန္) အသက္ရွည္ပါေစသေဘာျဖစ္တယ္။ အင္ဒိုနီးရွားမွာ Sembah (ဆမ္ဘား) လို႔ေခၚတယ္။ ေလးစားမႈ၊ အ့ံၾသမႈျဖစ္တယ္။

အဲလိုလုပ္ၾကတာက အျပန္အလွန္လုပ္ရတာပါ။ အရိုေသခံသူနဲ႔ ကြ်န္လိုမဟုတ္ပါ။ Etiquette အစဥ္အလာ၊ ထံုးစံ၊ ယဥ္ေက်းမႈလို႔သတ္မွတ္ပါတယ္။ လူမႈေရးျဖစ္တယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဘုရင့္ေခတ္ကေနဆက္ျပီး အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္မွာ သခင္နဲ႔ကြ်န္ဆက္ဆံေရးထူေထာင္ထားလို႔ ဘုရားထူးရတာ၊ ရွိခိုးရတာကို က်င့္သံုးခဲ့တယ္။ (ဖဆပလ) ေခတ္ကို နည္းနည္းေလးမွီလိုက္တယ္။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို လက္အုပ္ခ်ီၾကတာမေတြ႔မိပါ။ အစကေန အဆံုးထိမွီလိုက္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းလက္ထက္မွာလည္းမရွိခဲ့ပါ။ ေနာက္တက္ စစ္အစိုးရေတြလက္ထက္မွာ ဥပေဒကဲ့သို႔အာဏာတည္ေသာအမိန္႔လို ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့အစိုးရလက္ထက္မွာ ဆက္ျပီးရွင္သန္ပါတယ္။ Salutation အေလးျပဳရတာပါ။ လြန္ဆန္ရင္ အျပစ္က်ႏိုင္တာမ်ိဳးပါ။

အဲလို လက္ဟန္အေနအထားေတြကို Añjali Mudrā (အန္ဂ်ာလီ မုျဒာ) အုပ္စုထဲမွာထည့္တားတယ္။ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးအျပင္ ေယာဂက်င့္တာမွာလည္းသံုးတယ္။

တျခားႏိုင္ငံေတြမွာ အခုလည္းဆက္ရွိေနပါတယ္။ အိႏၵဳယဥ္ေက်းမႈၾကီး ကတည္းကပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း လက္ဆယ္ေခ်ာင္းမျပည့္ခင္မွာ မ်က္စိေအာက္မွာပဲ အဲဒီမယဥ္ေက်းမႈၾကီး ပ်က္သုဥ္းစျပဳပါေတာ့တယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၃-၆-၂ဝ၁၆
Photo = Sembah as part of pendet dance movement