World Order ဝါးလ္ေအာ္ဒါ (သို႔) ႏွစ္ေတာင္တကိုက္
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးနဲ႔ သံခင္းတမန္ခင္းမွာ နာမည္အႀကီးဆံုးလို႔ေျပာရမဲ့ (ဟင္နရီ ကစ္ဆင္ဂ်ာ) ဟာ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ ပါရဂူဘြဲ႔အတြက္ စာတမ္းေရးဘို႔ေရြးတဲ့အခါ ၁၇ ရာစုကို ျပန္သြားေနသလားလို႔ ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ ၁၆၄၈ ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ (ဝက္စ္ဖီးလီးယား) ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံတကာျဖစ္စဥ္ကို ေရြးလိုက္လို႔ပါ။ ဒီစနစ္ျဖစ္စဥ္ကေန အႏွစ္ ၃ဝ စစ္ပြဲကို အဆံုးသတ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဥေရာပႏိုင္ငံတကာအေရးမွာ ဘာသာေရးစစ္ပြဲေတြ၊ (ဟိုလီ ရိုမန္ အင္ပါယာ)နဲ႔ ဥေရာပပါဝါမွ်ေျခေတြကေန ပံုေဖာ္တာမဟုတ္ဘဲ၊ ဘာသာေရးအပါအဝင္ မတူကြဲျပား တာေတြကို အုပ္စိုးတဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ လြတ္လပ္တဲ့(တိုင္းျပည္စတိတ္) ကေန ပံုေဖာ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တပါးႏိုင္ငံျပည္တြင္းေရးကို ဝင္မစြက္ေရးမူကို အေျချပဳၿပီး၊ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား ကို တြက္တာျဖစ္ပါတယ္။
သူနဲ႔သေဘာမတူတဲ့ တျခားဟားဗတ္ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့ အႏုျမဴဗံုးကေန ကမာၻ႔အေရးမွာ အေျခခံက်က် ေျပာင္းႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ဒုတိယကမာၻစစ္နမူနာကို ေထာက္ျပၾကတယ္။ ဒီအယူအဆ မွာ က်င့္ဝတ္သေဘာနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတာ ေတြရွိတယ္။ ေကာင္းတယ္ဆိုတာကိုသာ ေရြးလိုက္ရင္ အႏၲရာယ္ေတြ ဆက္လာမယ္လို႔ျမင္တာမို႔ အျပစ္တင္စရာျဖစ္ေပမဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အက်ိဳးစီးပြား အတြက္ ဒိထက္သင့္ေတာ္တာမရွိတဲ့ လမ္းစဥ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ (ကစ္ဆင္ဂ်ာ) က သူ႔အယူအဆကို ဆိုဗီယက္ယူနီယန္နဲ႔ ေက်ေစေအးေစလုပ္ၿပီး အစြမ္းျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒိေနာက္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ တရုပ္ျပည္ႀကီးရဲ့တခါးကို ဖြင့္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ႏိုင္ငံေရးမွာ ေကာက္က်စ္မႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ေရးလုပ္ရတာမဟုတ္ဘဲ၊ မွန္တယ္ဆိုတာေတြကို ကန္႔သတ္ေရး ျဖစ္ပါသတဲ့။
အသက္ (၉၁) ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကစ္ဆင္ဂ်ာဟာ သူ႔ရဲ႕ (၁၇) အုပ္ေျမာက္စာအုပ္ေရးျပန္ပါတယ္။ ကမာၻ႔အစီအစဥ္တဲ့။ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ကာကြယ္ေရးဘက္ကေန ေရးတာပါဘဲ။ ျပင္သစ္က (ကာဒီနယ္ ရစ္ခ်္လီယူ)၊ (ပရပ္ရွား) က (ဘစၥမတ္ခ္)၊ အိႏိၵယက (ေကာ္တီလယာ)၊ (ေအာ္တိုမန္ စူလ္တန္ ဆူလီမန္) တို႔ လမ္းစဥ္အတိုင္းျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္သမတေတြျဖစ္ၾကတဲ့ (တက္ဒီ ရုစ္ဗဲလ္)၊ (ဝုဒ္ဒိုး ဝီလဆင္)တို႔လည္း အဲဒီကမာၻျဖစ္စဥ္မ်ိဳးကို ပံုေဖၚခဲ့ၾကတာပါဘဲ။ (ရီရယ္လစ္ အိုင္ဒီယာ) သမားေတြ ျဖစ္တယ္။ (ေဂ်ာ့ ဒဘလယူ ဘြတ္ခ်္)ကို (အိုင္ဒီရယ္လစ္) လမ္းစဥ္လိုက္ခဲ့ လို႔ ျပစ္တင္ထားပါတယ္။
သူ႔စာအုပ္ကို ဒီလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာေရးလို႔ အံ့ၾသၾကသူေတြမ်ားတယ္။ ၂၁ ရာစု ႏိုင္ငံတကာ အခင္းအက်င္းနဲ႔ ဖီလာျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကမာၻႀကီးျပားၿပီ၊ အၾကမ္းဖက္မႈဆိုတာ နယ္နိမိတ္မထား၊ ဆိုးသြမ္းရက္စက္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြ ေအာက္ကလူအမ်ားကို လူသားျခင္းစာနာမႈအရ အကူအညီေပးရမယ္ စတဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြကို မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေနၾကရတယ္ မဟုတ္ပါလား။ ရီရယ္လစ္အိုင္ဒီယာကိုျပစ္ပယ္ၿပီး လြတ္ေျမာက္မႈ (အာဂ်င္ဒါ) နဲ႔ အီရတ္ကို ဝင္တိုက္ခဲ့တာဟာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းမွာ ဒီမိုကေရစီအတြက္ စိတ္ခ်ရဘို႔လို႔ဆိုပါတယ္။ လူသားခ်င္းစာနာမႈ အေခါင္းစဥ္နဲ႔ လစ္ဗ်ားက (ကဒါဖီ) ကိုျပဳတ္က်ေစတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသမိုင္းမွာ (ဝက္စ္ဖီးလီးယား) သီအိုရီကိုလိုက္တဲ့အခါလိုက္ၿပီး၊ ပါဝါမွ်ေျခနည္းသံုးတဲ့အခါ သံုးပါတယ္။ သူတပါးျပည္တြင္းေရးကုိ စြက္ခ်င္ရင္လဲစြက္ပါတယ္။ အျမဲစြက္တာလဲမဟုတ္ပါ။ (ကစ္ဆင္ဂ်ာ) ကိုယ္တိုင္ ဝန္ခံတာက အေမရိကန္ (ဒီအင္န္ေအ) မွာ (အိုင္ဒီရယ္လစ္ဇင္) ပါေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သူက အဲဒီအခ်က္ကို ေထာက္ျပဘို႔ မပ်က္ကြက္ေပမဲ့ ဆက္ၿပီး ဒါေပမဲ့ ဆိုတာအျမဲလိုက္ပါတယ္။
တကယ့္ ဒါေပမဲ့ကေတာ့ ခိုင္ျမဲအျမစ္တြယ္ေနတဲ့ဒီမိုကေရစီမွာ (တန္ဘိုး-ဘက္မလိုက္မႈ) အယူအဆဟာ တာရွည္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။ (ကစ္ဆင္ဂ်ာ) ၁၉၇ဝ ေက်ာ္ႏွစ္ေတြမွာ အမ်ိဳးသားလံုျခံဳေရး အၾကံေပးနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ အမႈထမ္းခဲ့တဲ့ သမၼတ (ရစ္ခ်တ္ နစ္ဆင္) ေနာက္မွာ သူနဲ႔မတူတဲ့ နည္းလမ္းကိုသံုးၾကတဲ့ (ဂ်င္မီကာတာ) နဲ႔ (ေရာ္နယ္ ရီဂင္) တို႔တက္လာပါေတာ့တယ္။
အခုေတာ့ (ကစ္ဆင္ဂ်ာ) ေျပာသလိုမ်ိဳးျဖစ္ပ်က္ေနျပန္ပါၿပီ။ အာရတ္တိုင္းျပည္ေတြမွာ အစြန္း ေရာက္ (ဂ်ီဟဒ္ဒီ) ေတြရန္ကို ထိန္းႏိုင္ဘို႔ရာ စြက္ဖက္မႈမလုပ္လို႔မရေတာ့ပါ။ က်င့္ဝတ္ဆိုတာ ေတြကို မခ်ိဳးေဖာက္လို႔မျဖစ္ေတာ့ပါ။ အီရတ္၊ ဆီးရီးယား၊ လစ္ဗ်ား၊ အာဖကန္နစၥတန္နဲ႔ အီဂ်စ္မွာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ မဟာဗ်ဴဟာက်တာေတြ လုပ္လာရပါေတာ့တယ္။ အာဖကန္စစ္ပြဲမွာ အေမရိကန္စစ္သားေတြပါေနတာေရာ၊ စစ္ပြဲကိုပါ အဆံုးသတ္မယ္လို႔ မဲဆြယ္ခဲ့တဲ့ သမၼတ (အုိဘားမား) စစ္ပြဲသစ္တမ်ိဳးကို မတိုက္လို႔မျဖစ္တဲ့အေျခအေန တိုက္ေနရပါၿပီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ အိုင္ဒီရယ္လစ္ (က်င့္ဝတ္) အေပၚမွာ ရီရယ္လစ္ (လက္ေတြ႔) က ကဲသာေနတဲ့ ကမာၻ႔အစီအစဥ္ပါ။
၁၉၈၈ အေရးအခင္းမွာ ဒီမိုကေရစီဖက္ကေန ျပတ္ျပတ္သားသားေထာက္ကူခဲ့တဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံဟာ ၁၉၉၂-၉၃ မွာ (ယူတန္း) လုပ္ၿပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ပလူးပလဲေပၚလစီကိုစတင္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ (နာရာဆင္ဟာေရာင္း) ကေန ေျပာခဲ့ပါတယ္။ New Word Order ကမာၻ႔အစီအစဥ္သစ္တဲ့။
ကြ်န္ေတာ့ကေတာ့ အဆီအေငၚမတည့္တဲ့ကမာၻလို႔သာ ျမင္ပါတယ္။ ေကာက္က်စ္စဥ္းလဲမႈ ကန္႔သတ္ေရးဆိုတာကို တည္ၿငိမ္ေရးအတြက္လို႔ ဘာသာျပန္တဲ့ေခတ္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လူျဖစ္ေနၾကရတယ္။ အာဏာရွင္ေတြကို တိုက္ဖ်က္ေရးမွာ ရႈတ္ေထြးလာတယ္။ (အိုင္အက္စ္အိုင္အက္စ္)ကို ထိုးႏွက္ဖို႔ရာ အေမရိကန္ဟာ ဆီးရီးယားသမတ (အားဆဒ္) နဲ႔ အေပးအယူလုပ္ရတယ္။ ဆိုးတဲ့သမၼတကို ပိုဆိုးတဲ့မြတ္ဆလင္အစြန္းေရာက္ေတြကေန အသက္ဆက္ေပးသလို ျဖစ္ေစတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အစိုးရနဲ႔ စစ္ထြက္အစိုးရထက္ဆိုးတဲ့ အႏၲရာယ္ေတြ ရွိမလာပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ၿပီး၊ နာမည္တလံုးအတြက္စစ္ပြဲဆိုတဲ့ စာတပုဒ္လည္း လြန္ခဲ့တဲ့ (၂) ႏွစ္ေလာက္တည္းကေရးျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ကံၾကမၼာ မဆိုးလွပါ။ စစ္ထြက္အစိုးရ ျပဳတ္က်သြားၿပီ။ စိုးရိမ္ ေနာက္တက္အစိုးရက လိမၼာပါးနပ္စြာကိုင္တြယ္ေနပါၿပီ။ နာမည္ဂယက္ အရင္ကေလာက္ ဆူပြက္စရာ မရွိေတာ့ပါ။ ဒါက အစပဲရွိပါေသးတယ္။ ကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လုပ္ေဆာင္ေနတာဟာ (ကစ္ဆင္ဂ်ာ) ေထာက္ျပထားတဲ့ ကမာၻအစီအစဥ္ထဲက နမူနာေတြနဲ႔ ျခားနားပါတယ္။ ေကာက္က်စ္ စဥ္းလဲ့မႈ ကင္းပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာ ကိုက္တံနဲ႔ မီတာႀကိဳးေတာ့ မသံုးပါ။ ႏွစ္ထြာ = တေတာင္၊ ႏွစ္ေတာင္ = တကိုက္၊ စံကိုက္ပါပဲ။
ဗိုလ္လိုသင္တဲ့ ဝပ္ေရွာ့ေတြ ဆီမီနာေတြတက္ထားသူ ျမန္မာလူရြယ္ေတြထဲမွာ ႏွစ္ေတာင္ တကိုက္ကို သိတဲ့သူနည္းမွာပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၃-၆-၂ဝ၁၆
Comments
Post a Comment