Drawn ေခ်ာင္းထဲနစ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာစာ

ျမန္မာစာအေရးအသား စံထားထိုက္သူေတြထဲမွာ သိပၸံေမာင္ဝလည္းပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္က ဆယ္တန္းမွာ ျပ႒ာန္းတယ္။ သူ႔စာေတြကို ေခတ္စမ္းစာလို႔ သတ္မွတ္တယ္။ ေခတ္စမ္းဆိုတာ ေခတ္မီတာ၊ ဆန္းသစ္တာ။ ေခတ္တိုင္းမွာ လူတိုင္းက ေခတ္မီခ်င္ၾကပါတယ္။ စကားမပီကလာနဲ႔ သတ္ပံုမွားေရးတာကို ေခတ္မီတယ္ထင္ေနတာ သြက္သြက္ခါေအာင္ မွားတယ္။

ျမန္မာစာကိုဝါသနာပါလို႔ စာေကာင္းေပေကာင္းေတြကို ဖတ္မွတ္ၾကသူေတြရွိပါတယ္။ စာအုပ္တိုက္ေတြကလည္း ျပန္ထုတ္ေပးၾကတယ္။ အင္တာနက္မွာလည္း တင္ေပးၾကတယ္။ ေက်းဇူးေတာ့တင္ပါတယ္။ အဲဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အမွားေတြနဲ႔ အလြဲေတြပါေနတယ္။

ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း၊ အတြဲ (၄)၊ စာမ်က္ႏွာ (၅၇) ကေန (၆၂) အထိ သိပၸံေမာင္ဝအေၾကာင္းပါတယ္။ အဲတာကို ေရးသားသူေတြဟာ ဦးဝန္ႏွင့္ ဦးသိန္းဟန္တို႔ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဦးဝန္ဆိုတာ မင္းသုဝဏ္နဲ႔ ဦးဟန္ဆိုတာ ေဇာ္ဂ်ီျဖစ္ပါတယ္။

႕႕႕႕႕ သၾကၤန္တြင္းက ေရႊဘိုမွာ ပူလြန္းအိုက္လြန္းတာနဲ႔ ေက်ာက္ေျမာင္းမွာသြားေနတယ္။ ေက်ာက္ေျမာင္းအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးတစာင္ (တစ္ေစာင္ မဟုတ္) ရလိုက္ေလရဲ႕။ ၂၈-၄-၃၈ ေန႔က ေရႊက်င္ဂိုဏ္းၾကီးကို စတင္တည္ေထာင္တဲ့ ေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးရဲ႕ ေမြးဖြါးရာေရႊက်င္ရြာေလးသို႔ေရာက္သြားတယ္။ ေရႊက်င္အေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေလး တေစာင္ (တစ္ေစာင္ မဟုတ္) ကိုရလိုက္ပါရဲ႕။ ႕႕႕႕႕

႕႕႕႕႕ ေမာင္ျမသြင္တို႔ ေရးတုန္းအခါကေတာ့ တနဂၤေႏြတပတ္ (တစ္ပတ္ မဟုတ္) လွ်င္ ႏွစ္ေစာင္က်ေရးခဲ့ေပတယ္။ ေမာင္ဝတို႔ကေတာ့ တလ (တစ္လ မဟုတ္) မွ ႏွစ္ေစာင္က်ေရးခဲ့ေပတယ္။ ေမာင္ျမသြင္တို႔နဲ႔မကြာလား (၁-၈-၁၉၃၃)
ဆယ္တန္းသားေတြ စာေပအေရးအသားဖ်င္းတာကေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဆရာေတြကိုကမွ ေနရာမက်ဘဲဟာကလား။ ဆယ္တန္းမွာ သင္ၾကားျပသေနၾကတဲ့ ျမန္မာစာဆရာေတြအထဲက ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္အျပင္ အျခားအလြတ္စာအုပ္ကို ဘတ္ဘူးၾကတဲ့လူ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိသလည္းလို႔ စစ္ေဆးၾကည့္ပါအုန္း။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ကိုပင္ ဟုတၲိပတၲိမဘတ္ပါဘဲ ႕႕႕ ေရးသားထုတ္ေဝထားတဲ့ ဋီကာေတြ၊ အဘြင့္ေတြကိုသာ လက္ကိုင္ထားျပီး သင္ၾကားျပသေနသည္သာမ်ားေလသည္။ အခ်ိဳ႕ျမန္မာဆရာတို႔ကား ေက်ာင္းသားမွ်ေလာက္မွ် ျမန္မာစာမတတ္ၾက။ ႕႕႕႕႕ (၂၈-၆-၁၉၃၆)
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆရာေတြ ျပင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

ေမာင္ျမသြင္အား ဗုဒၶဘာသာအသင္းအေၾကာင္းေရးပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မ်ားစြာေရးခ်င္ပံုမေပၚ။ သူက စာေပေဝဘန္သူသက္သက္ျဖစ္ေလသည္။ Critic ဆိုပါေတာ့။ ေမာင္ဝကလည္း Novelist ဝတၴဳဆရာ။ တင္ေမာင္ျမင့္ကေတာ့ Essayists လမ္းညႊန္ဆရာ။ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ႔ေနရာကိုး။ (၁-၈-၁၉၃၃)

စာေရးတဲ့အခါ တကယ္လိုအပ္ရင္ အဂၤလိပ္စာလံုးတည့္တာ သင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ စေကားေျပာရာမွာေတာ့ ပရိသတ္ေရြးေစခ်င္တယ္။ ေရဒီယိုေတြမွာ ဗိုလ္လို လိုတာထက္ပိုေျပာေနၾကတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း တခ်က္တေလ လြတ္သြားမိတယ္။ ေဆာရီး။

ေမာင္ျမသြင္၏ေဆာင္းပါးတြင္ အမွားျပင္လိုက္သည့္အတြက္ သာ၍ဝမ္းေျမာက္ပါ၏။ ကြ်ႏ္ုပ္တို႔ကား သူတကာကဲ့သို႔ အမွားျပင္ျခင္းကို မၾကိဳက္သူမဟုတ္။ (၂၇-၆-၁၉၃၃)

အမွားကိုေဘာ္ျပလိုက္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္တယ္ဗ်ာ။ ေမာင္ဝဆိုတဲ့ေမာင္ဝကေတာ့ သတ္ပံုက်ရင္ျဖင့္ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းဘဲ။ ေရးခ်င္သလိုေရးေတာ့တာဘဲ။ သည္ေနရာမွာ ဦးေဇာ္ဂ်ီတို႔ မင္းသုဝဏ္တို႔ကာ သာသဗ်။ ႕႕႕ ဒါေၾကာင့္မို႔ အခုေတာ့ျဖင့္ ကဝိမ်က္မွန္သတ္ပံုစာအုပ္ၾကီးကို အျမဲလက္ကိုင္ထားတယ္။ ဒါေတာင္ တခါတခါ (တစ္ခါတစ္ခါ မဟုတ္ပါ) အမွားေတြေဖါက္ေဖါက္လာတယ္။ ႕႕႕႕႕ (၁၁-၁ဝ-၁၉၃၇)

ကြ်န္ေတာ္လည္း ေရးခ်င္ေဇာကမ်ားလို႔ မွားတယ္။ ျပင္ေပးသူရွိေတာ့ ကံေကာင္းတယ္။ အနႏၲသူရိယအမတ္ေရးတဲ့စာကို သတ္ပံုျပင္ေရးတင္၊ ရိုက္ထုတ္ေနၾကတာကိုေရးခဲ့ပါတယ္။ အဲလိုေရးတိုင္း သတ္ပံုစာအုပ္သစ္ကိုပဲေထာက္ျပတဲ့သူမ်ိဳး၊ ကေန႔ထုတ္ေဝေနတတဲ့စာအုပ္ကိုပဲကိုင္ျပသူမ်ိဳး၊ ဟုတ္ပါ့မလားလို႔ ေမးသူမ်ိဳးေတြလာတယ္။ မျမင္ဘူး မူးျမစ္ထင္ ဆိုသလိုပါပဲ။ ျမန္မာစာကို ေရမရွိတဲ့ေခ်ာင္းထဲမွာ ႏွာေခါင္းႏွစ္ခံခဲ့ရတာကို သိၾကေစခ်င္ပါတယ္။

မွတ္ခ်က္။ (ဘတ္) ဆိုတာက မူရင္းစြယ္စံုက်မ္းမွာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖတ္လို႔ေရးလာၾကတယ္။ ခုေခတ္မွာ ဓါးျပလို႔ေရးတယ္။ သိပၸံေမာင္ဝကေန ထားျပမႈဆိုတဲ့ေဆာင္းပါးေရးခဲ့ပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂ဝ-၆-၂ဝ၁၆