ေကာလိပ္ေက်ာင္းသား
မၾကာမီ မိမိေနေသာ မ်က္ႏွာစာတတန္းလံုးရွိ အခန္းမ်ားမွာ တေယာက္ျပီးတေယာက္ ေရာက္ရွိလာၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားျဖင့္ အခန္းမ်ားျပည့္သြားေလ၏။ ၎တို႔သည္ အျမိဳ႕ျမိဳ႕အရြာရြာမွ လာေရာက္ၾကေသာ လူငယ္မ်ားျဖစ္ၾကသာည့္ အေလ်ာက္ တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ ေတြ႔ၾကေသာ္လည္း မေခၚဘဲမေျပာဘဲ မိမိတို႔အလိုက္အထိုက္ ဘာသိဘာသာ ေနၾကျခင္းျဖင့္ ေက်ာ္ဝင္းမွာ ပ်င္းရိျငီးေငြ႔ကာ မိမိအခန္းထဲတြင္ ကုတ္၍ေနရေလေတာ့၏။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၇-၄-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment