အားမနာေသာ သံုးသပ္ခ်က္
ကြ်န္ေတာ္က ေမးခြန္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းဖတ္ရတယ္။ ပို႔စ္တင္ထားတာေတြလည္း အခ်ိန္ရသေလာက္ ဖတ္ပါတယ္။
၁။ ဘန္းစကားနဲ႔ ေခတ္စကားမွာ ယဥ္ေက်းတာေတြကို စာထဲထည့္ေရးတာ ေျပာရန္သိပ္မရွိပါ။
၂။ သတ္ပံုကေတာ့ ေပၚလစီသတ္ပံုကို ဘယ္သူက ဘယ္ေနရာမွာေရးေရး သေဘာမတူပါ။
၃။ ထြင္ေရးတာလို႔ ထင္စရာ ၂၅% ထက္နည္းတယ္။ တကယ္အမွန္ကို မသိသူေတြက မနည္းလွပါ။
၄။ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးရတယ္။ အလြယ္ေရးလို႔၊ အတန္းပညာနည္းလို႔ စသျဖင့္ေျပာတာေတြ ၈၀% ေလာက္က မွားတယ္။ ေရးတဲ့သူေတြတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အလုပ္အကိုင္ပါ သိတယ္။ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ေတြမွာ အမွားပါတာက အတန္းပညာနည္းလို႔ မဟုတ္။
၅။ ပ နဲ႔ ဖ မွာ ရရစ္မတည့္တာ။ ေအာက္ျမစ္မလိုပဲ ထည့္ေရးတာ။ ရ ကို က၊ ၾကည့္ကို က်ိ၊ တယ္ကို တရ္၊ ဘယ္လိုကို ဘလို၊ ဖတ္မရဘူးကို္ ဖတ္ရဝူး၊ ေတြကို ေတ၊ အဲတာေတြက ထြင္ေရးတာနဲ႔ မေရးတတ္တာ ႏွစ္မ်ိဳးေရာေနတယ္။
၆။ မွာ ကို မာလို႔ေရးတာကေတာ့ သဒၵါမတတ္တာ။ ေနာက္ကို အေနာက္လို႔ေရးတာက မသိတာ။ ထြင္တာမဟုတ္။
၇။ ရုပ္ျမင္သံၾကား၊ ဗီဒီယို၊ ရုပ္ရွင္ေနာက္ခံ၊ သီခ်င္းေနာက္ခံစာေတြမွာ မွန္တာ အေတာ္ကို နည္းတယ္။
၈။ အြန္လိုင္းေဒါင္းလုဒ္ေတြ ၈၀% ကမူရင္းစာေတြကို တမင္တကာျပင္ထားတယ္။ မလုပ္ေကာင္း မလုပ္အပ္တာ။
၉။ ျပန္ထုတ္စာအုပ္ေတြ ၈၀% က မူရင္းစာေတြကို တမင္တကာျပင္ထားတယ္။ မလုပ္ေကာင္း မလုပ္အပ္တာ။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကေလာင္အမည္ကိုပါ သတ္ပံုျပင္ထားေသး။ ေစာ္ကားတာ။
၁၀။ အခ်ဳပ္ကေတာ့
(က) ျမန္မာစာအဆင့္ နိမ့္သည္ထက္ နိမ့္က်လာတယ္။
(ခ) ျမန္မာစကား ေဝဝါးပ်က္ယြင္းလာတယ္။
(ဂ) လက္ရွိအတိုင္းေရးသားမွ ရာထူးျမဲမယ္ထင္သူကလည္း မ်ားတယ္။
(ဃ) အလားအလာေကာင္း မျမင္ရေသးပါ။
ေဆာရီး။ ကန္ေတာ့။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၅-၄-၂၀၂၀
Comments
Post a Comment