ေရႊ ႏွင့္ ပုလဲ

ဝါလဲ့ဝင္းလ်က္၊ အကင္းထြက္ေမွ်ာ္
ပင္ေပၚသရက္၊ မကန္းကြက္သို႔
ႏွစ္သက္ဖြယ္လွ်င္၊ ရြရြပင္တည့္။

သို႔စဥ္အခိုက္၊ ဗ်ိဳင္းတသိုက္သည္
တိမ္တိုက္ပ်ံက်၊ ဝါအလွတြင္
ျဖဴလြေႏွာယွက္၊ အေရာင္စြက္ေသာ္
မိုးထက္နီလာ၊ တကဲျပာဝယ္
ေရႊဝါပုလဲ၊ အေဖၚတြဲသည္
တူႏႊဲေပ်ာ္ေမြ႔၊ သီတင္းေလ့၍
ေတြ႔ၾကေလျပီ၊ တက်ည္က်ည္သည္
ဟိုဆီပင္ေပၚ သရက္မွာတည္း။ (ေဇာ္ဂ်ီ)

၁၉၃၂ ခု ဒီဇဘၤလာလထုတ္ ဂႏၶေလာကမွာ ေရးသားခဲ့တဲ့ကဗ်ာျဖစ္ပါတယ္။ ပံုကို ရတာသာသံုးပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၄-၂၀၂၀

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ