စကားဝိုင္းေသးေသး













မႏွစ္က ဒီလိုရက္ စကားဝိုင္းေသးေသး မံုရြာအိမ္က မန္က်ည္းပင္ေလးေအာက္မွာ။

ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ျပန္လာတဲ့ခရီးမွာ ေတြ႔စရာလူေတြမ်ား၊ သြားစရာေနရာေတြ မနည္းပါ။ နားေထာင္စရာစကားေတြ မကုန္ႏိုင္ေသးေတာ့။

ကြင္းဆက္ေလးေတြ တခုျပီးတခု လိုက္ဆက္ေနရတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို ဘယ္လိုလာဖမ္းသလဲေတာ့ ေရးထားျပီးျပီ။ မဖမ္းခင္ ဘယ္လိုေတြ၊ ဖမ္းလို႔ လြတ္သြားတဲ့ေနာက္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သလဲ အကုန္အစံု မသိေသးပါ။ တရက္ထက္တရက္ ကြင္းဆက္ေတြ ဆက္မိလာတယ္။

ေတြ႔ခ်င္သူေတြ မကုန္ေသးပါ။ သိစရာေတြ မစံုေသးပါ။ ကူညီေဖးမသူေတြကို အကုန္ မသိေသးတာ စိတ္မေကာင္းပါ။ တခ်ိဳ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြက မွတ္တမ္းစာေရးဖို႔ မသင့္တာေတြ။ မိသားစုအတြင္းသာ ေျပာျပလို႔ရတာမ်ိဳး။

တခ်ိဳ႕ကား အလြန္ေကာင္းခဲ့ၾက၏။ တခ်ိဳ႕ကား ထင္မွတ္ ေတြးယူႏိုင္တာထက္ ဆိုးၾက၏။ ဤကား ႏိုင္ငံေရးတည္း။

မန္က်ည္းပင္ေအာက္က ယပ္ေတာင္တေခ်ာင္းစီနဲ႔ ေျပာေနၾကတဲ့မိသားစုစကားဝိုင္းကား မျပီးေသး။ အိပ္ခ်င္ျပီ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ဝတ္စံုႏိုင္ငံေရး

စတစ္အက်ႌနဲ႔ တိုက္ပံုမဝတ္လိုက္ရေတာ့ အအိုက္သက္သာတယ္လို႔ ေရးတာကို သေဘာမေပါက္တဲ့ကြန္မင့္ဖတ္ရတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ခရီးထြက္လာတာ တလနည္းနည္းေက်ာ္လာျပီ။ ဓါတ္ပံုေတြလည္းရာေက်ာ္ေလာက္ျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ စတစ္အက်ႌနဲ႔ တိုက္ပံုဝတ္မထားတာ သတိထားမိသူေတြရွိမယ္။ လက္ေဆာင္ေပးၾကတဲ့ အဝတ္အစားေတြထဲမွာ စတစ္အက်ႌ၊ တိုက္ပံု၊ ကခ်င္ပုဆိုး အေကာင္းစားေတြပါတယ္။ ေက်းဇူး။ ခုထိေတာ့ မဝတ္ျဖစ္ေသးပါ။ အခြင့္သင္တဲ့အခန္႔ကို ေစာင့္ေနဆဲ။

ဝတ္သင့္သူေတြက ဝတ္ထိုက္တဲ့ေနရာမ်ိဳးမွာ ဝတ္စံုဝတ္ၾကတာကို သေဘာက်တယ္။ ဒီပဲယင္းႏွစ္လည္ေန႔က ၾကည္ရြာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ အင္နလ္ဒီဝတ္စံုနဲ႔ ဆရာမတေယာက္ကေန ကြ်န္ေတာ္တို႔ သိလိုတာမွန္သမွ် ရွင္းျပေပးပါတယ္။ ေက်းဇူး။

ကြ်န္ေတာ္က ေဝါဟာရေတြကိုႏိုင္ငံေရးလုပ္တာ မၾကိဳက္ပါ။ ဝတ္စံုမပါတဲ့ႏိုင္ငံေရးလုပ္တဲ့လူျဖစ္လာေအာင္ ၂၈ ႏွစ္ၾကာ က်င့္ၾကံခဲ့ရပါတယ္။ ယူနီေဖါင္းမပါတဲ့ကာလကို ေမွ်ာ္လင့္ထားတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

သန္းတရာ

မေန႔က သိန္းတရာ။ ကေန႔မွာေတာ့ သန္းတရာ။ မံုရြာမွာပဲ မႏွစ္က မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔။

ညစာကို မံုရြာေတာင္ဘက္အဝင္နားမွာရွိတဲ့ဆိုင္မွာ မိတ္ေဆြေတြက ေကြ်းတယ္။ ေက်းဇူး။ သန္႔ရွင္းျပီး စားေကာင္းတယ္။ စကား လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေျပာလို႔လည္းရတယ္။

ျပန္အထြက္ ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အနီးအနားက ဆိုင္းဘုတ္တခုေတြ႔ပါတယ္။ မံုရြာမွာ ျမန္မာစာမွန္ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း သက္ေသတည္ပါတယ္။

သန္းတရာေအာင္ တဲ့။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ဘုရားဖူးတိုင္း

အလွဴရွင္အမည္စာေတြကို ဖတ္တယ္။ သမိုင္းေက်ာက္စာေတြ႔ရင္လည္း ဖတ္တယ္။

ဘုရားဖူးတာလား သတ္ပံုဖတ္တာလားဆိုသူတေယာက္ကို ဘေလာ့လိုက္တယ္။

ျမတ္စြာဘုရားသာသနာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ဝဝ ေက်ာ္ျပီ။ တရားအစစ္က ေျပာင္းမသြားပါ။ ျမန္မာစာႏွစ္ေပါင္း တေထာင္ေက်ာ္ျပီ။ ျမန္မာစာသတ္ပံု ေျပာင္းခိုင္းခံထားရတယ္။ ျမန္မာစာကို သံဂါယနာတင္သလို လုပ္စဥ္က ရဟႏၲာ မရွိခဲ့လို႔ထင္တယ္။ ကန္ေတာ့ပါ။

သတ္ပံုေျပာင္းအဖြဲ႔ၾကီး ကုသိုလ္ယူတတ္ပါေစသတည္း။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ႏိုင္ငံေရးမိတ္ေဆြေတြက

မံုရြာမွာ ညစာေကြ်းစားပါတယ္။ စားလို႔လည္းေကာင္း စကားေျပာလို႔လည္းေကာင္းတယ္။ ေက်းဇူး။

သူတို႔ထဲက တဦးအိမ္မွာ ညစာမပါတဲ့တညတာဟာ ကြ်န္ေတာ့္ျဖစ္စဥ္သမိုင္းမွာ အလြန္အေရးပါခဲ့တာ မေမ့ပါ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ထန္းေလးပင္ေက်ာင္း

ကြ်န္ေတာ့္တသက္မွာ ေက်ာင္းသံုးေက်ာင္းသာ တက္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေလးတန္းအထိ မံုရြာ ထန္းေလးပင္မူလတန္းေက်ာင္း၊ ဆယ္တန္းအထိ မံုရြာ အထက (၂) နဲ႔ ေဆးပညာဘြဲ႔အတြက္ ေဆးမန္း။

ေက်ာင္းအေရအတြက္နည္းေတာ့ အေပါင္းအသင္းလည္း နည္းက်ဥ္းတယ္။ ဆရာဆရာမေတြလည္း နည္းရွင္းတယ္။

မႏွစ္က ဒီလိုေန႔မနက္ မူလတန္းေက်ာင္းကို ေတြ႔ေအာင္ရွာျပီး အေရာက္သြားတယ္။ ၁၉၅၄-၅၈ ကဆိုေတာ့ အႏွစ္ ၆ဝ ေပါ့။ ေက်ာင္းသားသစ္လက္ခံေနတဲ့ဆရာမေတြကို ကြ်န္ေတာ္က ဆရာမတို႔မေမြးခင္းက ဒီေက်ာင္းသားပါလို႔ေျပာျပီး မိတ္ဆက္ပါတယ္။ လက္ရွိေက်ာင္းအုပ္ဆရာၾကီးက အမ်ိဳးထဲကျဖစ္ေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ဘယ္သြားသြား အမ်ိဳးမလြတ္။ သူငယ္ခ်င္းမလြတ္။ ဖရင္းမလြတ္။

ဆရာမၾကီးေဒၚေအးၾကည္ကို သတိရတယ္။ ေလးတန္းကတည္းက အဂၤလိပ္စာသင္ေပးတဲ့ဆရာမကိုလည္း သတိရတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က နာမည္အတိုေကာက္စာလံုး တီအက္စ္လို႔ေရးတာကို ဆရာမက တီအက္စ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္လို႔ စတယ္။ အဲဒီတုန္းက မံုရြာမွာ တီအက္စ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရွိခဲ့တယ္။

ထန္းေလးပင္မူလတန္းေက်ာင္းနားက အမိႈက္ပံုၾကီးေဘးနားမွာ ဝါးကပ္ေတြနဲ႔ေဆာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးတခု ရွိခဲ့တယ္။ ထန္းေလးပင္ကသူငယ္ခ်င္း ၾကြက္နီ ဘယ္ေရာက္ေနသည္ မသိ။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ေရာဂါ ေမြးထားတယ္

ကြ်န္ေတာ့္ဇနီးက ေျမြတို႔ ကင္းတို႔ဆို အလြန္ေၾကာက္တာ။ အတူသြားရင္ သူပဲ အေကာင္ေတြေတြ႔တတ္တယ္။ ေဆာရီး။

ကြ်န္ေတာ္ေၾကာက္တာက ျမန္မာစာ မွားေရးတာ။ သြားတဲ့ေနရာတိုင္းမွာ အမွားေတြေတြ႔တယ္။ မံုရြာေတာင္ဘုရားၾကီး ေစာင္းတန္းမွာ ကုသိုလ္ျပဳသူေတြအမည္ေရးထိုးထားတာ မိသားတစုေရးသင့္တာကို ေနာက္ထိုးတခ်ိဳ႕သာ စသတ္တာ ေတြ႔ပါတယ္။ အမွန္ေတြသာ မ်ားတယ္။ ေကာင္းတယ္။

ဘုရားမေရာက္ခင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္အသြား သန္းတရာဆိုင္ကယ္ေရာင္းဝယ္ေရးဆိုင္းဘုတ္လည္း ဖတ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်ိန္မရလိုက္။ မံုရြာက ျမန္မာစာေတာ္တယ္လို႔ လိုက္ၾကြားခ်င္လို႔။

သတ္ပံုအမွားေၾကာက္တဲ့ေရာဂါ ေမြးထားတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

မႏွစ္က ဒီလိုေန႔မွာ

ေန႔လယ္စာ မံုရြာက ျမန္မာထမင္းဆိုင္မွာ စားလို႔ေကာင္းတယ္။ ဆိုင္ရွင္က ဖရင္းလို႔ ေျပာတယ္။ ေကြ်းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက ႏွစ္ခါ သံုးခါရွိျပီ။ စားတဲ့သူက အားမနာပါ။ ဓါတ္ပံုရိုက္ေပးသူလည္း စားပါတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

ေဒါနျခံမွာ ေဒါနပန္းမေတြ႔ခဲ့ပါ

မႏွစ္က မေန႔က မံုရြာ ေဒါနျခံေရာက္တယ္။ တျမန္ေန႔ကလည္း တျခားအိမ္ေရာက္ေသးတယ္။ ေဒါနပန္းကို ေမးၾကည့္မိတယ္။ မရွိသေလာက္ရွားသြားျပီတဲ့။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ငယ္ငယ္က ေဒါနပန္းဆိုတာ အင္မတန္ေမႊးတာ။ ဘုရာပန္းအျဖစ္တင္ၾကတာမ်ားတယ္။ ေဒါနပန္းနဲ႔ ေမျမိဳ႕ပန္းေတြက ေဒါနျခံနဲ႔ အင္းရြာသစ္ကလာတာ။ ဆလပ္ရြက္လည္း အင္းရြာသစ္ကလာေရာင္းမွစားရတယ္။

အခုေတာ့ ေျမေတြတန္ဖိုးတက္လို႔ ေရာင္းကုန္ၾကတာနဲ႔ ပန္းမစိုက္ၾကေတာ့ဘူးတဲ့။ ကိုယ့္ေျမကိုယ္ေရာင္းတာေတာ့ ေျပာစရာမရွိပါ။ ေမႊးတဲ့ လွတဲ့ပန္းေတြ ဘုရားတင္စရာ တျခားကေနရွာပါမယ္။ သူမ်ားေျမကို သိမ္းယူသူေတြရဲ႕သတင္းက အနံ႔မေကာင္းပါ။ ေဒါသပန္းပြင့္ေစတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၁-၅-၂ဝ၁၈
၃၁-၅-၂ဝ၁၉

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

Furamin BC သံဓါတ္အားေဆး