ၾကာၾကာေပါင္းေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိ

အိႏၵိယမွာေနစဥ္ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ဒီမိုကေရစီေရးလုပ္တယ္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ မၾကာခဏေတြ႔ဆံုျပီး ျမန္မာျပည္အေရး ေထာက္ခံမႈရေအာင္ေျပာရဆိုရတယ္။ တခါေတာ့ ေဒါက္တာဘယ္သူဆိုတဲ့ ေၾကးဝါဆိုင္းဘုတ္ခ်ိတ္ထားတဲ့ အမတ္တဦးဆီ သြားၾကတာ၊ ေဒသခံမိတ္ေဆြတဦးက မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဆရာဝန္မဟုတ္တဲ့ ပါရဂူဘြဲ႔ရ အမတ္မင္းက ေမးတယ္။ ဘားမားဆိုတာ ဘယ္မွာလဲတဲ့။

ကေန႔ အူဘား ေခၚ တက္စီနဲ႔ ေက်ာင္းသြားတယ္။ ကားေမာင္သူနဲ႔ တလမ္းလံုးစကားေျပာတယ္။ သူ႔အသံထြက္ နားေထာင္ျပီး အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးမဟုတ္ပါလားလို႔ တန္းေမးေတာ့ သူက လန္ဒန္ ေတာင္ဘက္နားေလးကေနလာတာတဲ့။

ႏွစ္ေယာက္လံုးက လူအိုေတြဆိုေတာ့ စကားေပါၾကတယ္။ အေမရိကန္အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ျဗိတိသွ်အဂၤလိပ္စာ မတူတာေလးေတြ ေျပာတယ္။ ပရီမီယာလိခ္ေဘာလံုးပြဲကိုေတာ့ ကိုေရႊဗမာေလာက္ လန္ဒန္နာက မၾကည့္ပါ။

ကြ်န္ေတာ္ ဘီဘီစီကို စီအင္အင္ထက္ပိုၾကည့္ျဖစ္တယ္လို႔ေျပာေတာ့ ေကာင္းတယ္တဲ့။ သူ နယူးေယာက္မွာေနတုန္းက တေယာက္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေတာ့ အဂၤလန္ကေနလာတာပါလို႔ေျပာတဲ့အခါ အဂၤလန္က ဘယ္နားမွာလဲလို႔ ျပန္ေမးပါသတဲ့။

သူက ယူအက္စ္ေအမွာေနတာ ၁၅ ႏွစ္။ ယူအက္စ္အေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ထက္ပိုသိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က အိႏၵိယမွာ ၂၄ ႏွစ္။

မေန႔က က်ားတက္ရြာအမည္ထည့္ေရးေတာ့ တေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ စာရိုက္လြဲတာလို႔ ထင္ျပီး ေက်ာင္းတက္လားတဲ့။ ဂ်ဒက္လို႔ အသံထြက္ပါေၾကာင္း ျပန္ေရးလိုက္တယ္။ ဒီပဲရင္းကို ဒဗယင္းသံ မွန္ေအာင္ ထြက္တတ္သူ နည္းတယ္။ ကေန႔ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔။

လူတိုင္းဟာ ကိုယ့္ေရအိုင္ထဲမွာေတာ့ ကိုယ္ဘုရင္ခ်ည္းပဲ။ အျပင္ထြက္ၾကည့္သူ နည္းတယ္။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃၀-၅-၂၀၁၉

Comments

Popular posts from this blog

က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တပါး

တခုတ္တရ