ဒီဇဘၤာ ၂၁ ရက္ေန႔
၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ဒီဇဘၤာ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ အိႏၵိယႏိုင္ငံကုိ စတင္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ နယ္စပ္က ခ်င္သုေပြျမစ္ကိုျဖတ္ေက်ာ္ျပီး အေနာက္ဘက္ကမ္းကို တက္ၾကတယ္။ လမ္းျပလုပ္သူကို အနီးဆံုးနယ္စပ္ ရဲစခန္းကို သြားျပီးသတင္းပို႔ေစပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကျမင္းနဲ႔။ ေနာက္ျမင္းတေကာင္ေပၚမွာ ဝန္စည္စလွယ္ေတြ။ မၾကာခင္ အိႏၵိယမီဇိုးရဲအရာရွိတဦး သူ႔ဂ်စ္ကားေလးနဲ႔ ေရာက္လာတယ္။ သူ႔စခန္းရွိတဲ့ ရြာေလးမွာ ေန႔လယ္စာ ေကြ်းတယ္။ ၾကက္သားဟင္းနဲ႔။ ေနာက္ ဂ်စ္ကားတစီးဆင့္ေခၚျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စိုင္ဟား ခၚတဲ့ျမိဳ႕ကို ပို႔တယ္။
တာဝန္ခံရဲအရာရွိက ေမးတယ္။ ပတ္စ္ပို႔မပါ၊ ဗီဇာမပါ၊ နယ္စပ္ကို တရားမဝင္ ျဖတ္ဝင္လာသူေတြ။ သူ႔အထက္ကို အေၾကာင္းၾကားတယ္။
အဲဒီရဲစခန္းမွာ ၃ ည အိပ္ၾကရတယ္။ ညမွာ ေလာ့ကပ္ရူးမ္ ေခၚအခ်ဳပ္ခန္းထဲမွာ အိပ္ၾကရျပီး ေန႔ခင္းေတာ့ ရဲစခန္းဝင္းထဲမွာ ၾကိဳက္သလို ေနႏိုင္ၾကတယ္။ က်ားခန္းနဲ႔ မ,ခန္း ဘယ္အခန္းၾကိဳက္သလဲတဲ့။ အနံ႔အသက္ သက္သာေလာက္မလားဆိုျပီး မ,ခန္းကို ေရြးလိုက္ၾကတယ္။ ကန္ေတာ့ပါ ရွဴနံ႔ကေတာ့ မသက္သာ။
လူက ၇ ေယာက္၊ အလ်ားလိုက္မဆန္႔လို႔ ကန္႔လန္႔ျဖတ္အိပ္ၾကရတယ္။ ၆ ေပေလာက္သာရွိလို႔ ေျခေထာက္ေတြကို နံရံေပၚေထာင္ထားၾကရတယ္။ ခရစ္စမတ္ကာလ ေအးလြန္းလို႔ ေကြးခ်င္တာ ေကြးရင္မဆန္႔ပါ။
မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ျမိဳ႕ေတာ္ အိုက္ေဇာက လံုျခံဳးေရးအရာရွိေတြ ေရာက္လာၾကတယ္။ ေန႔တိုင္း စစ္ေဆးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဒိုင္ခံေျဖရတယ္။ ၃ ရက္ျပီးေတာ့ တနဂၤေႏြေန႔ၾကီးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို တရားသူၾကီးအိမ္ ပို႔ေပးတယ္။ အမိန္႔ခ်မွတ္တယ္။ အဂၤလိပ္လို ေရးထားတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတု မေကာင္းေသးသမွ် ဤလူမ်ားအား အတင္းအဓမၼ ျပန္မပို႔ရ။
အခု ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးရာသီဥတု ေကာင္းေနျပီလား။
(၂)
ကြ်န္ေတာ္ ၁၉၉၁ ဒီဇဘၤာ ၂၁ ရက္ေန႔မွာ နယူးေဒလီကို ေရာက္ပါတယ္။ တႏွစ္တိတိေနထိုင္ခဲ့တဲ့ မီဇိုရမ္ျပည္နယ္ ျမိဳ႕ေတာ္ အိုက္ေဇာကေန ကာလကတားအထိ ေလယာဥ္နဲ႔သြားရတယ္။ အလြန္ခင္တဲ့ အိႏိၵယစစ္ေထာက္လွမ္းေရး ဗိုလ္မွဴးတဦးနဲ႔အတူသြားတာပါ။ ျမန္မာျပည္က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးကေတာ့ ေနာက္ကေန ဂ်ီသရီးနဲ႔လိုက္ဖမ္းခဲ့တာပါ။
ကာလကတၲားမွာ စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တည္းခိုရိပ္သာမွာ တည္းၾကတယ္။ အဲဒီစစ္ဌာနခ်ဳပ္ဟာ အေရွ႕ပါကစၥတန္ကို ဘဂၤလားဒက္ရွ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေအာင္ အိႏိၵယက စစ္ေရးအကူအညီေပးရာမွာ အဓိကက်တယ္။
ေနာက္ေန႔မွာ ေဒလီကိုသြားမဲ့ အျမန္ရထားနဲ႔လိုက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အိပ္စင္ေနရာနံပါတ္ ၾကိဳတင္ရမထားပါ။ ရထားလက္မွတ္စစ္ကို စစ္ေထာက္လွမ္းေရးဗိုလ္မွဴးက ေက်ာ္မရပါ။ အဲဒီကာလေတြ ျမန္မာျပည္မွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ရိုးရိုးတပ္သားကို ဘယ္အရပ္သားအရာရွိမဆို ေၾကာက္ၾကရတယ္။ ရိုးရိုးလူေတြေတာ့ မေျပာနဲ႔။
နယူးေဒလီဘူတာရံုမွာ လူၾကီးႏွစ္ဦးနဲ႔ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္တဦးတို႔က လာၾကိဳၾကတယ္။ ဦးေမာသီရိ ေခၚ စီ၊ ပီ၊ ပရာဘားကားနဲ႔ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုသမီး ေဒၚသန္းသန္းႏုရဲ႕ ခင္ပြန္း ဦးေအာင္ျငိမ္း။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုျမတ္သူ။ ဦးေမာသီရိနဲ႔ ဇနီးတို႔ နယူးေဒလီမွာ ကြယ္လြန္သြားၾကျပီ။ ဦးေအာင္ျငိမ္းလည္း ရန္ကုန္မွာ ဆံုးသြားတာ မၾကာလွေသးပါ။ ကိုျမတ္သူက ၾသစေတးလ်ကို ေရာက္သြားတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ နယူးေဒလီမွာ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ စက္တဘၤာ ၁၈ ရက္ စစ္အာဏာသိမ္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔အထိ ေနထိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၁-၁၂-၂၀၁၉
က်န္သူအားလံုး ဟားခါကထြက္ကတည္းက ေျခလွ်င္။ ၅ ညနဲ႔ ၆ ရက္တိတိ။
Comments
Post a Comment