The Old Man and the Sea တံငါအို သို႔မဟုတ္ ဇရာ
ဇရာလို႔ေျပာသံၾကားတိုင္း ဇရာသီခ်င္းကိုသာ သတိရတယ္။ ဘိုကေလးတင့္ေအာင္ေရးသားျပီး ကိုမင္းေနာင္ဆိုတဲ့ တံငါအိုတေယာက္အေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားတဲ့ ဇရာသီခ်င္း။
အဏၰဝါ ကမ္းေျခအနီးမွာ၊ ဇရာပို တံငါအိုၾကီး ဘဝခရီးကိုေတြး ေတြး ရင္ေလးမိတာ၊ ငိုက္ေဆြးသလိုႏြမ္း ပိုက္အေဆြးကို ထမ္းကာ၊ တလွမ္းျခင္းလွမ္းရင္း၊ ဝမ္းတြင္းမခ်ိသမွ် အတိအက်ေပၚလာ။ ေအာ္ ျမစ္ျပင္ရယ္က်ယ္ပါဘိေလး၊ ငါးေတြ သည္ျမစ္ေၾကာမွာ ေပါပါဘိေလး။ သို႔ေသာ္ သည္ပိုက္အေဆြးနဲ႔ လိုက္ေရးမလြယ္ပါ။
ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ငယ္စဥ္ကိုမွန္း။ လြမ္း မ်က္ရည္ျဖာ။ အင္အားသန္မာ လူလံုးက်စ္လစ္။ ပိုက္သစ္ကိုဆြဲကာ၊ လာလာေလ ေရႊငါးၾကင္းတို႔။ အိမ္အျပန္ငါးတန္ထမ္းလို႔၊ မွန္းကာၾကည့္ လြမ္းပါဘိေလး။
ဇရာဖိစီး ခရီးမတြင္ေသာဘဝမွာ၊ က်န္ေသးသမွ် အားေဆာင္ၾကည့္ရွာ၊ ကံေပးမွ ငါးတေကာင္မိမွာ။ အလို ၾကည့္စမ္းပ စားစရာ ငါးသတၱဝါ၊ ဟင္ ပိုက္မွာတြယ္ျငိ မိတန္ေကာင္းရဲ႕တခါ၊ အသာအယာေခ်ာ့ကာဆြဲ၊ အသက္ပင္မရွဴရဲ လက္ထဲ လက္ထဲ လက္ထဲေရာက္လု ခုအခ်ိန္မွာ
လြတ္ေလျပီ ေရႊရည္ဝင္းသည့္ငါး ငါးသတၱဝါ၊ ခုန္လႊားျပန္ဆင္း ျမစ္တြင္းအဏၰဝါ။ တငါအို ဗ်ာပိုလိႈက္လွဲ မ်က္ရည္ဝဲ။ အားခဲလို႔မေျဖသာ၊ လူကဇရာ ပိုက္မွာေဆြး၊ ငိုေၾကြးမည္တမ္း ျမစ္ကမ္းေဗြအဏၰဝါ။
The Old Man and the Sea စာအုပ္ကို အေမရိကန္စာေရဆရာ အားနက္စ္ဟယ္မင္ေဝးက ေရးပါတယ္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္ က်ဴးဘားမွာေရးတာ။ ၁၉၅၂ မွပဌမအၾကိမ္ထုတ္တယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေရးခ်ိန္မွာ စာေရးဆရာလည္း အသက္ၾကီးျပီ။ ၁၉၅၃ မွာ ပူလစ္ဇာဆုရတယ္။ ၁၉၅၄ မွာ ႏိုဗယ္ဆုရတယ္။ စာအုပ္ကို အၾကိမ္ၾကိမ္ျပန္ထုတ္တယ္။ စပယ္လင္ မျပင္ပါ။ တရားစာေတြ၊ ဝတၴဳေတြ၊ ကဗ်ာေတြ၊ သီခ်င္းစာသားေတြကို ျပန္ထုတ္ရင္ သတ္ပံုျပင္တာ ကမာၻမွာ ျမန္မာစာသာရွိတယ္။
လြတ္ေလျပီ ေရႊရည္ဝင္းသည့္ငါး ငါးသတၱဝါ၊ ခုန္လႊားျပန္ဆင္း ျမစ္တြင္းအဏၰဝါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၉-၁၂-၂၀၁၉
Comments
Post a Comment