Ignorant than you think ထင္တာထက္ တံုးတယ္

ဆရာရွင့္ ပံုကိုၾကည့္ၿပီး ဆရာရဲ႕အေတြးေတြ သိခ်င္လာတယ္ရွင့္။ ေတြးၾကည့္မိတာေလးက လူေတြ ဦးေႏွာက္ကို အသံုးမျပဳဘဲ၊ ေျမျမဴပ္ထားၾကတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ရွင့္။

မေတြ႔ေလာက္မယ့္ေနရာ၊ မရွိတာကို ရွာေနၾကတာလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာထရန္ရပ္စ္ဆဲလ္ေျပာတာတခုက ေလာကၾကီးမွာ ဒုကၡျဖစ္ေနတာက ဘာမွန္းမသိသူ စတူးပစ္ေတြက သူတို႔ဟာ သူတို႔ေတာ့ အပိုင္တြက္ထား ေဖါ့ဆို႔လံုေအာင္ပိတ္ထားသလိုယူဆၾကတယ္။ ပညာဉာဏ္ရွိသူေတြက သံသယထားတတ္ၾကတယ္။

ေလ့လာမႈေကာင္းေကာင္းျပဳထာတဲ့ စိတ္ပညာရွင္ ေကာ္နဲလ္ရဲ႕ သုေတသနရလဒ္သာမွန္ရင္ ဘာထရန္ရပ္စ္ဆဲလ္ ေျပာတာ တဝက္သာမွန္ေနေသးတယ္။ စတူးပစ္ေတြဟာ သူတို႔အစြမ္းကို ဒီေရလႊမ္းသလိုထင္မွတ္ၾကတယ္။ ပညာရွိေတြလည္း တျခားအစြန္းတဖက္က အဲလိုပဲ။ ပညာေတြတတ္ေလေလ မသိေလေလျဖစ္လာတယ္။ မသိတာကို မသိျခင္းနဲ႔ သိတယ္လို႔မွတ္ယူျခင္းေတြဟာ လူသားေတြရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာဝပဲ။

ဒန္းနင္းက ကြ်န္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိၾကတဲ့ လူတံုးေတြပဲတဲ့။ ဂ်င္မီ ကင္မဲလ္ရဲ႕ မုသားသက္ေသ သတင္းအစီအစဥ္ထဲမွာ လူေတြကို လမ္းေပၚကမမွန္သတင္းေတြေပးတဲ့အခါ ၾကားရသူေတြက အစစ္ပဲမွတ္ယူၾကတာကို ျပသတယ္။ အဲတာဟာ သမုဒၵရာေရျပင္ေပၚကျမင္ရတဲ့ ေရခဲတံုးထိပ္ဖ်ာေလးသာ ရွိေသးတယ္။
ေလ့လာမႈတခုမွာ ေမးခြန္းေတြေမးတယ္။ တမင္ထြင္ထားတဲ့သတင္းကို ေမးလိုက္ရင္ ၉ဝ% က အနည္းဆံုး တစိတ္တပိုင္းေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ ေတြ႔ဘူးပါတယ္လို႔ေျဖၾကတယ္။ လူၾကီးမင္းေကာဗ်ာ ႕႕႕

ဗဟုသုတဗလာျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ မွတ္မိျခင္းကို ထြန္းလွန္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ ကိုယ္သိတာထက္ ပိုသိတယ္ပဲ ထင္ေနၾကတယ္။ တကယ္မေသခ်ာပဲလည္း အဟုတ္မွတ္ယူလိုက္ၾကတယ္။ အတၲမာနကေန ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္တယ္လို႔ စမတ္က်တယ္လို႔ ေသခ်ာေစေအာင္ အဲလိုလုပ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။

စဥ္းစားဉာဏ္၊ နည္းပညာအသိ၊ ကြ်မ္းက်င္မႈ မသိသူေတြဟာ သဒၵါ၊ ေလာဂ်စ္၊ လက္နက္အေၾကာင္း၊ ေငြေၾကးအေၾကာင္း စတာေတြကို သူတို႔အရွိထက္ကဲလြန္ျပီး သိသလိုလုပ္တတ္ၾကတယ္။ အဲလို မသိကိုအသိလုပ္တာ အႏၲရာယ္ၾကီးတယ္။
မသိနားမလည္ျခင္းဟာ သတင္းအခ်က္အလက္ မရတာ၊ မစံုတာ၊ ဗဟုသုတမကံုလံုတာ၊ ပညာအားနည္းတာလို႔ ယူဆၾကတယ္။ အဲတာက ေတာ္ေသးတယ္။ အဲလိုယူဆသူေတြက ပညာေရးကို ေျဖေဆးလို႔ တြက္ဆပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာေရးဆိုတာ အေသအခ်ာသင္ေပးထားလည္း မွန္းဆသိတဲ့ယံုၾကည္မႈကိုသာ ရေစတယ္။ ဥပမာ ကားေမာင္းပညာသင္ခိုင္းမယ္။ မေတာ္တဆျဖစ္မႈ နည္းမလာေစပဲ တိုးလာေစတယ္။ ဘာလို႔လဲ။

သင္တန္းတက္ထားသူက ငါေတာ့ ကားေမာင္းပညာကို တတ္ထားျပီးသူျဖစ္တယ္လို႔ မွတ္ယူမယ္။ ေအာင္လက္မွတ္ ရတာနဲ႔ ကားေမာင္းပညာအိတ္စပတ္ၾကီးလို႔ မွတ္ယူလိုက္ေတာ့တယ္။ တိုက္ကုန္ေရာ။ သင့္ကိုယ္သင္ သင့္ မေကာင္းဆိုးဝါးမႈရဲ႕ေရွ႕ေနလို စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ကိုယ္ခ်လိုက္တဲ့ တလြဲပါသြားတဲ့ေကာက္ခ်က္ကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ သေဘာက်ေနပါသလည္း။ ကိုယ္လည္း တခါတေလ မွားတတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကည့္ပါ။ အရာရာဟာ ထင္ထားသလို ျဖစ္မလာပါလားလို႔ ေတြးၾကည့္ပါ။ အဲဒီေလ့က်င့္ခန္းကေန တိုးတက္မႈေတြ ရရလာပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီနည္းကို ခ်ားလ္စ္ ေလာ့ဒ္က ဆန္႔က်င္ဖက္ကို စဥ္းစားေပးျခင္းလို႔ေခၚတယ္။

အဲလို လံုျခံဳေအာင္ကာကြယ္ေရးေတြလုပ္ထားတဲ့အထဲက အမွားေတြကို ေတြ႔ပါအုန္းမယ္။ မွားတတ္တာကိုအႏိုင္ယူမယ့္ ကစားပြဲမွာ ကိုယ္ကအသာစီးရလာျပီဆိုရင္ ေကာင္းတယ္။ တခ်ိဳ႕မွာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ သံသယေတြျဖစ္လာရင္ ေလျဖတ္သလို မလႈတ္ႏိုင္မေရြ႕ႏိုင္ျဖစ္ၾကတယ္။ ရတာနဲ႔ တင္းတိမ္ထားပါအုန္း။

လူသားေတြရဲ႕မူလဘူတ ဘယ္ကဆိုတာအကို အေျဖရွာသလိုပါပဲ။ ဘယ္သူမွာ ကံေသကမၼမေျပာႏိုင္ပါ။ နည္းနည္းေလးသာသိသူေရာ အမ်ားၾကီသိထားသူကပါ အင္း ဒီျပႆနာၾကီးကို သိပၸံနည္းနဲ႔ ရွာလို႔ရမွာမဟုတ္ဘူးလို႔ မွတ္ၾကတာခ်ည္းပဲ။

ဆိုကေရးတီးရဲ႕ အသိဉာဏ္အယူအဆအရ ေအသင္သား အေတြးအေခၚပညာရွင္ေတြက သူတို႔အသိဉာဏ္အရ သိတာဆိုလို႔ ဘာမွမသိပါတကားတဲ့။ ကေန႔ျဖစ္ေနတာေတြကေတာ့ ငါဟာ အေတာ္ သိသူပါတကားတဲ့။

ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၂၈-၁၂-၂ဝ၁၅
၂၈-၁၂-၂ဝ၁၉