Bamboo shoot tuition မွ်စ္စားျပီး က်ဴရွင္တက္ခဲ့ရျခင္း
ကြ်န္ေတာ္ ပဌမဆံုးအေခါက္ ၁၉၉၃ မွာ မာနယ္ပေလာကိုသြားေတာ့ ဖယ္ခံုအမတ္ ဦးမားကိုဘန္းက ေနေရးထိုင္ေရး စားေရးေသာက္တာကို စီမံခန္႔ခြဲပါတယ္။ မိုးစိုစိုမွာ ဓါးတိုတေခ်ာင္း ခါးထိုးျပီး မွ်စ္ခ်ိဳးေကြ်းပါတယ္။
၁၉၉၅ မာနယ္ပေလာက်ျပီးေနာက္ မဲေဆာက္မွာအေျခစိုက္ရတယ္။ ထိုင္းဘက္ခရီးသြားတိုင္း သူ႔အိမ္မွာသာ တည္းခိုတာ မ်ားတယ္။ သူက ကယန္းလူမ်ိဳးပါ။ သူကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္တဲ့ အမဲသားဟင္း၊ မက္ခါသီးနဲ႔ ငရုပ္သီးစိမ္းေထာင္းကို ကြ်န္ေတာ္ မေမ့ပါ။
သူနဲ႔ အဲလိုနီးနီးကပ္ကပ္ေနထိုင္လုပ္ကိုင္ရလို႔ သူ႔ဆီက တိုင္းရင္းသားအေၾကာင္းေတြကို ေကာင္းေကာင္းသိရွိနားလည္ခြင့္ ပိုရေစခဲ့တာ အျမတ္ပါပဲ။ သူက ကြ်န္ေတာ္တို႔အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားေရးရာဝန္ၾကီးျဖစ္လို႔ ျပည္ပက တိုင္းရင္းသား အဖြဲႊစည္းအားလံုးအျပင္ ျပည္တြင္းက တိုင္းရင္းသားႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အကုန္နဲ႔ပါ လ်ိဳ႕ဝွက္ ဆက္သြယ္ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚမႈတိုင္းမွာ အဲဒီတိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုရဲ႕ အျမင္ေတြ၊ အသံေတြကို အတြင္းက်က်ထိ သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ မာနယ္ပေလာမွာ မွ်စ္စားျပီးတက္လာခဲ့တဲ့ က်ဴရွင္ကေနသိရတာေတြပါ။
ျပည္တြင္းမွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ သတင္းေတြ ၾကားရတယ္။ တခ်ိဳ႕က အခုမွ ဝါးစိုက္ေနၾကတုန္း။
မွ်စ္ဆိုတာ ဝါး။ ရခိုင္ရိုးမမွာ တပင္တိုင္ဝါးရွိတယ္လို႔ ဖတ္ရတယ္။ ျမန္မာစာအဖြဲ႔က တစ္ပင္တိုင္တဲ့။ အဲသည္မွ်စ္ကိုသာ စားရရင္ မ်ိဳမက်ေလာက္ပါ။
ေဒါက္တာတင့္ေဆြ
၃ဝ-၃-၂ဝ၁၈
၃ဝ-၃-၂ဝ၁၉
Comments
Post a Comment